"دادگاه های انقلاب آئینه تمامی نمای حکومت اسلامی است. از دو گونه وکیل عبور میکنم به دسته سوم وکلا می رسم .بخشی که صرفا نام وکیل بر خود نهاده اما عملا کار دلالی ، واسطه گری ،نامه نگاری در سطح پائین و وکالت آبکی را انجام می دهند .

این دسته از وکلا عمدتا در بیرون ساختمان دادگاه می چرخند با مراجعین صحبت می کنند ،بسته به وضعیت مالی او برایش در همان محوطه خارج از دادگاه شکایت نامه می نویسند.سپس با چانه زنی عهد دار کارهائی که چندان مهم نیستند می گردند.

دعواهای خانوادگی ،طلاق وطلاق کشی موضوع اصلی این دادگاه ها است. داستان این دادگاه های خانواده بسیار تلخ ودرد آوراست. نشانی از عمق فاجعه، از فروپاشی اخلاقی،گسستن بافت خانواده ها، سرخوردگی، بی چشم اندازی ،عدم باور وتکیه بر چیزی که قبلا انسجام خانوادگی گفته می شد .حرمت در روابط فی المابین ، احترام به بزرگان خانواده بحداقل رسیده است. برادر دربرابر برادر می ایستد .حتی مادر در کشمکش بین فرزندان این سو آن سو کشیده می شود .دعواهائی که اکثریت غریب به اتفاقشان منشا مادی دارند.

از درگیری ارثی گرفته تاگرفتن مهریه .طلاق بیشترین پرونده این دادگاه ها را تشکیل میدهد . هستندزنانی که می خواهند با دریافت تمامی مهریه از همسران خود جداگردند ! مردانی که توان پرداخت مبالغ عظیم قید شده در عقد نامه را ندارند .کاری که ماه هاطول می کشد ودر جریان آن چه درگیری های فردی وخانوادگی بین خانواده زن ومرد صورت نمی گیرد.

همه چیز در این سرزمین در حال فروپاشی است .نمیدانم چگونه باید ارزیابی کرد .از یک طرف ارزش های سنتی که با نوعی قرار داد های اخلاقی وعمدتا ریشه در روابط بخشی فئودالی ،بخشی در سرمایه داری نو پای زمان شاه ودر هم آهنگی با دستگاه های دینی،وروحانیون بعنوان معتمدین وجود داشت،بعد انقلاب اسلامی بخصوص دراین دودهه اخیر کاملا فروریخته .مراجع روحانی در نزد اکثریت مردم بخصوص نسل جوان اعتبار از کف داده وبعنوان فاسد ترین بخش اجتماعی که سر سلسله فسادند مورد تنفر عمومند.

"بررسی خود مراکز تحقیق دانشگاهی این افت شدید اعتماد به روحانیون را نشان میدهد".اگردر ظاهر مردم مستاصل ناگزیر از تمکین ،دم درکشیدن وتائید بخاطر نیاز های زندگی و ناگزیری گذران روزمره خود هستند .در باطن ودر عمق وجودشان نفرتی غریب نسبت به آخوند جماعت پیدا کرده اند.امری که حکومت نیز بخوبی بر آن واقف است. از همین روبرعکس آنچه در ظاهر قضیه در صدا وسیما والدورم بیلدرم ارگان های تبلیغی حکومت می گذرد ،اما در عمل فسادی دامن گستر در تمامی عرصه های زندگی جاریست که حکومت قادر به کنترل آن نیست! چرا که ماهی از سر گندیده است .لذا در عمومیت چشم بر این فساد و پاشیده شدن می بندد! فساد وتباهی که چون موریانه پایه های تخت خلافت را از درون میجود .

درمیان هیاهوی نهاحیان نهی از منکر ، تشکیل دادگاه برای کسان که مخالفت با حجاب می کنند! نشان دادن خانه های عشرت کده شده حتی درکوچه های جنوب شهر امر غریببی نیست .

زندگی های بدون ازداوج ،مردان وزنان متعلقه ای که هر کدام برای خود دوست پسری یا دوست دختری دارند .کم نیستند زنانی که پول مهریه می گیرند خانه ای می خرند ودر کار رفاقت وتور زدن مردان می شوند. فرقی ندارد زن دارند ندارند! متقابلا مردانی که زنانشان را طلاق داده وآزاد از هفت دنیا خانه هایشان مرکز عیش وعشرت شده که گاه دامنه چنین افرادی به جمع شدن های سکسی وسکس گروهی در ام القرای اسلامی می کشد.

در همین روستاهای اطراف شیراز کم نیستند دختران وپسران نوجوان که با هم رابطه جنسی دارند .بافت قدم سنتی دینی بد طوری در هم می ریزد و بجای آن شکل جدیدی از روابط اجتماعی بالا می آید که با وجود حسن در هم ریختن بافت سنتی قادر نیست حد اقل در حال حاضر جای گزین درستی بر جای آن بگذارد .

کسانی که روز در خدمت به رژیم گلو می درند وهر چه دستشان بیاید در ارتباط های گروهی چپاول می کنند. نوکیسه گان به نوا رسیده در جمهوری اسلامی ازهر قماش وعمدتا درخدمت به ارگان های رژیم وتعدادی نیز خارج از این دایره اما با پول های باد آورده ،بخشی از سیما و دو گانگی این حکومت هستند.این قماش افراد اکثرا خانه ای درکیش یا شمال دارند که صرفا برای خوشگذرانی های خود خریده اند.دیگر عادی است دیدن زنان طلاق گرفته که از پول مهریه آپارتمان کوچکی در کیش یا کدام شهر ساحلی خریده و مهمان داری مردان متعلقه چون خود می کند.

کلمه اعتقاد وتعهد دارند به کلماتی فراموش شده بدل می گردند.بی اعتقادی وپشت پا زدن به هر چیز که نشانی از مدهب ، موعظه ونصیحت داشته باشد بشدت در جامعه بخصوص جوانان رواج یافته است .هم حاکمیت مردم را به اندازه کافی شناخته هم مردم اورا. شرم فرو ریخته وقاحت بر جای آن نشسته است .در اواخر دوران پهلوی رشوه گرفتن داشت به امری مذموم وخجالت آور بدل می گردید .اما حال هیچ کار بزرگ وکوچک بدون دادن رشوه امکان پذیر نیست! امر کاملا جا افتاده .جعبه کارمندانی که کاری دستشان است دهان باز کرده که بدون هیچ شرم وترسی می توانی رشوه مورد نظر را در داخل آن بگذاری.

دفاع ازپاکی مایه خنده است! وقتی از دزدی سخن گفته می شودکسی اعتراضی نمی کند "دمش گرم "!دیگر شنیدن ودیدن هیچ چیزعجیبی از حاکمیت مردم را نه می لرزاند ،نه می ترساند و نه به تعجب وادارمی کند. بقدری وقایع عجیب باور نکردنی دیده ودروغ شنیده اند که شنیدن هیچ خبری باعث تعجبشان نمی شود.

حکومت با علم به این مسئله هیچ ابائی از هیچ امر ناپسندی نمی کندومردم محلی از اعراب ندارند. بحال خودشان ول شده اند تا در یک زندگی سراسر استرس ،فشار از سر وکول همدیگر بالا رفته گوش هم بریده چرخ زندگی را بچرخانند .

کسانی که در این شامورتی بازی نیستند زیر این چرخ سنگین له ولورده می شوندو حکومت ازاین همه گرفتاری که مردم از ترس نان ودست خالی رفتن به خانه فرصت سر خاراندن ندارند بیشترین سو استفاده را می کند.

دیدن هزاران کودک کار ،کودکان خیابانی ونابود شدنشان در چنگال مافیای کودک ومواد مخدر نه تنها حکومت را به هراس نمی اندازد بلکه مردم نیز دیگراز دیدن این همه کودکان ولو شده در معابر عمومی که تحت ستم وتجاوز و سوءاستفاده قرارمی گیرند بر نمی آشوبند .

کودکان خیابان ،کودکان قهوه خانه ها ، بیغوله ها ، پلاستیک آباد ها زیر دست لات ها ،تلکه گیر ها ،قولان ،فروشندگان انسان،منحرفان اخلاقی پر پر می شوند! بی آن که جامعه خشن وصلب شده اعتراض بکند . مردم در هم ریخته تر وگرفتار شده تر از آن هستند که توانائی اعتراض مدنی داشته باشند.

داستان کودکان در این ام القرای اسلام تلخ ودرد آور است.کودگان کار متفاوت تر از کودکان خیابانی هستند ... ادامه دارد ابوالفضل محققی