در کمتر از 24 سا عت دیگر نمایشی که حکومت آنرا " انتخابات" نامیده، به صحنه می آید تا نام ابراهیم رئیسی از صندوق بدر آید و خامنه ای بار دیگر بیعت امت با امام را جشن بگیرد.

بر خلاف انتخابات مجلس، که مشارکت در انتخابات ربط وثیقی به نوع رابطه با حکومت و مقولاتی از جنس " ائتلاف" و همکاری ندارد، انتخابات ریاست جمهوری در "ایران اسلامی" اساسا از نوع یارگیری های ائتلافی است .

شما، با هر میزان فاصله نسبت به حکومت و به هر میزان از رای که داشته یا نداشته باشید، اگر امکان ورود به مجلس فراهم باشد، منطقا از آن استقبال می کنید تا در پروسه قانون گذاری و وظایف نظارتی مجلس مشارکت جسته و -حتی وقتی که این نقش ها هم به صفر میل می کنند- پروفیل سیاسی خود را در معرض دید و قضاوت مردم قرار بدهید.

در انتخابات ریاست جمهوری در ایران، داستان اساسا چیز دیگری است. نهادی که دولت پنهان، دولت سایه، حزب پادگانی، هسته سخت قدرت و.. نامیده می شود و به تقریب بیت رهبری، سپاه، سرویس‌های اطلاعاتی و امنیّتی، قوه‌ی قضائیّه، ابر سرمایه داران، دیوانسالاری و مدارس دینی، بنیادها و نهادهای خصولتی ، ستاد اجرائی فرمان امام ، سازمان اقتصادی آستان قدس رضوی، بنیاد تعاونی سپاه ، بنیاد مستضعفان و... را در بر می‌گیرد، سهم اصلی در قدرت سیاسی، نظامی، امنیتی، قضائی و اقتصادی را جدای از نهاد های متعارف دولتی و خصوصی و خارج از هر گونه نظارت مدنی یا قانونی در اختیار دارد. این نهاد برای اداره جامعه به نیروی فن سالاران، دیوان سالاران و پیمانکاران بخش خصوصی احتیاج دارد و برای بهره مند شدن از خدمات این نیرو ها ، مثل یک کنسرن بزرگ رفتار می کند و هر چهار سال یک بار، مقداری سهام را به بازار سیاست عرضه می کند. عرضه سهام، بی قید و شرط صورت نمی گیرد. کنسرن مشخص می کند که چه میزان سهام باید عرضه بشود و چه کسانی حق ورود به بازار بورس و خرید سهام را دارند. بهای حد اقل هر سهم هم بوسیله کنسرن تعیین می شود. کسانی که با کنسرن و نظرات خامنه ای به عنوان مدیر عامل آن زاویه جدی داشته باشند، حق ورود به بورس را ندارند و در عمل فقط جناح هائی از اصلاح طلبان و اعتدالیون ، مجوز ورود به بورس را دریافت می کنند که توان پرداخت بهای سهام را داشته باشند. برای آنکه هم بازار حراج داغ شود و هم متقاضیان درد سری درست نکنند، کنسرن شماری از عوامل خود را هم در صف خریداران می نشاند. بهای سهام از جنس ارائه خدمات، اطاعت مطلق و وفاداری است

بر حسب وضعیت کنسرن، سیاست های کلی آن و میزان نیازی که به خدمات " نخودی" ها وجود دارد، بها و تعداد سهام و نیز دامنه خریداران مجاز سهام مشحص می شوند.

در تمام چهل سال گذشته داستان - با کمی بالا و پائین- همواره به همین گونه بوده است و هسته سخت قدرت، به این شکل موتلفین خود را برگزیده است. هر بار که متقاضیان خرید سهام تلاش کردند تا قواعد بازی را زیر سوال ببرند، با واکنش تند کنسرن مواجه شده اند.

در انتخاباتی که فردا بر گزار می شود، کنسرن ،همه سهام را به نماینده خود پیش فروش کرده است! گوئی در این دور، نیازی به " برون سپاری" و به خدمات دیپلمات ها، صنعتگران، ، پزشکان، مهندسان و اساتید دانشگاه ونظایر آنها ندارد و فقط آنهائی را به خدمت فرا می خواند که زبان شان بریده و قلم شان شکسته و فاقد هر گونه نمایندگی سیاسی باشند.

احتمالا مدیران کنسرن به این نتیجه رسیده اند که در عصر انقلاب دیجیتالی به واسطه ها نیازی ندارند و دیگر دلیلی برای عرضه سهام هم وجود ندارد! بیهوده نیست که برخی از " آخرین انتخابات ریاست جمهوری" سخن می گویند و رئیسی از به خط کردن اقتصاددانان حرف می زند و باز بیهوده نیست که حزب کارگزاران که همواره در مقابل کنسرن تا کمر خم می شد، به این امید که شاید کنسرن هنوز به کارگزار نیازمند باشد، این بار با اعلام رسمی تبعیت از منویات رهبری به مثابه راهکار حزب، در آستانه درگاه بیت دراز کشیده است !

وضعیت اصلاح طلبان ولائی که از طریق واسطگی امرار معاش می کردند و می کنند، هرگز تا این حد غم انگیز نبوده است. آنها که مواجب شان را از کنسرن می گرفتند، موکلین خود را بویژه از 88 به این سو، به کنسرن فروختند و حالا که ارباب عذرشان را خواسته است، تازه متوجه دست های خالی خود شده اند و در تلاش برای بقا و ماندن به روی آب، خود را به در و دیوار می کوبند و سخنان مضحک بر زبان می رانند. آنها که جرئت نگاه چپ به مدیر عامل را ندارند، به رئیسی گیر می دهند که چرا رهبر همه سهام را یکجا به حساب او واریز کرده است! آنها به طرز غم انگیزی از مردم می خواهند که همت کنند تا آنها زیر میز بازی بزنند و راه ورود شان به مناصب اجرائی را باز کنند.

آنها که عادت کرده اند مردم را وسیله کسب صندلی ببینند، مناسک توزیع سهام و یارگیری هسته سخت قدرت را " انتخابات" می نامند، کوچک ترین توجهی به رابطه متقابل مردم و کنسرن ندارند و نمی خواهند بدانند که کنسرن چه بلائی بر سر مردم و کشور آورده و چه نقشه های شوم دیگری برای نابود کردن ته مانده کشور در سر دارد. آنها خوشرقصی در سیرک فردا را به ماندن در کنار مردم ترجیح داده اند تا حسن نیت خود را به رهبر نشان بدهند و مواجب اندکی دریافت کنند. آنها کاملا آگاهانه و با توجیهاتی پوچ و مسخره ، جلوه دادن " رای به همتی" به مثابه "راه حل"، برای خامنه ای رای جمع می کنند تا او بتواند بار دیگر باد در غبغب کند و از امت همیشه در صحنه تشکر نماید!

با نمایش انتخاباتی 1400 فصل جدیدی در تاریخ جمهوری اسلامی و رابطه آن با مردم ایران آغاز شده است. هسته سخت قدرت، با حذف واسطه ها، خود را مستقیما در مقابل مردم قرار داده است. اینک تولید کننده و مصرف کننده، بی واسطه و در اتاق شیشه ای در مقابل هم قرار دارند و عصر تازه ای در مناسبات حکومت و مردم آغاز شده است. عصری که جهانی و دیجیتال است و در آن مار های سمی، عقرب ها و همه حشرات موذی از دخمه ها و تاریکخانه ها بیرون کشیده می شوند. ماه عسل خامنه ای و رئیسی کوتاه تر از آن است که آقایان تصورش را کرده اند. آنها بهای سنگینی برای احساس کاذب بی نیازی خواهند پرداخت. ما از یک نقطه عطف تاریخی عبور می کنیم و بدا به حال آنهائی که در کنار مردم نمانده اند.