تورگسترى و دزديدن يك پناهنده سياسى، شكنجه و گرفتن اعترافات اجبارى و پخش آن از تلويزيون، برگزارى نمايشى مضحك به عنوان دادگاه، و در نهايت اعدام يك فعال رسانه‌اى، هر يك به تنهائى تخلف آشكار از موازين پذيرفته شده‌ى همه‌ى دولت‌هاى عضو سازمان ملل متحد است كه رژيم اسلامى حاكم بر ايران در مورد "روح‌الله زم" به‌تمامى و يك‌جا مرتكب شده است. 
از وقتى رژيم اسلامى آخرين پرده از اين نمايش كثيف را بر صحنه برد و خبرِ دار زدن روح‌الله زم را منتشر كرد موجى از خبر و تفسیر در رسانه‌هاى فارسى به‌راه افتاد كه همچنان ادامه دارد: برخورد نهادهاى جهانى و ايرانىِ مدافع حقوق بشر با این جنایت تازه، اطلاعيه دولت‌هاى غربى، تهديدها و خط و نشان كشيدن‌هاى رسمى و غيررسمى مقامات اروپائى و امريكائى، و پاسخ‌هاى طرف‌هاى ايرانى‌شان و خبرهائى از اين دست.   
در كنار و هم‌گام با اين‌گونه اخبار كه اعتبارشان را از منابع اصلى‌شان مثل خبرگزارى‌هاى شناخته شده و سخنگويان رسمى مى‌گيرند موج حتى سنگين‌ترى از "اخبارهای فوری" و "تفسيرهای کارشناسانه" فضاى رسانه‌هاى فارسى‌زبان را با خود برده است كه بى‌پايه يا دستكم بى‌ارزش بودنشان را به‌راحتى مى‌توان از بطنِ خبر يا از سابقه خبررسان‌ها و مفسران دريافت. این شبه‌خبرها متاسفانه حتى بيش از خبرهاى موثق دست‌به‌دست مى‌شوند و به اختلاط خبر و ضدخبر دامن مى‌زنند.
 كافى است گشتى در شبكه‌هاى اجتماعى و سايت‌هاى فارسى‌زبان بزنيد، يا ساعتى پاى تلويزيون‌هاى فارسى زبان بنشنيد تا به چشم خود ببينيد و به گوش خود بشنويد كه خبرهای بی‌اساسِ مدعی "افشاگری" هم‌چنان پُرمشتری است!  
یکی از اهداف شناخته‌شده‌ی دستگاه امنیتی رژیم، اشباع کردن محیط خبری رسانه‌های اجتماعی است که نمی‌تواند کنترلی بر آنان داشته باشد. رژیم به خوبی می‌داند که مردم ما حتی اگر یک خبر راست از صدا و سیمای آنان پخش شود باورش ندارند. بنابراین برای مخدوش کردن اخبار درست و معتبر رسانه‌های دیگر تا جائی که بتواند با سرریز کردن اخبار جنجالیِ دروغین تشخیص صحت و سقم اخبار را اگر نه ناممکن که دشوار می‌کند.
جدا از ماموران مستقیم رژیم که به‌اشکال مختلف در برخی از رسانه‌های مخالف رژیم اسلامی نفوذ دارند، و به احتمال زیاد بسیار بیشتر از آنان، افرادی هستند که به خاطر کسب درآمدِ آسان و اسم و رسم در کردن در فضای رسانه‌ای، هیچ ابائی در جعل خبر و اشاعه آن ندارند؛ این همان راهی است که متاسفانه "آمدنیوز" در اغلب موارد طی ‌کرده است.
مى‌گويند امروز وقت حرف زدن از نقش "آمدنيوز" در انتشار خبرهاى دروغ و در بسيارى موارد ساخته و پرداخته‌ى دستگاه‌هاى امنيتى رژيم اسلامى نيست؛ اخبارى جعلى كه صرفا به دليلِ داشتن ظاهرى مخالف رژيم، در شبكه‌هاى اجتماعى و تلويزيون‌هاى فارسى‌زبانِ خارج از كشور بازتاب زيادى مى‌يافت.
به‌نگاه من، اتفاقا حالا که توجه مردم به دلیل جنایت وحشتناک رژیم اسلامی در دزدیدن و به دار آویختن روح‌الله زم به فعالین رسانه‌ای جلب شده بهترین وقت برای تاکید بر اهمیت خبررسانی درست و بی‌خدشه به مخاطبین رسانه‌هاست که تشنه‌ی اخبار واقعی‌اند.
دروغ‌پردازى در هر شكل و به هر انگيزه هيچ‌گاه در خدمت به هیچ جامعه‌ای نيست حتى جامعه‌اى كه از دست حاكمانش به ستوه آمده و آرزوى شنيدن يك خبر دل‌خوش كننده - هرچند دروغ يا غلوآميز - مثل مرگ قريب‌الوقوع رهبر داشته باشد؛ خبری که برخی با انتشار مکررش برای خود تخصص آفریده‌اند!
همین امروز اگر یک ایرانی مهاجر در استرالیا - مثلا - زیر ماشین برود چندین "خبر فوری!" به شکل مقاله و ویدئو در مورد یک قتل سیاسی تازه در رسانه‌ها منتشر شده و رادیو و تلویزیون‌ها با خبررسان‌ها مصاحبه می‌کنند بی‌آن‌که کمترین سند قابل قبولی ارائه دهند یا کمترین زحمتی برای دست‌یابی به حقیقت ماجرا بکشند. آیا رسانه‌ها با انتشار این‌گونه اخبار، بیشتر به رژیمی که پرونده‌اش در آدم‌کشی پر و پیمان است صدمه می‌زنند یا به قضات "دادگاه جنائی لاهه" که در آینده‌ی آرزوئیِ من و اکثریت مردم وطنم، باید روزی به پرونده قتل "شرفکندی" و "بختیار" و "مختاری" و "ندا آقاسلطان" و "نوید افکاری" و صدها قربانی دیگر رسیدگی کنند؟
اگر شايعه‌ی كشته شدن "جهان‌پهلوان تختى" و "صمد بهرنگى" به دست ساواك را كسانى كه به دروغ بودن آن اطمينان داشتند رواج نمى‌دادند امروز پس از چهل سال كه از انحلال ساواك مى‌گذرد سلطنت‌طلبان افراطى نمى‌توانستند با تکیه بر آن زير همه‌ى انحرافات دستگاه امنيتى رژيم پهلوى بزنند تا حدى كه تيرباران ٩ زندانى محكوم به حبس توسط ساواك در تپه‌هاى اوين را بى‌اعتبار جلوه دهند و يا حتى از اساس انكار كنند؛ جنايتِ هولناكى كه اسناد مربوط به آن روشن‌تر از آن است كه هيچ وجدان آگاهى قادر به ناديده انگاشتنش باشد.
شکی نیست که افشاگری وظیفه‌ی سنگینی است که بیش از همه بر دوش اهالی رسانه گذاشته شده است. ولی مسابقه با چشم بسته برای پیش‌افتادن در افشاگری حتی به قیمت قربانی کردن واقعیت، نامسئولانه‌ترین کاری است که از یک اهل رسانه انتظار می‌رود.