رفتن به محتوای اصلی

تحلیف برای توتالیتاریسم بیشتر و آنارشیسم گسترده تر
02.08.2021 - 11:23

 

انتخابات در دو دسته از دولت ها بی معناست: دولت های توتالیتر و دولت های آنارشیستی. در دولت های توتالیتر (فاشیستی، نازیستی و کمونیستی) همه چیز در دولت خلاصه می شود و اراده هایی که در بیرون از مدار اقتدار دولت ابراز وجود کنند، تحمل نمی گردند و  نابود می شوند. در قطب مخالفِ ایدئولوژی های توتالیتر، ایدئولوژی های آنارشیسی قرار می گیرند که هدفشان ایجاد دولت هایی است که فرد در آن آزادی بی قید و شرط دارد. ازآنجایی که دولت های مستقر، بنا بر فلسفه های متفاوت بر وجود دولت تاکید می ورزند، لذا مورد حمله آنارشیست ها قرار می گیرند. ایدئولوژی های آنارشیستی با هر گونه نظم سیاسی و اجتماعی که آزادی بی قید و شرط فرد را محدود کند مخالفت می ورزند. دولت مورد نظر آنارشیست ها دولتی آرمانی (اتوپیا) است. اساس جنبش های آنارشیستی بر کنش های توده های ناراضی گذاشته می شود که در دوران جهانی شدن اقتصاد و همگرایی های فرهنگی، ابعاد وسیعتری پیدا کرده اند. آنارشیست ها در رویای تحقق دولتی با آزادی های مطلق فرد و در پی ایجاد سیستمی  از اجتماعات پراکنده و غیر متمرکز هستند که از طریق یک دولت بی در و پیکر که آنارشیست ها آن را دمکراسی واقعی یا ناب می خوانند، آزادی بی قید و شرط فرد را تامین کند. واژه های عدم تمرکز و شهروند آزاد، کلید واژه های آنارشیست ها در دنیای امروز ماست. ایجاد سایت هایی که نه سر دبیر دارند ونه مسول، تقسیم کلیپ های ویدئویی  از مراکز ناروشن، پراکندن شایعاتی که منشاء و منیع آنها نا معلوم است، و نیز استفاده از ارزهای مجازی(رمز ارز- دیجیتال) از ابزارهای مدرن مبارزه آنارشیست هاست. ایدئولوژی های آنارشیستی در زمان ما توسعه و تنوع بی سابقه ای پیدا کرده اند. بسیار دشوار می نماید که آنارشیست ها به استقرار دولت خیالی خویش توفیق یابند، اما هر جا خلاء قدرتی بیابند، میدان دار می شوند تا توده های عاصی و شوریده بر بی عدالتی را با شعارهای ظاهر فریب اما پوچ، گمراه کنند و پتانسیل های بالقوه و بالفعل نهفته در جنبش های دمکراتیک مردم را به هدر دهند. بی جهت نیست که در شرایط بحرانی، کارکرد آنارشیست ها دربست در خدمت ارتجاع سیاسی و اجتماعی قرار می گیرد. آنارشیست ها همانقدر که شیفته قدرت مستقیم توده ها در کنش های میدانی و خیابانی هستند ، به همان اندازه نیز از یک تفاهم همگانی و ملی برای انتخاباتی متکی بر اصول شناخته شده گریزانند. برای آنارشیست ها ابدا قابل درک نیست که دمکراسی هم شکلی از دولت است، و هم مکانیسمی است برای اعمال قدرت. هر دوی این عامل ها نیازمند استقرار دولت مبتنی بر اصول قانونی است که از درون تفاهم اجتماعی سر بر آورد. لذا آنارشیست ها تا دست از تفکرات آنارشیستی بر ندارند، اگر هزار بار هم از انتخابات سخن بگویند، نباید جدی گرفته شوند. زیرا آنها پیشاپیش با هر دولتی که بخواهد از طریق تفاهم سیاسی در مسیری قانونمند خود را تثبیت کند مخالفت می ورزند. بسیاری از این آنارشیست های مذهبی همانطور که آنارشیست های چپ خواب تکرار کمون پاریس را رها نکرده اند ، آنها نیز در رویای  تاسیس امارات اسلامی در تهران، زاهدان، مهاباد، اهواز، هرات، قندهار، نجف، کربلا، جده، شام، ریاض و حتی واشنگتن و کاخ سفید روزشماری می کنند.

 دولت اسلامی ترکیبی از توتالیتاریسم و آنارشیسم

 دولت های اسلامی که در دوران ما ظاهر شده اند، بسیاری از شاخصه های دو ایدئو لوژی متضاد توتالیتاریسم و آنارشیسم را در خود ترکیب کرده اند. این دولت ها که نمونه هایی از آنها را با نام های داعش (دولت اسلامی عراق و شام) ، امارات اسلامی طالبان در افغانستان و جمهوری اسلامی در ایران تجربه کرده ایم، دولت های متعارف نیستند. در این شبه دولت ها قدرت و جغرافیا بطریق آنارشیستی در زیر مجموعه هایی، تقسیم، و زیر نظر ملایی قرار داده می شود. این ملایان در حوزه های جغرافیایی خویش فعال مایشاء هستند و هر چه می خواهند می کنند.  یگانه نقطه اتصال چنین پراکندگی آنارشیستی ِ قدرت و جغرافیا به ادعای خودشان ریسمان الهی است. این ریسمان هم در مقابل تنازعات ادواری ملایان تاب نمی آورد و مرتبا گسسته می شود. مبنای تقسیم جغرافیایی معمولا یک یا چند منبع بزرگ ثروت مانند طلا، مس، نقره، آلومینیوم، اورانیوم، نفت ، گاز، نیروگاه های بزرگ برق و سدهای  بزرگ ذخیره آب و یا بنادر بزرگ صادرات و واردات هستند. در دولت های اسلامی بعضی از امامزاده ها و اماکن مقدس که دارای ثروت های افسانه ای هستند نیز مشمول چنین تقسیماتی می شوند، مانند، موقوفات امام رضا که دارای دهها کارخانه، املاک و مستغلات عظیم است و  درآمدش با چاه های نفت برابری می کند. این نهاد عظیم مالی توانسته است ملایی را که رییس پیشین این نهاد بود  ابتدا به ریاست قوه قضاییه و سپس به ریاست جمهوری برساند. گور امامان و امام زاده های کربلا، نجف و شام نیز دارای موقعیت های مشابهی هستند. ملایان در بهره برداری از منابع اقتصادی فوق الذکر به دستیارانی در حوزه کار وکسب نیاز دارند. عناصری از بخش خصوصی(داخلی و بین المللی) که حرفه اصلی شان ماهی گیری در آب های گل آلود است، با ملایان پیوند تنگی برقرار کرده اند. اصرار و فشاری که برای خصوصی کردن ها به بهانه اجرای اصل 49 قانون اساسی در سال های گذشته شاهد بودیم چیزی جز تقسیم ثروت های ملی  بین این بخش از بخش خصوصی نبوده است . متصرفین و غاصبین این ثروت های ملی دست در دست ملایان در گسترش فساد نقش بزرگی بازی می کنند. نمایندگان مجلس خبرگان که صلاحیت عزل و نصب ولی فقیه در حیطه وظیفه آنهاست از سوی همین شبکه های صاحب ثروت و قدرت برگزیده و  به مرکز فرستاده می شوند. بسیاری از فرماندهان عالی نظامی در سپاه و ارتش و مدیران امنیتی ارتباط تنگ با چنین محافلی دارند. بخشی از شعارهای آنارشیستی فدرالیسم و عدم تمرکز ساخته و پرداخته چنین محافلی است.  گروهبندی هایی در این سال ها شکل گرفته است که موجودیت خود را نه در یک دولت متمرکز ملی و دمکراتیک بلکه در دامن زدن به آنارشیسم سیاسی تعریف می کند که در آن شرکت های سهامی «ملا- حاجی» کشور را به حوزه های خُرد جغرافیایی -اقتصادی تقسیم کند. این اقشار و این تفکر چون با وظایف نظارتی دولت که مهمترین وظیفه دولت بویژه در عصر جهانی شدن است مخالفت می ورزد، آنارشیستی است. و از آنجا که اعمال حاکمیت را تنها در مفهوم سرکوب می فهمد توتالیتر است. وظیفه قدرت مرکزی در دولت اسلامی تامین نیروی سرکوب و اعزام آن به مناطقی است که شرکت سهامی«ملا-حاجی» منطقه ای از عهده سرکوب مردم بپاخاسته بر نیامده باشد. در دولت اسلامی، دولت از جایگاه واقعیش به نهادی سرکوبگر تنزل می یابد، نهادی که وظیفه اش حفاظت از آنارشیسم منطقه ای در مجموعه ای مجزا شده از یکدیگر است. بهمین جهت است که میل به تجزیه و فرار از مرکز از ویژگی های دولت های اسلامی است.  توتالیتاریسم اسلامی بر خلاف نظام های توتالیتر کلاسیک ابتدا خودش قدرت های آتارشیستی منطقه ای خلق می کند و سپس با قدرت سرکوب از آنارشیسم خود ساخته حفاظت می کند. وفاداری آنارشیست های منطقه ای به دولت مرکزی تا زمانی است که بتواند از موجودیت آنارشیستی آنها دفاع کند  و الا ریسمان خدا (حبل الله) را رها می کنند. کافی است در این روزها به اظهار نظرهای نمایندگان دزد مجلس و نمایندگان فاسد ولی فقیه در خوزستان، سیستان و بلوچستان و استان های دیگر گوش دهیم. گفته های آنها به روشنی دفاع همزمان از توتالیتاریسم سرکوبگر و آنارشیسم منطقه ای است. هیچیک از آنان به علت واقعی و ریشه ای بی آبی، تشنگی، گرسنگی، بیکاری و تخریب محیط زیست نپرداخت. هیچ یک سخنی بر زبان نیاورد که در تعارض با توتالیتاریسم و آنارشیسم باشد. خوزستانی، اصفهانی، شیرازی، لرستانی، آذربایجانی، سیستانی، بلوچستانی ، کردستانی و تهرانی  اسیر سرکوب مضاعف آنارشیسم منطقه ای و توتالیتاریسم مرکزی هستند. بنای آنارشیسم و توتالیتاریسم در حاکمیت دوگانه در قانون اساسی گذاشته شد و سپس مانند غده ای سرطانی تکثیر گردید و امروز کشور را در  بحرانی فراگیر غرق کرده است.

خروج نیروهای نظامی آمریکا و ناتو از افغانستان و عراق در شرق و غرب ایران، و روی کار آوردن رییسی در حکومت اسلامی ایران، شرایط را برای گسترش آنارشیسم اسلامی در منطقه ای وسیع از مدیترانه تا مرز چین فراهم کرده است.

 روز تحلیف (سوگند) رئیسی 14 امرداد قرار داده شده است. انتخاب روز تحلیف در سالگرد انقلاب دمکراتیک مشروطیت کاملا آگانه انتخاب شده است تا عمال ضد ایرانی نعره بر آورند و بگویند که آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت. او مطابق اصل 121 سوگند خواهد خورد تا کشور را مطابق اصولی اداره کند که  در این 42 سال ایران را ویران کرده است:

 «بسم‏ الله‏ الرحمن‏ الرحیم‏
‎من‏ به‏ عنوان‏ رئیس‏ جمهور در پیشگاه‏ قرآن‏ کریم‏ و در برابر ملت‏ ایران‏ به‏ خداوند قادر متعال‏ سوگند یاد می‏ کنم‏ که‏ پاسدار مذهب‏ رسمی‏ و نظام‏ جمهوری‏ اسلامی‏ و قانون‏ اساسی‏ کشور باشم‏».

از 14 امرداد 1400 دولت جهادی، مجلس جهادی و قوه قضایه جهادی و رهبر جهادی روزگار غریبی را در« پاسداری از مذهب رسمی و نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی» برای مردم ایران رقم خواهند زد: هرج و مرج بیشتر و سرکوب عریان تر. تحلیفی برای توتالیتاریسم بیشتر و آنارشیسم گسترده تر. آیا بهتر از این فرمولی برای نابودی ایران سراغ دارید؟

 احمد تاج الدینی

دو شنبه 11 امرداد1400/ 02 اگوست2021

 

 

 

  

 

 

        

 

 

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

احمد تاج الدینی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.