سلام.

من مسعود امینی هستم؛ شاعر، نویسنده و پژوهشگر فرهنگی که با نام «م. روان‌شید» آثارم را منتشر می‌کنم. می‌خواستم یک چیزی را به شما بگویم، یا یادآوری کنم، و آن این است که در ۶ دی‌ماه ۱۳۹۶ زنی ایرانی به نام «ویدا موحد» در اعتراض به حجاب اجباری، در حرکتی نمادین روسری سفیدی را بر سر چو بست، بر روی سکویی رفت و در هوا تکان داد؛ در واقع روسری خود را از سر برداشت، که خیلی زود بازداشت، محاکمه و محکوم شد. اگرچه بعد از او و به تبعیت از «ویدا» زنان و دختران بی‌شماری این کار را در تهران و دیگر شهرهای ایران انجام دادند.

حرکتِ اعتراضی «ویدا» به نامِ «جنبش دختران خیابان انقلاب» معروف شد و به ثبت رسید. من در همان سال، در حمایت از این اتفاق و اعتراض، نقاشی‌هایی کشیدم از صورتِ زنانی بی‌چهره که تنها موهایشان پیداست، تا هر زن و هر دختری بتواند با زنانِ آزادیخواه همزاد‌پنداری کند، بتواند خودش را در جایگاهی آزاد و دلبخواه به تصویر بکشد، خودش را جای این زنان بگذارد و ببیند. با این کار می‌خواستم هم حمایتِ خودم را از حرکتِ زنان و دخترانِ ایرانی اعلام کرده باشم؛ و هم اینکه درواقع این حرکت را به مردم سوئد معرفی کنم.

خلاصه کنم:

امروز خانه‌ی من پر است از نقاشی دختران خیابان انقلاب، و می‌خواهم با حراجِ تعدادی از آن‌ها، هم دور و برم را خلوت کنم، هم این جنبش را به‌واقع در سوئد، به زنان و مردانِ سوئدی معرفی کنم، و مهم‌تر از آن اینکه در نظر دارم ۶۰٪ از عواید فروش این نقاشی‌ها را برای کمک به کودکانِ سرطانی در سوئد و ایران اهدا کنم.

نقاشی‌ها در قطعِ A4  و A3 و با رنگِ اگرلیک کشیده شده‌اند و در پایانِ این ویدئو، آن تعداد نقاشی که برای حراج در نظر گرفته شده با قیمتِ پایه خواهید دید، به علاوه‌ی نشانی ایمیل من برای ارایه‌ی پیشنهادها و حمایت از این حرکت.

فراموش نکنیم که در جهانِ امروز، در جهانِ تیره و تار و سیاهِ امروز، به نظرِ من این بچه‌ها هستند که می‌توانند در آینده جهان را از انقراض نجات بدهند، برای همین است که من بخشِ عمده‌ی عواید فروش این نقاشی‌ها را برای کمک به کودکانِ سرطانی در نظر گرفته‌ام. این توضیح را هم بدهم که کسانی که در ایران از این نقاشی‌ها خریداری می‌کنند، آن ۶۰٪ برای حمایت از کودکان سرطانی در ایران، و کسانی که در سوئد یا دیگر کشورها خریداری می‌کنند، به حساب کانون حمایت از کودکان سرطانی در سوئد واریز می‌شود.

از این‌که حرف‌هایم را شنیدی از شما سپاسگزارم، و اجازه می‌خواهم تا با این تکه شعر سخن‌ام را به پایان ببرم که:

به بچه‌هایم بگویید

مراقب بزرگ شدن‌شان باشند...