شکست آمریکا در افغانستان و ترک افغانستان در رسانه های ایرانی عمدتا به شکل "سقوط کابل" انعکاس یافت. در بعضی رسانه ها نیز با تیترهایی مانند، "افغانستان به طالبان تسلیم شد"، ترسیم شد. گرچه انعکاس اینچنینی حوادث افغانستان در رسانه های ایرانی بیشتر از اینکه بیان کننده واقعیات افغانستان باشد، نشانگر تجربه و احساسی است که آنها از کشور خود دارند، بشمار میرود.
کابل در 7 اکتبر 2001 با "عملیات آزادی ابدی" آمریکا، سقوط، و از طرف امپریالیست ها اشغال شد. ولی آنچه که ما امروز شاهد آن هستیم، نتیجه 20 سال مقاومت مردم افغانستان، شکست و فرار آمریکا از افغانستان است. یعنی کابل از اشغال آمریکا و متحدینش آزاد شد. افغانستان یک بار دیگر ثابت کرد که قبرستان بزرگ امپراتوری هاست. (1)
جماعتی وجود دارد که معتقد است، "آمریکا شکست نمی خورد". "مگر میشود آمریکا شکست بخورد"، "نه امکان ندارد که آمریکا شکست بخورد". در ذهنیت این جماعت، نهایتا یک سوپرمن آمریکایی ظهور و دشمنان آمریکا، از جمله طالبان را نابود می کند! این جماعت آنقدر با دنیای جدیدی که در حال شکل گیری است بیگانه، و آنقدر به شکست ناپذیری آمریکا ایمان آورده است که برای توجیه آنچه که در افغانستان روی میدهد، به هر شگردی دست میزند. به گربه ای میمانند که در هر وضعیت و ارتفاعی رها کنید چهار دست و پا روی زمین میافتد.
افغانستان از منظر آمریکا
رسانه های اصلی آمریکا، سرانجام 20 سال اشغال افغانستان را با کلمات "شکست" و "رذالت" .. توصیف می کنند. ولی این جماعت، بیشتر دل نگران شکست آمریکا و عواقب آن است. به نظر آنها آمریکا از افغانستان عقب نشینی میکند، ولی طالبان را بجای خود می نشاند تا سیاست های آمریکا را بدون آمریکا در افغانستان و منطقه ادامه دهد!
"میچ مک کانل" (Mitch Mc Connell) رهبر اقلیت سنای آمریکا، عقب نشینی آمریکا از افغانستان را به عقب نشینی "تحقیر آمیز" آمریکا از سایگون (1975) تشبیه کرده و میگوید، "تصمیم گیری بایدن سبب شد تا ما با وضعیت بدتری از سقوط تحقیرآمیز سایگون روبرو شویم" و ادامه میدهد، "بایدن به این نتیجه رسیده است که برای بپایان رساندن سریع یک جنگ، شکست خوردن بهترین راه حل است".
"مورگان اورتاگوس" (Morgan Ortagus) یکی از سخنگویان سابق وزارت خارجه آمریکا، که به منتقدین علیه بایدن پیوسته، میگوید، " شکست سیاست خارجی آمریکا دارای نتایج بزرگی خواهد بود. همه چیز به یک سقوط بزرگ اشاره دارد".
"آمریکا بعد از ویتنام، عراق، سوریه، لیبی بدون رسیدن به اهداف خود عقب نشینی کرد. اشغال نظامی آمریکا و ناتو (متحدین جهانی اش) با ورود طالبان به کابل به پایان رسید. ترامپ گفته بود که 8 تریلیون دلار را در بیابانهای خاورمیانه دفن کردیم".
اوراق افغانستان
در روزنامه "واشنگتن پست" مقاله ای برای شناساندن کتابی بنام "اوراق افغانستان" که در آن به جنبه های پنهان جنگ افغانستان (تاریخ پنهان) اشاره شده، منتشر شد که به فرازهایی از آن در رابطه با این نوشته اشاره میشود:
- "حکومت بوش برای پرده پوشی عدم موفقیت خود در عراق، در افغانستان به ترسیم یک تابلوی خوش بینانه دست زد. تا جائی که فرماندهان آمریکا در افکار عمومی آنقدر به ترسیم بی پایه و اساس خوشبینانه دست زدند که نهایتا تبدیل به کمپین "اطلاعات نادرست" (Dis information) شد".
- مسئول آموزش نیروهای امنیتی افغانستان ژنرال "رابرت دوربین" (Robert Durbin) در پیامی که به روزنامه نگاران داد (9 ژانویه 2007) گفت، "ما پیروز شدیم". امروز آشکار میشود که گفته ژنرال مذبور تا چه حدی با واقعیت ها در تضاد بوده است. زیرا در اصل، از سال 2005 همه چیز در افغانستان در جهت عکس سیر میکرد".
- در تحقیقاتی مستقلی که در سال 2006 انجام گرفت، ژنرال بازنشسته "بری مک کافری" (Berry Mc Cafferey) اظهار داشت، "طالبان در هیچ جایی شکست نخورده، و جنگ بدتر می شود. نیروهای افغانستان بدون کمک آمریکا نمی توانند روی پای خود بایستند. آمریکا باید تا سال 2020 از آنها حمایت کند". این گزارش به وزیر دفاع وقت آمریکا "دانلد رامسفیلد" داده شد، ولی از طرف وی رد، و بایگانی شد.
"حکومت اوباما معتقد بود که تنها راه ثبات افغانستان آشتی بین حکومت افغانستان با طالبان است، ولی، وزارت دفاع (پنتاگون) با پیش راندن تز "دفاع مشروع" حملات خود به نیروهای طالبان را ادامه داد".
نهایتا بایدن، در کاخ سفید طی یک کنفرانس مطبوعاتی اعتراف کرد: "رهبران سیاسی افغانستان فرار کردند. ارتش حتی جنگیدن را نیز امتحان نکرد. ارتش افغانستان از هم پاشید. این نشان میدهد که تصمیم پایان دادن به حضور نظامی آمریکا در افغانستان درست بوده است. زیرا، نیروهای افغان مایل به جنگیدن برای خود نیز نبودند. در این صورت، شما نمی توانید بجنگید، و نباید بجنگید". (2)
حال باید طرز تفکر و ذهنیت این جماعت را ریشه یابی کرد. زیرا ذهنیت این جماعت چنان به قدر قدرتی و شکست ناپذیری آمریکا گره خورده است که حتی شکست آمریکا را نیز پیروزی قلمداد میکند. زیرا این ذهنیت، امید به نجات از جمهوری اسلامی را در آمریکا جستجو میکند. به اراده، توان و قابلیت، نه خود و نه مردم خود، باور دارد، دنبال ناجی و مهدی است. ولی از آنجائی که ذهن نیز بلحاظ تاریخی شکل می گیرد، عصیان کشورهای تحت ستم آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین برعلیه "نظم" کنونی جهان، و بویژه، عروج قدرت های آسیایی و تنگ شدن فزاینده و پر شتاب دایره یکه تازی های آمریکا (اشغال ها، کودتا ها، تحریم ها، دروغ ها و جنگ های نیابتی، جنگ های روانی .. ) به اندازه ای نتایج بزرگ و مثبت خواهد داشت که اندیشه و تفکر ورای آنرا غیرممکن خواهد ساخت.
توضیح:
(1) "قبرستان امپراتوری ها" اصطلاحی است درباره افغانستان، زیرا ملت افغانستان در صد سال اخیر 3 امپراتوری بزرگ انگلیس، روس و آمریکا را شکست داده و از کشور خود رانده است.
(2)
https://www.emergencyemail.org/newsemergency/anmviewer.asp?a=26098&z=1
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید