سخنرانی امروز خامنه‌ای این حقیقت را به روشنی تایید کرد که  صدای تحریم تا این لحظه بلند تر ین صدای موجود در ایران است. انچه در سراسر گفتار ولی فقیه بغایت نمایان و محسوس بود اضطراب از عدم شرکت مردم در انتخابات و عریان شدن افلاس سیاسی و  ورشکستگی نا نظام اسلامی بود. او هر چه در توان داشت بکار گرفت تا مردم را به شرکت تشویق کند. و درست در همین تشویق کردنها بود که ‌تزلزل و عدم اعتماد به نفس حکومت را عیان می ساخت. او در حد  عجز و التماس  رو به مردم پنهان نکرد که شدیدا به رای و مشارکت  آنها نیاز دارد . میگفت  « نقطه قوت حاکمیت وابسته به پشتیبانی‌های مردم است، اگر این حمایت‌ها نباشد دشمن بر فشار‌های خود خواهد افزود » . او هر چه بیشتر بر ضرورت مشارکت مردم اصرار و التماس کرد بیشتر حقارت خود را در برابر سایه سنگین و بلند تحریم نمایان کرد. پیام اصلی و ناخواسته این سخنان چیزی  نبود  جز  علامت واضح  قدرت نمایی جنبش تحریم  . تحریم  فعال و هدفمند  همچون یک اهرم سیاسی است ، قدرتی است که اعتماد  یخود   را به مردم باز می گرداند . نیرویی است که بی گمان نیروها را جابجا می کند. تاثیر عینی این واقعیت  این صدای بلند را هم اکنون  می‌توان دید ،نه فقط در  متن و در  لابلای سخنان  ولی فقیه   ، بلکه  به عینه. ، در بحران قانونی که در نهادهای اصلی قدرت دامن زده  و  در شکاف عمیق  و بی سابقه‌ای  که  میان طیف ها و جبهه ها و دسته بندی های معروف به اصلاح طلب یا میانه رو درون حکومت اسلامی ایجاد کرده است. هرج و مرج و  پیچ و تاب  و دستپاچگی  میان حامیان خجول نظام  از سنگینی فضای تحریم  اینروز ها تماشایی است. صدای تحریم امروز شفاف تر و گسترده تر از هر زمانی در چهار گوشه کشور بگوش می رسد. این واقعیت یک اعلام صریح نه به حکومت اسلامی و یک تمرد ملی و زیر پا گذاشتن قانون حاکم است . برای جنبش تحریم ، معنای برد و باخت در این بازی  درست در همین جا  در عمل مردم  و در جابجا کردن نیروها  تعیین می شود و نه در پای صندوقهای رأی که تحت مدیریت و کنترل همان نهادهایی است که پیشا پیش این پروژه را طراحی کرده اند.