بیانیه جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران

به مناسبت روز جهانی حقوق بشر

جمهوری اسلامی مصداقِ جنایت علیه بشریت

بیستم آذر (دهم دسامبر)، هفتاد و دومین  سالگشت روزجهانی حقوق‌بشر در حالی فرا می‌رسد که  جمهوری اسلامی همچون سالیانِ گذشته در زمرۀ صدرنشینان کشورهای نقض کنندۀ حقوق بشرقراردارد. رژیمی که بیش از چهار دهه گوهر و مهم ترین اصل و پایه اعلامیه جهانی حقوق بشر، یعنی "کرامت انسانی" را نقض و ذبح شرعی کرده است.

اعلامیه جهانی حقوق بشر به عنوان یکی از مهمترین اسناد بشریت، که همراه با میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و دو پروتکل انتخابی، لایحه جهانی حقوق بشرخوانده شده است،  حقوق بنیادی مدنی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، و اجتماعی‌ای  که مردم در هر کشوری باید از آن برخوردار باشند را به حقوق بین الملل تبدیل کرده است. این اعلامیه و میثاق های آن برای بسیاری از کشورها الگویی در تدوین قانون اساسی ملی‌شان شده است اما بسیاری دیگراز کشورها فقط در حرف مفاد این اعلامیه و میثاق ها را پذیرفته اند و در عمل این مفاد را نقض و پایمال کرده اند.

اعلامیه‌ جهانی حقوق بشر درهمان آغاز تصویب و انتشارش به سال ۱۹۴۸، و میثاق های آن در سال ۱۳۵۴ مورد پذیرش ایران قرار گفت و در مجلس به تصویب رسید و در چارچوب ماده ۹ قانون مدنی ایران میثاق‌ها نیزحکم قانون داخلی را یافتند.

حاکمان جمهوری اسلامی  طی بیش از ۴۲ سال، مفاد این اعلامیه و میثاق ها را نادیده گرفته اند، و این اصل را که " تمام افراد بشر آزاد زاده می شوند" و "حیثیت و کرامت و حقوق" مردمی که" دارای عقل و وجدان" اند، را لگدمال کرده اند. رژیم جمهوری اسلامی  ازهنگام تولد  تا مرگ در مراحل مختلف زندگی  آزادی، برابری و کرامت مردم میهنمان  را نقض کرده است. نادیده گرفتن و نقض کرامت انسانی، نادیده گرفتن ونقض حق حیات  را امکان‌پذیر کرده است.  به همین خاطر جمهوری اسلامی، رژیم ترور، قتل،  اعدام و کشتار شده است.

در طول حیات رژیم اسلامی تبعیض درهمه عرصه های زندگی فردی ، خانوادگی و اجتماعی  بیداد کرده است. همه انواع آزادی ها و حقوقی که حق همه‌ انسان هاست محدود و یا نابود شده اند. تبعیض جنسیتی و ستم چندگانه بر زنان تشدید شده است. " به زندگی خصوصی، امور خانوادگی ، اقامتگاه و مکاتبات مردم مداخله های خودسرانه" صورت می گیرد. " حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی" پایمال شده است . شکنجه های جسمانی و روانی و انواع  مجازات‌های بدنی از جمله شلاق و قطع انگشتان دست درایران  و در ملا عام هنوز جاری است. اعمالی که به طور کامل نقض قوانین و موازین بین‌المللی هستند. این حق و خواست انسانی که "هیچ کس نباید شکنجه شود یا تحت مجازات یا رفتاری ظالمانه، انسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد" پایمال شده است و طبق گزارش سازمان عفو بین‌الملل و بسیاری از از سازمان ها و نهادهای داخلی و بین المللی  جمهوری اسلامی بیش از ۴۲ سال است که از ابزارشکنجه روانی و جسمانی استفاده کرده است.

در جمهوری اسلامی " افراد خودسرانه توقیف، حبس و یا تبعید " می شوند. روند دادرسی‌ها  و عملکرد قوۀ قضائیه که منجر به صدور حکم علیه افراد شده است از همان آغاز به قدرت رسیدن روحانیون خودسرانه، ناعادلانه  وغیرمتمدنانه بوده اند. بازداشت  نویسندگان و روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌ای در ایران نمونه هائی از چنین روندی ست که نشانه نفی آزادی  بیان و آزادی اطلاع‌رسانی است.

 در رژیم اسلامی " آزادی اندیشه، وجدان و دین" وجود ندارد. آشکارا حقوق اقلیت‌های مذهبی، سنی‌ها، بهائیان، یهودیان، اسماعیلیان، دراویش گنابادی، مسیحیان و نوکیشان مسیحی نقض شده است و آنان در شرایط سختی بسر می برند. صدها بهائی  بازداشت، زندانی، شکنجه و اعدام شده اند. بسیاری از بهائیان در ایران  فقط به دلیل اعتقادشان به دیانت بهایی در زندان هستند، بیکار شده اند و از تحصیل آنها جلوگیری شده است.

زندانیان سیاسی وعقیدتی در شرایط سخت و غیرانسانی به سر می برند. عدم دسترسی آنان به امکانات بهداشتی و درمانی، و تغذیه مناسب، همراه با شکنجه های روانی و جسمانی بسیاری ازآنان را به سوی مرگی خاموش سوق داده است. بسیاری از زندانیان سیاسی ایران کنشگران مدنی برای تحقق اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر در ایران هستند.

در جمهوری اسلامی  این اصل که هر شهروندی حق دارد از سطح زندگی مناسب برای تامین سلامتی و رفاه خود و خانواده‌اش، به ویژه از حیث خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری برخوردار شود نقض شده است و بسیاری از مردم در شرایط فقر و فلاکت زندگی می کنند و از حق امنیت اجتماعی، حق کار، حق تغذیه و داشتن سرپناه برخوردار نیستند. حق حفاظت و حمایت از کودکان پایمال شده است و  شکنجه و اعدام کودکان مجرم، تحمیل کار اجباری به کودکان از زمره جنایت هائی که جمهوری اسلامی مرتکب شده است.

جمهوری اسلامی در هم پیمانی با طرح " حقوق بشر اسلامی" که به تجربه مردم میهنمان طرحی ارتجاعی و ضد بشری ست، با تفسیرهائی اسلامی در جهت مخدوش کردن و از بین بردن حقوق و آزادی های مندرج دراعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق های آن روی آورده است تا در این عرصه نیز وفاداری اش را به " خدعه" وعوامفریبی نشان دهد.  

هموطن عزیز!

آگاهی از حقوق خود و دیگران، نخستین گام برای دستیابی به این حقوق است.

درمفاد مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق ها و سایر کنوانسیون ها حق رهایی ما از رنج فقر، بیکاری، بیماری، اختناق، محرومیت اجتماعی و نیز تامین آزادی اندیشه، بیان و عقیده، آزادی وجدان، حق پیشرفت و دستیابی به سعادت و خوشبختی مطرح  و منعکس  شده است. ایران  ما سرزمینی ست که همه امکان های یک زندگی  مناسب و خوب برای همگان را داراست، آنچه سبب  بروز بحران ها و پایمال شدن حقوق ما شده بیش از هرچیزعقب ماندگی و بی لیاقتی حاکمان و مدیران در میهنمان است.

جمهوری اسلامی بیش از ۴۲ سال است در کنار پایمال  کردن و به تاراج بردن حقوق اولیه ما، شکنجه  و کشتار مخالفان سیاسی و عقیدتی، دگراندیشان و روشنفکران جامعه، مصداق جنایت علیه بشریت  را  مرتکب شده است. مبارزه برای دستیابی به  این حقوق، مبارزه ای عادلانه است. جمهوری اسلامی، به عنوان یک حکومت تمامیت خواهِ مذهبی نشان داده است فقط به منافع مالی و معنوی حاکمان و پایوران رژیم اسلامی می اندیشد و هیچ سنخیت و اینهمانی با آزادی و دموکراسی و خواست ها و حقوق انسانی مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق های آن نداشته است.

 تجربه  ۴۲ ساله نشان داده است که دستیابی به حقوق مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق های آن با وجود مانعی همچون جمهوری اسلامی غیر ممکن است. همراه با مبارزه برای دستیابی به حقوق خود و حفاظت از این حقوق،  و کارزار ملی و بین المللی برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی و فعالان جنبش های مدنی و صنفی، به سازو کارهایی برای برچیدن بساط عامل اصلی بروزمصیبت ها و مشکل ها و جنایت ها، یعنی جمهوری اسلامی، اقدام کنیم.

جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران

۱۸ آذر ۱۳۹۹ (۸ دسامبر ۲۰۲۰)