خانه ای بر شن در هراس از طوفان هائی که دیر یا زود خواهند غرید.خانه ای که روزی خمینی تهداب آن رابر پایه اقبال مردم از جمهوری تازه پائی بنام جمهوری اسلامی در میان اقیانوسی از مردم بنا نهاد.خانه ای که از روزنخست خشت آن راخمینی باخدعه بنا گذشت. از "میزان رای مردم گفت" همزمان شورائی بنام شورای نگهبان ،ترکیبی از تحجر ،حماقت تاریخی ،حریصان سال ها حسرت کشیده برای گرفتن قدرت،غارت، مال اندوزی وجاری کردن قوانین شرع در تقابل با قوانین جاری کشور که خمینی آنها را قوانین فاسد میدانست بر راس قوه مقننه نهاد.

از اعتماد مردم سو استفاده کرد! در میان شور وهیجان ناشی از انقلاب از" میزان رای مردم" گفت: ،از جمهور مردم سخن بمیان آورد، اما در عمل خلیفه جابری بنام ولی فقیه را فراتر از جمهور ،فراتر از رای مردم قرار داد وبر قانون اساسی تحمیل کرد.

حال چهل واندی سال از آن روز های خوش باوری ،روزهای امیدواری می گذرد. چهل سالی که یک روز آن آبی بخوشی از گلوی مردم پائین نرفته است.هرگز تاریخ این سرزمین چنین لگد مال سواران مغول نگردیده بود ،هرگز تیمور آن با مردم نگرد که خمینی ولشگر لات های کف خیابانی او با مردم کردند. کسی که در شقاوت کامل با یک فرمان دستور قتل عام هزاران زندانیان سیاسی را صادرکرد. فاجعه هولناک شهریور شصت وهفت رارقم زد. گورستانی بنام خاوران را با مادران وپدران عزا دار بر نقشه کشور افزود.مردی که از گشتن لذت می برد وجنایت های نماینده برگزیده خود خلخالی را ستایش می کرد.

باید زمان می گذشت تا بی کفایتی ،فسادنهادینه شده درون انگل های حوزه های دینی ،فرصت طلبان حلقه زده بر دور حکومت اسلامی،چپاول کنندگان فاقد عرق وروح ملی سیمای خود را در عمل نشان دهند . زمان می خواست تا مردی که خود را لایق رهبری حکومت اسلامی نمی دانست بال وپر بگیرد، رقبا از میان بر دارد! مشت آهنین از زیر عبا خارج سازد و آن حداقل های باقی مانده از انقلاب رابی محتوا نماید.لشگر سرکوب گر خود را در هماهنگی با سرداران سپاه سازمان دهد.ذهن خود شیفته، کینه ورز ،مستبد،مطلق العنان، قانون شکن، نوچه پرورخویش را به عیان بنمایش بگذارد.مردی که خود را نه ولی فقیه حاکم بر ایران بلکه جهان شیعه واگر امکانی باشد جهان اسلام میداند.

اواکنون بتمامی نقاب از صورت برداشته با دهن کجی وتحقیر یک ملت بنا دارد با تحمیل یک جنایت کار و در آوردن او از صندوق رای بر مضحکه انتخابات بفزاید،این آخرین نشانه های جمهوریت فاقد محتوا را از میان بردارد.انتخابات را به انتصابات بدل کند،میزان را نه رای مردم بلکه بیعت مردم با حاکم وحکومت اسلامی بگذارد.

زمان لازم بود تا مردم در بابند که چه کلاه عظیمی بر سرشان رفته و بهای هر قانون جدید بر آمده از دستگاه حکومتی ببهای دریع شدن آزادی ،عدالت و امید های آن ها بوده است .

حال در آستاته آخرین روز های مانده به انتخابات .بی تفاوتی وسیع مردم به آن چه که بعنوان جعبه رای بر پاگردیده ،بی تفاوتی به مناظره های تلویزبونی، به وعده وعید های کاندیداها ،فضای سرد وخالی از نشاط، سکوت وهم بر انگیز جامعه قطع امید کرده از حاکمیتی که هیچ مسئولیتی در مقابل مردم احساس نمی کند،وجوابش به اعتراض مردم سرکوب های وحشیانه ،شکنجه ،زندان ، اعدام، است وبس . تمامی این ها دست در دست هم داده روی گردانی هر چه بیشتر مردم،بخصوص نسل جوان را از حکومت اسلامی بیشتر وبیشتر کرده است .

روی گردانی که بطور مشخص دراین برهه از زمان بصورت عدم شرکت در انتخابات فرمایشی و بنمایش گذاردن اراده ملی دراین رودر روئی خاموش با حکومت خود را نشان میدهد.این عدم شرکت در واقع مشتی است که بر سیمای ولایت کوبیده می شود. جوابی سخت به خامنه ای و در خواست های مکرر وتاکید او بر شرکت در انتصابات برنامه ریزی شده او بعنوان یک وظیفه شرعی!

انتخابات این دوره، میدان بزرگ چالش اقشار وسیع اجتماعی است که با پیام نه به جمهوری اسلامی، نه به انتخابات بنوعی رفراندوم بی صلاحیت بودن حکومت اسلامی را بنمایش گذاشته اند.

رای ندادنی که صف بخش وسیعی از مردم را از صف حکومتیان و اصلاح طلبان حکومتی بوضوح جدا می سازد. جدائی ارزشمندی که بار دیگر در عمل بردرستی شعار "اصلاح طلب ،اصول گرا دیگر تمامه ماجرا"صحه مینهد

. نبردی که دیر گاهیست آعاز گردیده وهر روز دامنه آن وسیع تر می گردد، که نشان از منزوی تر شدن بیشتر حکومت در میان مردم ! از دست دادن تکیه گاه مردمی وتوسل به سرنیزه نظامیان است. عمر چنین تکیه دادنی بر سرنیزه دور نمی پاید!

زمان کار خود راکرده و خواهد کرد.کاری که نتیجه آن را امروز شاهدیم.ازآن پایگاه وسیع مردمی جز تعدادی عناصرحکومتی نشانی نمانده است! خانه ای مانده بر شن! حراست شده توسط نظامیان .

طوفان هادر راه اند. نسل جوان ایران در سکوت وزیر نگاه امنیتی حکومت از درخت زندگی،درخت دانش، ببهای طاقت آوردن وآمادگی گرفتن برای نبرد های آتی،برای آینده ای که می داند باید بدست او ساخته شود جانانه تلاش می کند ،حماسه می آفریند،حراست می کند تا روزی که زمانش فرا رسد.ظرف زمان لبریز گردد ، طوفان بغرد!خانه شنی را با ساکنان سرکوبگر وغاصب در کام خود کشد. این را روندچهل ساله بوضوح نشان داده ومیدهد.

برتری تعداد تحریم کنندگانی که حاضر بر رای دادن نیستند در مقابل رای دهنده گان مامور معذور ،رای دهندگان شرمنده معذور،رای دهنده گان رانتی ،حکومتی بروشنی نشان دهنده تهی شدن حکومت از جمهوری وحمایت مردم است.

حکومتی محاصره شده در میان توده عظیمی که با نفرت در او می نگرند.چنین کثرت ونفرت جائی برای خوش خیالی حکومت باقی نمی گدارد.انتصاب رئیسی و رئیسی ها محصول چنین فضائی است.فضائی که روز به روز جمهوری اسلامی را بیشتر وبیشتر ایزوله می کند.

روز انتخابات را به نمایش بزرگ عدم شرکت در انتخابات، دوری گزیدن ازصندوق های رای جمهوری فاسد،وایزوله کردن او تبدیل کنیم. این شدنی وامکان پذیر است .به دیروز وامروز جمهوری اسلامی بنگریم. تا احوال ملک خمینی را بر ما عرضه دارد. ابوالفضل محققی