بد میکنی و نیک طمع میداری ؟ (ضیاء مصباح – دبیر کانون علوم اداری ایران )

امروز  شخصیت تا حدودی منتخب ملت البته با همین شرایط و محدودیتها - که در راهپیمائی 22 بهمن  اصفهانیان موتور سوار- شعار گو،حاضر در صحنه تظاهرات منع شده آنهم بدون رعایت پروتکل ها ولی مامور به تکلیف !  مورد بی مهری قرار گرفتند  - گفته اند  :

«گرچه کلام دولت جدید آمریکا تغییر کرده،  باید در عمل ببینیم چگونه جنایت‌های دولت قبلی را  جبران میکنند و اگر در شعارهایش راستگو است باید بلافاصله راه خود را عوض  و تا حد ممکن مسیر گذشته را اصلاح کند»

 با نگاهی به اصلی ترین انتظارات یعنی  تغییر عملکردها، شعارها و گرایش متولیان اموربه الویت ها و خواسته های اولیه «ملت منطبق با منافع ملی ایرانیان »منجمله  :

 رعایت مفاد همین قانون اساسی باهمه چند و چون مخصوصا در زمینه حقوق مردم و آزادی های تصریح شده در آن از قبیل :آزادی اجتماعات ، انتخابات ، مطبوعات ، احزاب و جمعیتها ،عدم حمایت از حزب اله ،حوثی های یمن ،فلسطینیان آرام گرفته در جوار اسرائیل (هر چند گستاخ )با هزینه مردمان محتاج به تامین  معاش روز مره باآمار خود جماعت در حدود 70 در صد جامعه ،فرستادن آتش به اختیاران  بسوی کار و خدمت واقعی ، رفع رابطه و جای گزین شدن ضابطه در همه موارد ،محدود شدن اختیارات شورای نگهبان ، حذف واژه مطلقه و تجدید نظر در قانون اساسی ،عدم دخالت قوای سه گانه در وظایف یکدیگر از آن مهمتر جلوگیری از ورود سپاه به عرصه  اقتصاد ، رفع موانع ارجمندی پول رایج - که نتوان با این وضع فلاکت با رملی اش نامید، کنترل نرخ ها و ممانعت از انحرافات اخلاقی - اجتماعی به دلیل دغدغه معاش  ،حذف سهمیه های کنکوریا اعطای مدارج تحصیلی در قبال دوره های نمایندگی آنهم انتصابی ،عادلانه شدن  گزینش ها ، توجه کامل به شرایط احراز مشاغل مخصوصا مدیریتها ، پاسخگو بودن تمامی مسئولان از راس تا ذیل ، مبارزه با فساد نهادینه شده و بسیاری مصوبات از این قبیل چنانکه افتد و دانی ! که «اشاره به همه آنها مثنوی هفتاد من میشود »  باید پرسید : تا چه حدودی به این خواستهای طبیعی ملت عنایت داشتید که از «دشمن فرضی و ساخته شده در ادبیات تبلیغاتی خود »چنین انتظاری دارید ؟ !

در این میانه که رسانه های رسمی درون و بیرون وطنمان ،از همه فراگیر تر« کانالهای تلگرامی »با حدود بیش از« 40 میلیون نفر» خواننده و  بیننده در درون میهنمان ،با همه  فیلترها ،تهدید و تحد ید ها-  با آب و تاب به تولید وانعکاس نظریات متفاوت«آنهم در بسیاری موارد ازسرخیر خواهی » میپردازند، این نوشته  درباب  «چرائی تاخیر البته با ادبیات رایج  در نشان دادن حسن نیت » گزارش حضور گرامیان گردید .

نا گفته نماند : تحریم ها با یک معنا ادامه فشارها که  در هر حال ابعاد اقتصادی و مالی می یابد - در عمل  مخالف و بتاخیر انداز تحقق دمکراسی و رعایت حقوق اولیه انسانها در تامین حداقل های مورد نیاز زندگانی شرافتمندانه میشود - که  گرانی نرخ برابری ارزها بتبع آن افزایش  دغدغه معاش  اکثریت  قرار گرفته یا بعبارتی داده شده !در زیر خط فقر« برصفرا میفزاید » و گروههای تند رو رژیم خود کامه  ، بهره فرصت طلبانه خود را با هشیاری تمام برآمده از  رندی آموخته شده و وابستگی ها در طول 4 دهه خواهند برد ....

که مقوله دیگری در فرصت مناسب میطلبد .