از زمانیکه صندوق رآی بعنوان مهمترین وسیله تآثیر گذاری مردم در تحولات سیاسی در جوامع بشری خلق شد، عدم شرکت و تحریم صندوق رآی نیز بعنوان دو روش سلبی اثرگذاری، همزاد با رآی دهی متولد شدند، این دو روش بعنوان مدنی ترین راههای مخالفت در زندگی سیاسی همه جوامع بشری و بخصوص در کشورهائی که سابقه چندان خوبی در رعایت حقوق مردم ندارند، جاری و معمول شد و صدالبته آنجا که به تاریخ ما ایرانیها از مشروطه بدینسو باز میگردد در این زمینه ید طولائی داریم. از انقلاب بهمن بدینسو رهبران جمهوری اسلامی و بخصوص بخش بنیادگرا و متحجر آن، بدو دلیل اصلی تماتیت خواهی و قشریت همواره کوشیدند تا با بکارگیری اهرم های مختلف در راه مشارکت و استفاده  منتقیدین و مخالفان خود از این امکان، سنگ اندازی کنند، این روش بخصوص پس از درگذشت آیت الئه خمینی بیشتر و گسترده تر بکار گرفته شد تا جائیکه گریبان بخش های قابل توجهی از رهبران اولیه انقلاب را نیز گرفت و امروزه روشی معمول و شناخته شده حتی در تسویه حسابهای درونی قدرت سیاسی محسوب میشود، در مقابل اما بخش بزرگی از مردم و نیروهای سیاسی منتقد و مخالف جمهوری اسلامی از همان ابتدا راه دیگری را برگزیدند، آنها تلاش کردند تا هر بار با استفاده از حداقل های موجود که روز بروز هم کاهش مییابند از صندوق رآی برای تآثیر گذاری در هرم قدرت استفاده کنند. این جدال که تمامی چهاردهه گذشته در جمهوری اسلامی چه در بطن جامعه و چه در قدرت سیاسی جاری بوده است چند اثر تعیین کننده در جامعه و حکومت از خود بجا گذاشته است.

 اول اینکه  تودەهائی که در اثر انقلاب بهمن ودستاوردهای ناشی از آن  توانستند از امکانات گسترده رفاهی، اجتماعی و آموزشی بهره مند شوند و به کیفیت جدیدی فرا روئیدند  با استفاده از فضای بوجود آمده از کشاکشهای سیاسی – اجتماعی و درگیر شدن در آن بیاموزند و با استفاده از همین امکانات عملآ موجود، تآثیرات شگرفی از خود در جامعه بجای بگذارند، اینکه هزاران نهاد و انجمن فرهنگی و تخصصی در جامعه عمل میکنند را باید از مهمترین دستاوردهای همین امر دانست، اینکه امروز بیش از 230هزار نفر بعنوان اعضاء شوراهای شهر و روستا در جامعه حاضرند و بخش های مختلفی از آنرا را اداره میکنند فقط جزئی از آن اثرات محسوب می شود، بودجه شورای شهر تهران از جمع بودجه دو وزارتخانه پرهزینه دولت بیشتر است. این دستاوردها نتیجه حضور مردم در انتخابات علیرغم رد صلاحیت های گسترده شورای نگهبان و تحریم پر سرو صدای مخالفین بوده است .

 دومین تآثیر اینکه حضور دو دوره 8 ساله جریانی مخالف با هسته سخت قدرت سیاسی در حاکمیت جمهوری اسلامی و ممانعت از پیشبرد استراتژی آنها خود منجر به تنومند شدن بدنه و رهبری مقاومت اجتماعی در ایران شده است.

 سوم اینکه بدلیل چهار دهه چالش های سیاسی اجتماعی بر سر نتایج انتخابات و صندوق رآی، امروزه حتی محافظه کارترین گرایشات حاضر در قدرت سیاسی پذیرفته اند که در تحلیل نهائی تآئید خود را باید از صتدوق رآی بدست بیاورند.

 دلیل چهارم که بنظر من بسیار مهم است اینکه ایران از نادرترین کشورهای اسلامی و بخصوص منطقه است که نتایج انتخابات ریاست جمهوری و حتی مجلس آن در محاسبات و مناسبات بین المللی از جای ویژه ای برخورداراست، کشورهائی که طرف مراوده ایران هستند همواره چشم به تآثیرات و ترکیب بیرون آمده از صندوق رآی دارند و آنرا در سیاست هایشان مدنظر دارند. اگرچه این امر اصلآ خوب نیست که سیاست خارجی یک کشور از کشمکش های داخلی متاثر شود و از همین رو پس از خطاهای فاجعه بار احمدی نژاد، دیپلماسی بین المللی ایران عمدتآ در جای دیگری تصمیم گرفته می شود، اگرچه کشاکشها همچنان ادامه دارد.     

این اولین بار نیست که اکثریت بزرگی از مردم به دلیل عدم شرکت و یا تحریم، در انتخابات شرکت نمی کنند، این امر به هیچ وجه موجب خرسندی  نیست، در هیچ جای دنیا سرخوردن و ناامید شدن از صندوق رآی دمکراسی به ارمغان نیاورده است، بلکه انفعال و سرخوردگی را دامن میزند و حساسیت مردم به سرنوشتشان را کاهش داده و ای بسا از بین می برد و این روحیه مطلوب کسان یا کشورهائیست که استقلال و ثبات کشور را هدف گرفته اند.

پشت کردن به صندوق رآی را مردم ایران یکبار دیگر در انتخابات ریاست جمهوری سال 1384 نیز تجربه کردند، در آنسال نیز شورای نگهبان با قلع و قمع کاندیداها احمدی نژاد را در مقابل هاشمی رفسنجانی قرار داد، در آنزمان نیز علیرغم هشدارهای بخش مهمی از اپوزسیون در داخل و خارج کشور در مورد عواقب فاجعه بار موفقیت احمدی نژاد، اکثریت قریب به اتفاق نیروهای اپوزسیون در داخل و خارج از جمله نهضت آزادی آن انتخابات را تحریم کردند، در روز رآی گیری یکی از خبرنگاران در صف رآی دهنده گان در حسینیه ارشاد زنده یاد دکتر ابراهیم یزدی دبیرکل نهضت ازادی را دید و در حالیکه یکه خورده بود با تعجب از دکتر یزدی پرسید که "مگر نهضت آزادی انتخابات را تحریم نکرده بود"، او در پاسخ گفت "بله این درست است ولی من نمیخواستم به شعورم توهین شود".

تجربه زندگی درستی ارزیابی دکتر ابراهیم یزدی سیاستمدار نامی ایران را تآئید کرد. لطماتی که طی دوره 8 ساله ریاست جمهوری احمدی نژاد به کشور ما وارد آمد هنوز گریبانگیر مردم ماست.