اپوزیسیونی که بعد حادثه زبانش باز می شود!
دو نوع اپوزیسیون مخالف جمهوری اسلامی داریم.یکی اپوزیسیون داخل کشو ر که بهای مخالفتش با حکومت اسلامی شکنجه زندان و نهایت اعدام است .چه جان ها عزیزی که طی این چهل سال قربانی نشده وچه پدران ،مادران ،همسرانی که در سوک عزیزان خون از دیده جاری نساخته اند .مادرانی که با عکس فرزندان خود در گورستان های گمنام در مقابل زندان ها می گردند ،فریاد می زنند و مردم را به تظلم خواهی فرا می خوانند.
این مخالفان داخل کشور وجه مشخصه شان شهامت وایستادگی آن ها در برابر استبداد حاکم است. تاریخ این سرزمین هرگز ازوجود چنین شیر زنان وشیر مردانی خالی نبوده هرگز نیز چنین ابعاد گسترده ای ازحضورزنان با شهامتی اعجاب انگیز را در هیچ دوره ای شاهد نبوده ایم . این از ویژگی های این دوره از تاریخ مبارزات انقلابی زنان ایران است. زنانی از طیف و طبقات اجتماعی که فشار ارتحائی و خرد کننده حاکمت متحجربه میدانشان کشیده است. در واقع این زنان سمبل مبارزات و خواسته های میلیون ها زن ستم دیده ایرانید که از نخستین روز انقلاب ببهای بسیار سنگین در برابر قوانین ارتجاعی حکومت ایستاده اند .آن ها آئینه تمام نمای جامعه ایران در قالب زنان خانه دار ،کارمند، دانشجو ،کارگرانند که فشار های مادی و معنوی وارد شده بمردم رادر کلیت جامعه و زنان را بطور خاص بازتاب می دهند و پا بپای مردان در لحظه لحظه مبارزه بر علیه نظام حاکم شرکت دارند.
در کنار این زنان ومردان نسل جوان ایران است که هر روز فاصله اش از حکومت وشکل زندگی قرون وسطائی تحمیل شده بیشترشده وبدنه اصلی نیروی اعتراضی حاظر در خیابان ها را تشکیل میدهند.
قصدم پرداختن به عمل کرد اپوزیسیون داخل نیست.آنچه که در این نوشته برای من اهمیت دارد .با وجود سرکوب دائم رژیم و انباشتن زندان ها وقتل عام بیرحمانه معترضان.روند جاری زندگی بی کفایتی توام با استبداد حکومتیان.واقع گرائی ناشی از حضور این جوانان در دل جامعه است. آن ها تلاش کردند که پیوسته از حداقل روزن های گشوده شده برای شکل دهی بیک سیستم انسانی مبتنی بر حداقل آزادی عدالت اجتماعی و حرمت انسان دفاع کنند.آن استقبال میلیونی از خاتمی و شعار های او،آن نا امیدی و آفریدن حماسه جنبش سبز"رای من کو "که بسیج گر میلیون ها ایرانی معترض زیر این شعار بود!
سرکوب های وحشیانه،گذراندن دوران احمدی نژادی و نهایت در کشمکش ساختگی بد وبدتر رای بر روحانی که بازتاب آخرین امید مردم بخصوص جوانان برای یک دگر گونی وسامان یابی کشور بود! تماما در زیر سلطه ولی فقیه و نطامیان حاکم نقش بر آب گردید.آخرین امید های مردم نسبت به تغیرات در شیوه حکومت داری و اصلاح طلبان فروریخت و از درون این فرو ریزی شعار "اصلاح طلب اصول گرا دیگه تمامه ماجرا" و" شعار رضا شاه روحت شاد!" در مقایسه با سازندگی دوران کوتاه رضا شاهی وویران گری طولانی مدت ولایت فقهی بیرون آمد.
در تمام این مدت اپوزیسیون خارج از کشور در حال بحث وجدل بر سر مفاهیم انتزاعی و کشیده شدن بدنبال این نیرو آن نیرو بود در یک انبساط وانقباض دائم ناشی از عدم حضور جدی و عینی در جریان زندگی روزانه مردم درتغیر و تحول تفکر اجتماعی و مهم تر از همه عدم کوجکترین ارتباط فکری با نسل جوان که حتی یک قطره از خونشان در رگهای خشکیده ما جاری نگردیده است بود.
ما حضورمان هم از نظر رسانه وهم حافظه تاریخی مردم رقمی محسوب نمی شده و نمی شود.همزمان حضور قاطع چهار رسانه مطرح بی بی سی ،ایران انترناشنال، صدای امریکاوتلویزیون من وتو بخصوص من و تو نقشی تاثیر گذار در افکار عمومی مردم نهاده و می نهد.مردمی که روزانه از "تونل زمان " تلویزیون من و توعبورمی کنند در فضای دوران پهلوی میچرخید ،آه مبکشند و میل به بازگشت به گذشته تمام ذهنشان را پرمی کند .
تداوم سیاست های ماجراجویانه رژیم در خارج ،تشدید گرانی و بی چشم اندازی در داخل باعث فاصله گرفتن ونفرت هر چه بیشتر مردم از حکومت و وفرا گیر شدن نفی وطرد رژیم و شعار نه به جمهوری اسلامی گردیده. شعار"نه به جمهوری اسلامی" نه ساخته پرداخته ششصد و پنجاه نفر که امضای آقای رضا پهلوی هم یکی از امضا کنندگان آن است بلکه خواست و تکرارمکنونات قلبی مردم است.شعاری که لخظه به لحظه در زندگی مردم تکرار می شود. کافی است منصف باشیم وگوشی تلفن را برداریم واز چندین آشنای دور ویا نزدیک از حال وروزشان بپرسیم و بپرسیم که مردم چه می گویندو نظرشان راجع به حکومت چیست؟ .نادرخواهند بود که نگویند خواست مردم سرنگون شدن این حکومت است!
امروز یک شعار در درون مردم بر سر زبانشن می چرخد :" ما این حکومت را نمی خواهیم "بعبارتی "نه به جمهوری اسلامی !" ما زبانمان با که می چرخد ؟
سودی ندارد! اپوزیسیون خارج کشور هر کدام سازخودشان را می زنند.یکی منتسب به آقای رضا پهلوی می کند و از آن تبری می جوید ! یکی دیگر از داخل آن توطئه برای کم رنگ کردن انتخابات را بیرون میکشد! دیگری صغرا و کبرا میچیند سلبی و ایجابیش می کند تا از دادن جواب مشخص شانه خالی کند.نهایت هیجکدام ازاین اپوزیسیون گرفتار در خود ویا بسته به.. حاضر بدادن شعار "نه به جمهوری اسلامی" نمی شوند . شعاری که خوب می دانند .اصلی ترین شعار وحدت بخش و تاثیر گذار وفرا گیر دربین مردم است واز دل مردم بر آمده!.
ما دو گونه اپوزیسیون داریم مبارزان داخل بر آمده از دل واقعیت حاضر در صحنه!که می گویند "نه به جمهوری اسلامی"
اپوزیسیون پراکنده خارج از صحنه ، گرفتار درخود و همیشه انتزاعی ، که در حال حاضر زبانش بسته است.و بعد وقوع حادثه زبانش باز می شود !ابوالفضل محققی