بایدن 78 ساله سر انجام روز چهارشنبه بعنوان چهل و ششمین رییس جمهور آمریکا مراسم تحلیف بجا آورد و رسما رییس جمهور آمریکا شد. تحویل و تحول قدرت در واشنگتن در مرکز توجه همه جهان بود. اروپایی ها نفسی براحتی کشیدند و شادمانی خود را از ترک ترامپ از کاخ سفید و امدن بایدن پنهان نکردند. روسیه و چین نیز همینطور. سران رژیم ضد انسانی حاکم بر میهن ما نیز از ریز و درشت و از صدر تا ذیل از رفتن آن و آمدن این، هورا کشیدند و توییت پخش کردند، و چه بسا ملایان و شبهه ملایانی که به مبارکی رفع خطری عظیم  قرآن بسر گرفتند و «امن یجیب المضطر» خواندند.

 اما انقلابی در سیاست بین المللی آمریکا رخ نمی دهد.

بزرگترین چالش رییس جمهور جدید آمریکا در سیاست داخلی است. در سیاست بین المللی آمریکا انقلابی رخ نخواهد داد. روال در سیاست آمریکا چنان بوده است که دمکرات ها ایده آلسیت و جمهوری خواهان رئالیست بوده اند. دست بر قضا رییس جمهور جدید بر خلاف کندی، کلینتون و اوباما چندان آرمانگرا نیست و بسیار دست به عصا راه می رود. هفده فرمان اجرایی که بایدن بلافاصله پس از عهده دار شدن ریاست جمهوری امضا کرد،  ادامه سیاست های روسای جمهور پیشین از حزب دمکرات است و ابتکار بکری به حساب نمی آیند. بایدن نیامده است تا سیاست بین المللی و ژئوپولیتیک آمریکا در چهارساله گذشته را خراب کند بلکه هدفش اصلاح آن سیاست هاست. در آهنگ بیان(رتوریک) و روش های سیاسی تغییراتی بوجود می آید، اما این تغییرات همچنان در راستای تحکیم قدرت اقتصادی، سیاسی و امنیتی آمریکا خواهد بود. تحقق وعده های بایدن در بازگرداندن همبستگی ملی در سیاست داخلی، رابطه مستقیم با موفقیت او در تحکیم جایگاه بین المللی آمریکا دارد. آمریکا در سراسر جهان دارای نهادهای گلوبال  اقتصادی، نظامی و امنیتی است. چین و روسیه با وجود پیشرفت هایی که داشته اند، تا کنون موفق به نهاد سازی های گلوبال نشده اند. کشورهای اروپایی در چارچوب پیمان نظامی ناتو از قدرت نظامی آمریکا بمنزله جاده صاف کن نیازهای امنیتی خود سود برده اند. اما حالا از هر دو سوی اتلانتیک کاهش این وابستگی مطالبه می شود. نه آمریکا خواهان بدوش کشیدن حفاظت از اروپاست و نه اروپاییان خواهان دنباله روی مطلق از آمریکائی ها هستند. بازگشت بایدن به پیمان زیست محیطی پاریس، و احیای رابطه با سازمان بهداشت جهانی و درپیش گرفتن روش منطقی در سیاست مهاجرتی، بیانگر آنست که آمریکا می خواهد وجه ارزشی سیاست های خود را برجسته کند. دقیقا در همین نکته است که بایدن در سیاست هایش در باره ایران مسولیت دارد. در این راستا هر گونه قرار داد دوجانبه و یا چند جانبه باید منوط  به اجبار رژیم به اجرای اسناد حقوق بشر سازمان ملل متحد باشد و قطعنامه های حقوق بشری بی کم و کاست از جانب رژیم پذیرفته و باجرا درآیند. هشدار شاهزاده رضا پهلوی در پیام تبریک به بایدن به روشنی به این معضل اشاره شده است. هر گونه معاهده یا تجدید معاهده که مشروط به اصول حقوق بشر نباشد و حق مردم ایران را در تعیین سرنوشت سیاسی خویش نادیده گیرد، کمکی به صلح و امنیت منطقه ای و بین المللی نخواهد کرد.