علیه تصمیم جدید واتس اپ و سیاست گلوبالیست ها

گلوبالیست ها چه می گویند

شایسته یادآوری است که در این نوشتار از ایدئولوژی ای به نام گلوبالیسم سخن به میان نیامده است. این به آن جهت است که نظریه پردازان روند جهانی شدن یا جهانی گردانیدن ( Globalization) خود قایل به ایدئولوژی بودن اندیشه های خویش نیستند. در این جا سخن بر سر یک روند اقتصادی-سیاسی جهانگیر- جهان روا- با پیامدهای گسترده فرهنگی و زیست محیطی است. گلوبالیست ها کسانی یا جریاناتی هستند که از روند جهانی شدن اقتصاد، فرهنگ، و سیاست جانبداری می کنند. به باور گلوبالیست ها، فراملی شدن اقتصاد، سیاست و فرهنگ یک روند است و نه یک حالت و وضعیت. به عقیده آنها در اثر این روند، سیاست بین دولت ها همسو تر، توسعه اقتصادی سریعتر و هماهنگی فرهنگی بیشتر می گردد و آن را به سود بشریت می دانند.

گلوبالیست ها به همکاری بین دولت ها در سایه توسعه سازمان های بین المللی- فراملی- و گسترش حقوق بین الملل اهمیت ویژه می دهند. به باور آنها صلح و امنیت بین المللی از طریق این همکاری ها استوارتر می گردد و آن را به سود ملت ها می دانند. گلوبالیست ها رفاه و امنیت جهان غرب و پیشرفت و توسعه در نقاط دیگر دنیا را محصول تقویت مناسبات فرا ملی دانسته اند. آنها توسعه ملی را در یک چشم انداز توسعه بین المللی تعریف می کنند. چنین بینشی بویژه پس از جنگ دوم جهانی و پس از فروپاشی نظام مستعمراتی و اعلام استقلال مستعمرات سابق و تاسیس دولت های جدید، طرفداران زیادی یافت. در ادامه این روند و هم زمان با سقوط جهان کمونیسم تغییرات بزرگی نیز در سرعت تبادل اطلاعات، ارتباطات دیجیتال بوجود آمد و این تحولات به سرعت مبادلات بازرگانی افزود.

روند گلوبال شدن در اقتصاد، سبب وابستگی هر چه بیشتر اقتصاد کشورها به یکدیگر گردیده است. تشدید این وابستگی ها و بحران سیاسی بزرگی که در پی جنگ های خاورمیانه و نیز تاثیری که اقتصاد غول آسای چین بر تجارت بین المللی گذاشته است، بر ثبات سیاسی نسبی مناسبات بین المللی پس از جنگ دوم جهانی مؤثر واقع شده است. عامل های مؤثر در تغییرات سیمای دنیا پس از سال 2000 را می توان چنین ترسیم کرد:

1- نظام کمونیستی که مانعی در راه جهان روایی سرمایه بود از صحنه بین المللی خارج شده است.

2- در میان بخش های مختلف اقتصاد سرمایه داری، بخش خصوصی بسیار فربه تر و از جهت تحرک و پویایی اقتصادی از بخش های دولتی و عمومی بسیار پیشی گرفته است.

3- سرمایه مالی و کارکردهای آن از جهت سود آوری و تاثیر گذاری سیاسی ابعاد عظیمی یافته است. 4- قدرت دستگاه های نظارتی دولت و بطور کلی بخش عمومی بر فعالیت های مدیران اقتصادی بویژه مدیران بخش مالی کاهش یافته است.

5- تکنولوژی های مدرن الکترونیکی و دیجیتال، اطلاعات بازار های بورس در همه جهان را به طور یک زمان و بلاواسطه در اختیار همگان قرار می دهند، و از این طریق به نقل و انتقال سرمایه مالی و خرید و فروش سهام در بازارهای بورس جهان شتاب بی سابقه داده اند.

6- تاثیر بخش خصوصی ِ اقتصاد بر سیاست های بانک های مرکزی بسیار فراتر از گذشته شده است.

7-واحدهای اقتصادی فراملی – شرکت هایی که مالکان سرمایه، تابعیت کشورهای مختلفی دارند- سود آوری بالایی یافته اند و در نتیجه بخش قابل توجهی از درآمد مالیاتی دولت ها از این شرکت ها تامین می گردد.

8- شتاب در تراکنش های بانکی و مالی در غیاب قوانین سخت گیرانه و کنترل کننده و یا در جاهایی که دولت ضعیف و قادر به اعمال وظایف نظارتی خود نباشد، عارضه فساد مالی را گسترش داده است. بخش هایی از سرمایه های مالی از جزایر ِ امن سر در می آورند و از این راه به کارهای غیر قانونی-فرار از پرداخت مالیات، قاچاق مواد مخدر، قاچاق اسلحه، تامین مالی گروه های مسلح در کشورهای دیگر- هدایت می شوند. چنین فسادهایی از ماهیت روند گلوبال شدن اقتصاد برآمد نمی کند، بلکه از عارضه های ضعف قوانین نظارتی و یا ناتوانی عمدی و یا سهوی دستگاه های کنترل کننده بر تراکنش های مالی می باشد.

9- روند گلوبال شدن هم در میان نیروی چپ گرا و هم در میان نیروی راست گرا پشتیبانانی دارد و اهداف خود را با نیروی اجتماعی به پیش می برد. در عین حال بخش هایی از نیروهای چپ و محافظه کار با این روند به شدت مخالف هستند. یکی از دلایل مهم بهم ریختن صف های چپ و راست سنتی در دوران ما همین مساله است

نشان دهید که این سیاست کجا و توسط چه کسانی نوشته شده است .من شما را متهم به ترامپیست نمی کنم ولی این روزها همه جا علیه گلوبالیسم می گویند بدون اینکه بدانند اساسا گلوبالیسم چیست؟:"سطح درک برخی از عاشقان ایرانی ترامپ از یک گلوبالیست با درک پدران و مادران آنها از یک کمونیست به عنوان گوینده جمله «خدا نیست» شباهت غریبی دارد. برخی از هموطنان در فضای مجازی به گونه ای «بایدن گلوبالیست» را لعن میکنند که گویی تمام اعضای خانواده شان را در جبهه های نبرد حق علیه گلوبالیسم از دست داده اند. این فحاشی آنها به گلوبالیسم همیشه مرا به یاد حکایت آن درویش در مثنوی می اندازد که بلندتر از دیگر درویشان «خر برفت و خر برفت» را فریاد میکشید بی انکه بداند چه شعار احمقانه ای را درحال سردادن است. آنتی گلوبالیسم بنن (و به دنبال او ترامپ) دو ویژگی مهم دارد: نخست عقب کشیدن آمریکا از هرگونه تعهد بین المللی و جهانی (اعم از اقتصادی، زیست محیطی، نظامی و امنیتی) و اولویت دادن به منافع مردمان آمریکا و به ویژه مردم عادی و کارگران. دفاع از این ایده برای افرادی که در آمریکا زندگی میکنند و به مشاغلی خرد و سطح پایین اشتغال دارند میتواند قابل فهم باشد. البته آنها احتمالا نمیدانند که آمریکا را گلوبالیسم پس از جنگ جهانی به قدرتمندترین کشور جهان بدل کرده است و اگر گلوبالیسم نباشد در بلندمدت آمریکایی هم نخواهد بود بلکه نهایتا شاهد دولت-ملتی محصور در جزیره با تنوع فرهنگی وسیع و فاقد هویت ملی مستحکم خواهیم بود. نکته ای که باید توجه داشت این است که گلوبالیسم تقدیر آمریکاست و نه یک انتخاب. بهرحال اگر کسی در هرجای دنیا فکر میکند ترامپ برای حقوق بشر یا براندازی و یا هر چیزی که ممکن است ذره ای به سود او تمام شود تلاشی خواهد کرد باید گفت درخطایی بزرگ است و تنها با احساسات به مسائل پیچیده مینگرد.
ویژگی دوم آنتی گلوبالیسم توجه به اجتماعات سنتی و ارگانیک است که بر سنتهای ریشه دار و سلسله مراتبی و نفی فردیت و حقوق طبیعی مدرن استوارند. سنتهایی که پیشرفت را فضیلت نمیدانند و به درک دوری از تاریخ قائل اند. از دید این نگرش طالبان نماینده سنت «ریشه دار» قبیله ای در افغانستان است: باید تقویت اش کنیم، با آن گفتگو کنیم، به رسمیت اش بشناسیم و به دولت آنها فشار بیاوریم که 5500 تروریست آدمکش را آزاد کند و بگذاریم تا خود اهالی افغانستان به نظم سنتی خود بازگردند. در چنین نظمی سنگسار و گردن زدن بخشی از سنتهای یک جامعه سلسله مراتبی است که با ارزشهای فردگرای مدرن نمیتوان آنها را مورد قضاوت قرار داد و اگر هم بتوان، خوب و بد آن به آمریکا مربوط نیست. اما اگر از فروش سلاح و یا میانجیگری سودی به جیب آمریکاییها برود بد نیست ایالات متحده وارد عمل شود و زود هم صحنه را خالی کند. عاشقان ایرانی ترامپ باید با کنار گذاشتن احساسات و هیجانات مقطعی کمی مطالعه و تامل کنند و قیاس بگیرند که مداخله ایالات متحده ترامپ در دیگر کشورهای منطقه ازجمله ایران از چه نوعی خواهد بود و چرا دل بستن بر عهد چنین سیاستمداری بسان تکیه بر بادصبا خواهد بود. ترامپ ممکن است رفتنی باشد یا بماند. اما وجود و وفور چنین ذهنیتهایی در کشورمان، به ویژه درمیان گروهی از تحصیل کرده گان، باید ما را به تاملی جدی وادارد. آینده کشور به هرجا برود با این گونه قضاوتهای سیاسی فرجامی نیکو نخواهد داشت"