کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام، ۲۹مرداد۱۴۰۰؛ رضا محمدحسینی در نامه ای که از زندان رجایی شهر کرج نوشته است به وضعیت زندانیان سیاسی در تبعید پرداخته است. وی در قسمتی از این نامه میگوید: «حکومت به قصد ایجاد هراس در جامعه و به ویژه برای زندانیان سیاسی سرموضع و به قصد تضعیف یک مبارز این تبعیدها را انجام می دهد. اما نتیجه‌ای که می گیرد جز شکستی بزرگتر برای او نیست».

زندانی سیاسی رضا محمدحسینی در نامه خود می نویسد: « کسی که راه مبارزه برای آزادی را انتخاب کرده حتما با چشم باز به این راه آمده و از هزینه‌هایی که باید بپردازد برای هدفی که دنبال آن است، آگاه است. می‌داند که با چه حکومتی مبارزه می‌کند؛ حکومتی که از دهه ۶۰ تاکنون هزاران منتقد و نواندیش را به دار آویخته، تیرباران کرده و یا در زندان‌هایش محکوم به تحمل مرگ تدریجی کرده است».

زندانی سیاسی رضا محمدحسینی در پایان نامه خود نوشته است:

تبعید نه تنها باعث شکستن چنین فردی نمی شود بلکه بر انگیزه‌ها و توان وی می‌افزاید و از سوی دیگر باعث می شود از حال و اوضاع انسان‌هایی که در این زندان های دور افتاده محبوس شده‌اند آگاه شده و صدای آنها را به گوش مردم و رسانه‌ها برساند. اینگونه است که حکومت نه تنها هزینه بیهوده پرداخته بلکه باعث افشای جنایت‌های خود در زندان‌های دور افتاده می‌شود و به انگیزه و توان مخالفانش می‌افزاید.

متن کامل نامه زندانی سیاسی رضا محمدحسینی از این قرار است:‌

«تبعید، تازیانه‌ای است که کبودی‌اش بر تن شکنجه‌گر می‌ماند

خالدپیرزاده اخیرا از زندان تهران بزرگ به زندان شیبان اهواز تبعید شد و در این زندان مبتلا به کرونا شده است. پیش از وی برزان محمدی به زندان مریوان، زینب جلالیان به یزد و مریم اکبری منفرد به سمنان، تبعید شده‌اند. حکومت به قصد ایجاد هراس در جامعه و به ویژه برای زندانیان سیاسی سرموضع و به قصد تضعیف یک مبارز این تبعیدها را انجام می دهد. اما نتیجه‌ای که می گیرد جز شکستی بزرگتر برای او نیست؛ زیرا کسی که راه مبارزه برای آزادی را انتخاب کرده حتما با چشم باز به این راه آمده و از هزینه‌هایی که باید بپردازد برای هدفی که دنبال آن است، آگاه است. می‌داند که با چه حکومتی مبارزه می‌کند؛ حکومتی که از دهه ۶۰ تاکنون هزاران منتقد و نواندیش را به دار آویخته، تیرباران کرده و یا در زندان‌هایش محکوم به تحمل مرگ تدریجی کرده است.

بنابراین کسی که با چشمان باز به جهان نگاه کرده این مهم را فهمیده است که انسان شاید بدون دو دست، بدون دو پا، بدون چشم و خیلی دیگر از اعضایش همچنان انسان نامیده شود، اما بدون وجدان و شرافت هرگز! کسی که به چنین بینشی رسیده باشد از هیچ شکنجه و مجازاتی هراسی ندارد، حتی بدترین زندان و بدترین نوع مردن. بنابراین بدیهی است که تبعید نه تنها باعث شکستن چنین فردی نمی شود بلکه بر انگیزه‌ها و توان وی می‌افزاید و از سوی دیگر باعث می شود از حال و اوضاع انسان‌هایی که در این زندان های دور افتاده محبوس شده‌اند آگاه شده و صدای آنها را به گوش مردم و رسانه‌ها برساند. اینگونه است که حکومت نه تنها هزینه بیهوده پرداخته بلکه باعث افشای جنایت‌های خود در زندان‌های دور افتاده می‌شود و به انگیزه و توان مخالفانش می‌افزاید.

رضا محمدحسینی / مردادماه ۱۴۰۰ / زندان رجایی شهر کرج.»

درباره زندانی سیاسی رضا محمدحسینی :

رضا محمد حسینی فزرند محمد متولn سال ۱۳۷۲ می باشد. وی در اردیبهشت ۹۸ توسط ماموران امنیتی بازداشت شد و پس از ۳ ماه با پایان مراحل بازجویی از بازداشتگاه اطلاعات سپاه به بند عمومی زندان اوین منتقل شد.
وی مدتی بعد توسط دادگاه انقلاب تهران از بابت اتهامات «اجتماع و تبانی، توهین به رهبری، خروج غیرقانونی از مرز و ورود غیر مجاز به داخل کشور» در مجموع به ۱۶ سال و نیم حبس محکوم شد.

این حکم در خرداد ۹۹ در مرحله تجدید نظر تایید شد. و ۷ سال حبس تعزیری از بابت اتهام اجتماع و تبانی برای وی قابل اجرا شناخته شد.

این زندانی سیاسی اواسط مرداد ۹۹ از زندان اوین به زندان رجایی شهر منتقل شد.

وی در ۶ مهرماه از بابت پرونده ای که در زندان برایش گشوده شد مورد تفهیم اتهام قرار گرفت. نهایتا توسط شعبه ۱۱۶۵ دادگاه کیفری ۲ تهران به تحمل ۵۰ ضربه شلاق محکوم و مدتی بعد جهت اجرای حکم شلاق به شعبه ۲ واحد اجرای احکام دادسرای اوین منتقل شد.

به کانال نه به زندان نه به اعدام در تلگرام بپیوندید
https://t.me/NoToPrisonNoToExecution