نکاتی قابل تعمق ( ضیاء مصباح ) & : بدون تردید بزرگترین دست آورد اروپا، در پی سیطره حکومت دینی و فساد اجتناب نا پذیر همراه ،پاشیدن بذرهای روشنگری بود که  بسترساز «رشد اندیشه  » پندارهای مناسب با «علم روز » و  «بنیان‌  سکولاریته و لاییسیته » ، جانشین شدن  حقوق مدنی ، زمینی‌شدن قوانین و توسعه علمی ...  گردید .

همچنانکه  فجایع انسانی - اخلاقی حاصل از اقتدارطلبی رهبران متحجر تمامیت خواه ، کاسبان خلافت دین از : داعش تا حزب الله و از اخوان‌المسلمین تا طالبان  باعث گردید : باورهای روشنگری و روشن‌فکری در جامعه ایران نیز با شتابی قابل توجه توسعه یابد

& :  کسری بودجه اولین و مهمترین مشکل سرراه دولت جدید است، بنابراین یا باید به درآمدهای کشور اضافه  و یا از هزینه ها کاسته گردد،  فعلا و با این سیاست های غیر مدبرانه  و ادامه شعار  - چشم انداز روشنی برای افزایش درآمدهای کشور نیست.

تصویب «اف ای تی اف» نیز زیر انبوهی از شعارهای از قبل داده شده - گیر افتاده ،  همچنین ظاهرا قرار نیست ازخرج و بَرج های بخش های مختلف قدرت «به خصوص سهم روحانی ها و سپاه » چیزی کم شود،  پس : کوچکتر کردن سفره مردم که مانع تفکر است آنهم با برنامه هدف اصلی میباشد ،غافل از اینکه ،اجرای این سیاست  : به انفجار اعتراضات اجتماعی منتج  و علاوه بر تضعیف انگیزه خدمت به مردم برای بالا بردن اعتبار ملک و ملت ، بحران های مخالف منافع ملی توام با نا بودی زیر ساختها » را همراه می آورد .

مگر اینکه دوری از « ادعای دولت جهادی » در داخل  و ترک  «ادعای حمایت از  جبهه مقاومت  و  شعار دشمن پنداری و ترک مراودات بین المللی »   در این موقعیت بحرانی - ملاک تصمیمات «علاقمندان به حفظ مقام و موقعیت خودشان هم که شده !» قرار گیرد  و  از حضور نمایندگان رژیم بهزینه ملت در مراجع بین المللی «نیویورک و وین » در همین روزها ، بهره برداری مناسب  حاصل شود .

& مردمان دچار دغدغه معاش و ناتوان از هر گونه برنامه ریزی حتی کوتاه مدت ، بر دو راهی بزرگ قرار دارند : تحمل سختی ها و مرارت هایی که «بی تدبیری های ضدملی »بر زندگی شان تحمیل کرده و یا اعتراض مخرب  از سر خشم  و استیصال .

*در شرایطی که جامعه‌ی ایرانی با بحران‌های سهمگینی در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی روبرو ست و گفتمان‌های رسمی قدرت -به دلیل «بحران مشروعیت و مقبولیت » توانایی حل مشکلات را ندارند و «حس ملی فراگیر » بشدت تضعیف شده – انتظار اینست که  علاوه بر توجه  به آنچه آمد «ضمن تجدید نظر در ساختار حکمرانی » - « «هویت ملی بنیاد نهاده شده  بر حقوق بشر و شهروند محوری »» هر چه زودتر بازسازی و تعریف گردد.

& تریبون های در اختیار حکومت  : عضویت در پیمان شانگهای ،غنی سازی 60 درصدی ،ارسال سوخت به لبنان و توسعه واکسیناسیون را  «قدرت و انسجام دولت جدید » تعریف کرده اند  .

   در حالیکه : حضور در پیمان اخیر همراه با دریافت درجه دکتری !با هیچ تعریفی «قدرت آفرین »نبوده ، غنی سازی هزینه بر - فاقد هر گونه دست آورد و تحدید و تهدید کننده آرامش و آ سایش مردمان گرفتار معیشت « توفیق بزرگ »  با معیارهای امروز محسوب نشده ،   ارسال سوخت به لبنان «پیروزی بر اسرائیل و استکبار » نمیتواند قابل طرح  و از همه عجیب تر تزریق واکسن با این همه تاخیر تدارک دیده  شده !و تلفات ناشی از کارشکنی در پیشرفت برنامه های دولت روحانی ،  نبایستی « هنر مدیریت »  شناخته شود

  ... باور باید داشت ادامه این سبک رفتاری و در توهمات باطل  غوطه وربودن ،  آنهم برخلاف منافع ملی بروال گذشته « عرض خود بردن » است و بس   !؟