سازمان عدالت برای ایران اعلام کرد کارگروه ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل متحد در فاصله سال‌های ۹۶ تا ۱۴۰۰ حداقل ۲۰ نفر از کشته‌شدگان دهه ۶۰ در ایران را به عنوان ناپدیدشده قهری به رسمیت شناخته و از جمهوری اسلامی خواسته اطلاعات دقیقی درباره سرنوشت و محل دفن آنان ارائه کند.

بر اساس گزارش این سازمان که همزمان با روز جهانی ناپدیدشدگان قهری منتشر شد، این ۲۰ جان‌باخته شامل ۱۷ مرد و سه زن، همگی به دلیل فعالیت‌های سیاسی خود در دهه ۶۰ زندانی شده بودند.

در گزارش سازمان عدالت برای ایران آمده است پنج تن از آنان هوادار سازمان مجاهدین خلق بودند و ۱۵ نفر به دلیل همکاری با یکی از سازمان‌های سیاسی چپ‌گرا دستگیر شده بودند.

همچنین بر مبنای این اطلاعات، مقامات جمهوری اسلامی هفت تن از این زندانیان سیاسی را در سال‌های ابتدایی دهه ۶۰ و ۱۳ نفر را در جریان قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ اعدام کردند.

عدالت برای ایران اضافه کرده که جمهوری اسلامی به‌جز در یک مورد، از دادن پاسخ به مکاتبات مکرر کارگروه ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل درباره این قربانیان خودداری کرده است.

بر اساس معیارهای کار‎گروه ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل، کسی که از سوی ماموران دولتی بازداشت و به طور فراقضایی اعدام شود و پس از اعدام نیز مقامات رسمی درباره سرنوشت یا محل دفن او پنهان‌کاری کنند و از تایید اقدام خود خودداری کنند، مصداق سربه‌نیست‌شدگی (ناپدیدشدگی قهری) قرار می‌گیرد.

سازمان عدالت برای ایران در سال‌های اخیر با همکاری هشت تن از خانواده‌های‌ جان‌باختگان دهه ۶۰، پرونده‌های آنان را در این کارگروه سازمان ملل به ثبت رسانده‌ است.