نقد تئوری و پراتیک، مهمترین عامل بروز رسانی ( Update /Aktualisierung) اندیشه، استراتژی و تاکتیک های مبارزاتی است. با نگاهی به چهل سال کوشش برای همبستگی سیاسی در اپوزیسیون ایرانی، پراتیکی را پشت سر گذاشتیم که بدون بررسی آنها و اجتناب از تکرار کجراهه ها، قادر به تحقق هدف مشترک و ملی سرنگونی حکومت اسلامی، نجات ایران و جامعه ایرانی از حاکمیت نکبتبار کنونی نیستیم.

مبارزه در جامعه بلوغ یافته ایران، با اتکاء به سیاست ها و روش های بوروکراتیک(آمرانه)، قیم مآبانه، پوپولیستی و فراشهروندی ایدئولوژیک، دینی، قومی و فرقه ای نه تنها راهگشا نیستند، بلکه  اپوزیسیون ایرانی را در گرداب دلمشغولی های درونگرایانه حبس کرده است.

با تصویری که از واقعیت کنشگران، محافل و گروه های متنوع سیاسی وجود دارد (جمعبندی این بخش بخاطر مطول نشدن نوشته حذف شده و در صورت نیاز در مقاله مستقل منتشر می شود)، طرح همپیمانی میان آنها، به گواه چهل سال تلاش بیوقفه و جانسختی گرایشات مخرب، یک سراب است. جریان های سیاسی که خود را قیم مردم ویا بخشی از مردم معرفی می کنند، هیچکدام طبقات اجتماعی در ایران را نمایندگی ارگانیک نکرده و ادعاهای آنها روی صفحات کاغذ و در محدوده امضاء های زیر بیانیه های مشترک است.

پرسش این است که با نیروی پراکنده سیاسی، چگونه می توان پتانسیل لازم برای اقدامات تاریخ ساز سیاسی و اجتماعی در ایران تدارک دید؟

اگر هدف ساختن ایران، بهروزی و خوشبختی شهروندان کشور است، بی آنکه افراد، محافل، گروه ها و احزاب، مدال های نماینده، سخنگو، ناجی، مصلح سیاسی، دولت در تبعید و … بخود آویزان کنند، می توانند در متن جامعه ائتلافی اجتماعی را سازمان دهند.

ائتلاف اجتماعی، می تواند ناظر بر همکاری، همگامی، همفکری در متن مبارزه، و بر محور تحقق مطالبات اساسی ملت باشد.

اکنون که جامعه ایرانی بلندتر از همیشه، سرنگونی حکومت اسلامی را می طلبد، می توان بر اساس پلاتفرم جبهه شهروندی- اجتماعی، پیرامون تشکل، سازماندهی و اقدام سیاسی همگام شویم و در یک همپیمانی ملی، سنگرهای مشترک در خیابان ها، محلات و شهرها را برپا کنیم.

برای اهداف “جبهه اجتماعی اقدام” دهها هزار کنشگر سیاسی، اجتماعی، علمی و فرهنگی ایرانی می توانند مردم را به همگامی شهروندی، ورای تعلقات محفلی، گروهی، حزبی، قومی، تباری، دینی و ایدئولوژیک، حول پنج هدف زیر دعوت کنند و بدین شکل گام های خود را برای  آزادی ایران همآهنگ نمایند و چشم انداز آینده شایسته برای جامعه ایرانی را نشان دهند.

اشتراکات سیاسی برای همپیمانی میدانی آزادیخواهانه شهروندی علیه حکومت اسلامی

۱- آزادی زندانیان سیاسی و ممنوعیت آزار، دستگیری و حبس شهروند بخاطر اندیشه سیاسی
۲- تامین آزادی بیان، گفتار، نوشتار، احزاب، ادیان، پوشش، سندیکاها و نهادهای فرهنگی و اجتماعی
۳- تدارک تشکیل مجلس موسسان متشکل از منتخبین شهروندان برای تصویب قانون اساسی کشور و تشکیل دولت
۴- پایبندی به خرد جمعی جامعه ایرانی، همبستگی ملی شهروندان، یکپارچگی کشور و پایان دادن به حکومت دینی و دخالت دین در امور سیاسی و اجتماعی
۵- تدارک سرنگونی حکومت اسلامی از طریق جنبش آزادیخواهانه و دمکراتیک شهروندی و انتقال قدرت به نمایندگان آنها در مجلس موسسان کشور

ائتلاف اجتماعی، بستر میدانی اپوزیسیون ناهمگون سیاسی، برای همگامی میدانی اجتماعی جهت سرنگونی حکومت اسلامی است.  ائتلاف (همپیمانی) اجتماعی ناظر بر آزادی ایران و جامعه ایرانی از سلطه حکومت اسلامی بوده، جایگاهی بالاتر منافع افراد، محافل، گروه ها، احزاب، ایدئولوژی ها، ادیان و اقوام دارد. اگر اپوزیسیون ایران روی این ریل حرکت کند و همپیمانی را به درون جامعه انتقال دهند، همبستگی ملی شهروندی در عمل شکوفا خواهد شد و امکان اعمال اراده سیاسی جامعه شهروندی و تغییر واقعی توازن قوا در کف خیابان و فلج ساختن حکومت اسلامی، مهیا می گردد.

اقبال اقبالی

06.11.2020