نرگس محمدی مرز های دلاوری، زیبائی و فهم را در می نوردد و با صدائی که رسا تر از آن نمی شود، بانگ بر می آورد که ای حاکمان! ما هستیم و تا هستیم خواب شما سفلگان را بر می آشوبیم تا مپندارید که دیگر تمام شد و دنیا به کام شد!
شاهکار نرگس، پلاکاردی است که او از چهره خود ساخته است. زمانی محسن رنانی گفته بود که دراقتصاد ایران دلار، بنزین و نان سه کالای معیارند که نتایج تغییرات در قیمت آنها تابع قواعد اقتصادی نیستند و می توانند سرمنشا مجموعه ای از واکنش های زنجیره ای بزرگ سیاسی و اقتصادی بشوند.
در حوزه سیاست و اقتدار حکومت " حجاب" به یک "پدیده معیار" بدل شده است که هر نوع تغییری در آن، می تواند به نتایج سیاسی بزرگی منجر بشود. وقتی یک کاندیدای ریاست جمهوری دست در دست همسری با "حجاب برتر" به وزارت کشور می رود، او یک عکس دو نفره را پلاکارد کرده است تا پیام روشنی را به حکومت و جامعه منتقل کند: می دانم که حجاب ناموس نظام و خط قرمز آن است و مرا سر نزدیک شدن به خطوط قرمز و ناموسی نظام نیست!
بر سر چوب کردن روسری به وسیله دختران خیابان انقلاب، با ضرب و جرح، شلاق و زندان پاسخ می گیرد، چون دختران با یک"پدیده معیار" تماس گرفته اند و می خواهد خط قرمزی را کمی جابجا کنند.
وقتی زنی با سوابق نرگس محمدی، حقوقدان ، حق مدار، خشونت پرهیز و مادر، با چهره ای زیبا، آرایشی متناسب و اعتماد به نفسی ستایش بر انگیز در مقابل دور بین ها ظاهر می شود تا با میلیون ها زن و مرد ایرانی حرف بزند ، مهمترین ارزشی که تولید می کند نه سخنان خردمندانه او، که پلاکارد- چهره اوست. این چهره اوست که حتی در سکوت هم، سرشار از فریاد است! نرگس با بی اعتنائی به آن " پدیده معیار"، ناموسی کردن حجاب را به ریشخند می گیرد و سیمای خود را در کنار دختران خیابان انقلاب و میلیون ها زن و مرد ایرانی، باز سازی می کند که در 43 سال گذشته علیه حجاب اجباری مبارزه کرده اند.
نرگس محمدی و نسرین ستوده تنها نیستند. آنها سخنگویان شجاع صد ها هزار زن مبارز و روشن اندیشند که صبورانه از کرامت انسانی خود در مقابل تعرض حکومت اسلامی دفاع کرده و می کنند و پرچم ایستادگی را بلند نگه می دارند. این ملت در مقابل طوفان ها خم می شود، اما نمی شکند. یک تاریخ چند هزار ساله گواه این مدعاست!