در مورد آبان 98 و سرکوب خونین و بی رحمانه مردم به جان آمده به دستور شخص سید علی خامنه ای بسیار گفته و نوشته شده است و شاید حرف نگفته ای نمانده باشد، اما تاکید بر یک وجه فاجعه آبان و درسی که گرفته نشد، شاید خالی از فایده نباشد.

حالا دیگر همه ما مربع طلائی و معجزه گر "موبایل- اینترنت- شبکه های اجتماعی-ابر رسانه ها" را می شناسیم. مربع رهائی بخشی که به عصر ترور در تاریکی برای همیشه پایان داد و به بشر این امکان را داد که در کسری از دقیقه، خبر شکفتن یک گل، کشف یک دارو یا ترور یک مبارز حقوق بشر را با سند و مدرک غیر قابل انکار " جهانی" کند و جنایتکاران را پیش از آنکه موفق به شستن کارد های آغشته به خون شوند، در پیشگاه دادگاه افکار عمومی قرار بدهد.

در دقایق و ساعات اولیه " جنبش به جان آمدگان" در آبان سال گذشته، مربع طلائی با همه وزن خود به خدمت مردم در آمد و تمام فضای کشور را به زیر نور افکن گرفت. جلادان، سرکوبگران و فرماندهان شان در مراکز سپاه و بیت خامنه ای گیج و مبهوت این قدرت بی جانشین به یگانه تدبیر ممکن متوسل شدند و با قطع اینترنت، مربع طلائی را از کار انداختند. این تمهید در کوتاه مدت جواب داد و جنبش خود جوش مردم از پوشش نیرومند رسانه ای محروم شد تا تاکتیک ترور در تاریکی مجددا در وسعتی باور نکردنی به کار بسته شود و فرمان شلیک به مغز جوانان عاصی، بی ملاحظه به اجرا در آید. این تمهید حکومتی اما نتوانست جلوی عملکرد بلند مدت مربع معجزه گر را بگیرد و با به راه افتادن مجدد اینترنت، صد ها و هزاران کلیپ، عکس و خبر و همه آنچه در موبایل ها ثبت شده بودند، روانه شبکه های اجتماعی و از آنجا راهی آنتن ابر رسانه ها شدند و خیلی زود مردم ایران و همه جهانیان از ابعاد جنایت های آبان 98 مطلع شدند و آنچه که خامنه ای و سران سپاه به عنوان پیروزی در دفاتر شان ثبت کرده بودند مثل برف در مقابل آفتاب ذوب شد و انچه در پیشگاه افکار عمومی و چشم جهانیان پدیدار شد و پایدار ماند، تصویر لخت امپراطور پیر و فرتوت و سرداران فربه و مضحکی بود که فرصت حاشا نداشتند.

مبارزان مردمی حتما از آبان این درس را گرفته اند که راه های مطمئنی بجویند تا هیچ ترفندی عملکرد مربع طلائی را با دشواری مواجه نکند و خوشبختانه تکنولوژی تا آنجا پیش رفته است که به زودی دیگر دیکتاتور ها هیچ غلطی نمی توانند بکنند و همه برای همیشه ساکن خانه های شیشه ای خواهند بود.

خامنه ای و مافیای قدرت و ثروت حاکم اما چنان در تخیل و نشئگی" پیروزی" لحظه ای غرق شده اند که ضربات مرگ بار و انتقام جویانه مربع طلائی را نمی بینند و نمی فهمند این آینه ای که برای چند روز از کار افتاده بود، چگونه نور در همه تاریکخانه های نظام می تاباند و همه حشرات موذی بیت و ستاد ها را در آفتاب می نشاند و رسوا می کند اربابان صاحب قدرت و ثروتی را که به روی بی پناهان آتش گشودند.

خامنه ای و سرداران دزد و فاسدش اگر هنوز ذره ای شعور حکمرانی می داشتند، بعد از آبان پی می بردند که هیچ فردی، هیچ جنبش کوچکی و به طریق اولی هیچ جنبشی به گسترگی خیزش آبان، دیگر تنها نیست و دوران ترور در تاریکی برای همیشه به سر آمده و هر که سرکوب می کند باید بهای سنگین آنرا بپردازد. آنها این درس را نگرفتند. اگر گرفته بودند، نخستین سالگرد آبان خونین اینگونه نبود که هنوز خانواده های بی شماری سرگردان زندان ها باشند و آمران و عاملان آن همه جنایت، بی ترسی از مجازات، پاداش شجاعت بگیرند. زمان اما آموزگار بزرگی است و هیچ کس نمی تواند برای همیشه از پرداخت صورت حساب خود سر باز زند.