سعید:سلام، عید شما مبارک

ناهید: عید شما هم مبارک، براتون سالی پر از سلامتی و آرامش آرزو میکنم

سعید: باور کنید نه سلامتی داریم و نه آرامش و با این اوضاع چشم اندازی هم برای آن نیست

ناهید: بله متوجه هستم، خانواده خوب هستند؟

سعید: خوب هستیم، اما هنوز پسرم بعد از دستگیری اش در سن 17 سالگی در جریان تظاهرات 98 نتوانسته به حالت عادی بازگردد. نتوانست حتی دیپلمش را بگیرد چون به مدرسه راهش ندادند. دخترم هم معماری خوند ولی در آن زمینه نتوانست کار پیدا کند، خودم هم علیرغم مریضی، هنوز کار میکنم

ناهید: راستی اوضاع چطور است؟

سعید: بسیار اسفناک است، حتما خبر داری الان زنان سیاسی زندان اوین را به زندانهای دیگر منتقل میکنند تا در کنار هم نباشند، حتی از تجمع همفکران در داخل زندان وحشت دارند. اوضاع اقتصادی و سیاسی وخیم است و مملکت از هم پاشیده است. تنها نیروی نظامی و اطلاعاتی کار میکنند که مورد تنفر مردم هستند. هنوز نتوانسته اند بر سر کاندیدای ریاست جمهوری بتوافق برسند ولی شایعاتی هست که بالاخره میخواهند قالیباف را معرفی کنند و بعد هم نیروهای جوان نظامی در کابینه حضور پیدا کنند، قالیباف سابقه درخشانی در سرکوب مردم دارد و فرد مناسبی برای ریاست مجلس نیست، گفته میشود خودشان هم پیش بینی شورشهای خیابانی را دارند و هیچ ابایی از کشتن دهها هزار نفر ندارند، اما واقعا معلوم نیست تا کی این وضعیت ادامه پیدا کند.اگر اپوزیسیون خارج از کشور کاری نکند، واقعا معلوم نیست بر سر این مملکت چی بیاورند؟ ما عده ای از دوستان قدیمی گاهی جلساتی داریم، حدود 30 نفر هستیم. همین چند روز پبش با هم در مورد کمپین نه به جمهوری اسلامی بحث میکردیم، حرکت تاثیر گذاری بود، راستی خبر داری کی پشت این جریان هست؟

ناهید: پشت کمپین 640 نفر خود ایرانی های داخل هستند، ابتدا بیانیه 14 نفر این ایده را مطرح کرد ولی در خارج از ایران هم نیروی زیادی دارد، بنظرم خیلی بیشتر امضا جمع میشد اگر برای اعلام آن عجله نمیشد. واقعا نه به جمهوری اسلامی نیروی وسیعی را در بر میگیرد، از هنرمندان و نویسندگان و کنشگران سیاسی از هر طیفی در آن حضور دارند، در واقع نه به جمهوری اسلامی یعنی آری به یک حکومت سکولار دموکرات در ایران.

سعید: در ایران خیلی مورد استقبال قرار گرفته، گروه ما همه موافق این حرکت هستیم. تا آنجاییکه خبر دارم، تاثیر خوبی گذاشته و حتی امیدی ایجاد کرده که بالاخره در خارج از ایران همه نیروها به یک توافقی رسیدند، اما سوال ما اینست که قدم بعدی چیست؟

ناهید: بله بنظر میرسد که قدم مثبت و چشمگیری بوده، بخصوص تعداد قابل توجهی از داخل نیز امضا کرده اند و استقبال خوبی در میان زنان نیز داشته است، حتی زندانیان سیاسی هم مثل آقای نوریزاد آنرا امضا کرده اند. حقیقتا نمیدانم قدم بعدی چیست ولی بسیار سوال دقیقی است. راه انداختن کمپین کافی نیست، حالا که طیف وسیعی امضا گذاشته اند نیاز به برداشتن قدم بعدی هم وجود دارد.

سعید: نقش رضا پهلوی چی بوده و حرفهای که زده، آیا واقعیت دارد او حکومت موروثی را قبول ندارد؟

رضا پهلوی هم به عنوان یک شهروند آنرا امضا کرده است، صحبتهایی هم که کرده واقعیت دارد. او خیلی وقته به این نتیجه رسیده و در جاهایی دیگر این حرفها را زده، او از مدتی پیش هم میگفت تعین نوع حکومت از حالا درست نیست، انتخاب نوع آن بدست مردم در طی یک رفراندم باید صورت گیرد، اما خوب اخبرا علنا تمایل خود را به جمهوریت اعلام کرد. این کار او کمک چشمگیری به اتحاد عمل مخالفین جمهوری اسلامی میکند. متاسفانه در بین ما ایرانیان هر موقعی کسی قدم مثبتی بر میدارد بلافاصله ایرادات غیر ضروری شروع میشود. الان سه نیرو از این حرکت رضا پهلوی خوشحال نیستند. نیروهای ناسیونالیست سلطنت طلب، چپهای روسی و چینی و سایبریهای حکومت. سلطنت طلبها، اورا به عنوان شاه میخواهند و حتی حرفهای اخیرش را به میل خود تحریف هم میکنند، چپها بقا جمهوری اسلامی را بر سرکار آمدن رضا پهلوی ترجیح میدهند و البته طرفداران جمهوری اسلامی و نیروهای سایبری، کلا نمی خواهند اتحادی در اپوزیسیون شکل گیرد، هر کدام از دیدگاه خود با زضا پهلوی مخالف هستند ولی نتیجه کارشان یکی است.

سعید: من فقط از طرف خودم صحبت نمیکنم، هم از طرف دوستانی که میشناسم میگویم و هم از اوضاع داخل اطلاع دارم. این کمپین تاثیر خوبی گذاشته، این اتحاد اگر ادامه پیدا نکند واقعا از این بیشتر نا امید میشویم. ما در داخل نمی توانیم آلترناتیو داشته باشیم چون شدت سرکوب بالاست، اما اپوزیسیون خارج از کشور چرا دولت موقت اعلام نمیکند؟ چرا متوجه وضعیت بحرانی داخل نیستند؟ مردم همه ناراضی و حکومت در بحران، اگر قالیباف رئیس جمهور شود، یعنی دست یک جنایتکاری که بشدت عاشق سرکوب و لت و پار کردن مردم است را باز میگذارند. شاید بهترین کاردر شرایط حاضر، اعلام یک دولت موقت در خارج از کشور است، هم امیدی در بین مردم ایجاد میکند و هم حاکمیت ضعیف تر میشود و هم انتحابات ریاست جمهوری زیر سوال میرود، بخصوص اگر این جمع متحد بتواند بیانیه دهد که مردم در انتخابات شرکت نکنند، تاکتیک خوبی برای تحریم انتخابات است. اگر چاره ای در خارج از کشور اندیشیده نشود، ممکن است مردم به علت ناچاری پای صندوق رای بروند. بهر حال این تحلیل ما از اوضاع است. انتخابات باید با شکست مواجه شود. این را هم میدانیم که نه امریکا و نه اروپا و نه اسراییل نمیخواهند جمهوری اسلامی ساقط شود، ولی ادامه این وضعیت غیر قابل تحمل است.

ناهید: من پیام شما را به گوش اپوزیسیون میرسانم. اما فقط یک نکته را میتوانم بگویم، خیابان سرنوشت مردم ایران را تعین خواهد کرد. اگر مردم متحد باشند، یک صدا باشند، هیچ قدرتی تاب مقاومت در مقابل آنها را ندارد. اپوزیسیون خارج از کشور با حرکت داخل زنده میشود، الان یک همگرایی در بین داخل و خارج دارد شکل میگیرد، شاید همین روند بتواند پیام آور اتحاد عمومی شود، آنگاه کشورهای مماشات گر نیز در مقابل قدرت مردم ناچار به تغییر دیپلماسی خواهند شد.