نامه مصطفی تاج‌زاده به رئیس‌جمهور آمریکا

تاجزاده مرتکب نامه ای به بایدن شد که جدای از عدم تناسب، بسیار ناشیانه، طلبکارانه و یکجانبه نوشته شده است و همه حرفش به رئیس جمهور آمریکا این است که بیائید و مواضع خامنه ای را بپذیرید.
در این نامه، همه کاسه- کوزه مناسبات خصمانه ایران و آمریکا، روی سر طرف مقابل شکسته و این تصویر ارائه شد که همه چیز گل و بلبل بود و ترامپ بد طینت به تحریک نیتانیاهوی جنگ طلب، بساط برجام را به هم ریخت و مسول اول و آخر مشکلات مردم ایران هم ترامپ است که ایران را مورد تحریم حداکثری قرار داده است.
تاجزاده در این نامه کوچکترین اشاره ای به نقش اقتدارگرایان ایران در تخریب رابطه دو کشور، گروگانگیری و سلطه آمریکا ستیزی و اسرائیل ستیزی بر سیاست خارجی ایران و فاجعه " عمق استراتژیک" نکرد و در نهایت کار یک جانبه نگری و غلو را تا آنجا بالا برد که نوشت : "ترامپ واقعیت پیچیده ایران و تجربیات تاریخی ایرانیان را هرگز درک نکرد و به همین دلیل شکست خورد!"
آنچه از همه بخش های این نامه، تاسف انگیز تر است، فراز پایانی آن است که در آن به بایدن نهیب می زند که : "تا زمانی که امریکا پنجره را به قهر و قلدری ضدبرجامی بسته، پیام نوروزی هیچ رئیس‌جمهوری مسموع ملت ایران نخواهد شد."! یا پیام ندهید و یا "به زبان تعامل و تکریم - نه تحریم و تهدید - با دولت و ملت ایران سخن بگویید ." !
البته تاجزاده و هواداران این تفکر یکجانبه، حتما مدعی خواهند شد که در نامه به بایدن باید همه تن واحد باشیم و خواستار کار بست زبان تکریم در مواجهه با خامنه ای بشویم و منافع ملی را با منافع باند های تبهکار حاکم و شخص متوهم خامنه ای یکسان سازی کنیم!
برجام گره کوچکی در کلاف سر در گم مناسبات ایران آمریکا و تلاش فقها برای صدور انقلاب اسلامی به سراسر جهان است. این کلاف را خمینی ساخته و خامنه ای بزرگ و بزرگ تر کرده است. وقتی نمی توانیم حقیقت را بر زبان بیاوریم کدام ضرورت ما را وا می دارد تا به جای سکوت، به مردم آدرس غلط بدهیم و این تصور را پدید آوریم که گویا بایدن بهانه است و آدرس گیرنده نامه مصطفی تاجزاده جای دیگری است؟