*ایران فردا : آیا سیاست های نظام حکمرانی در انتخابات 1400 را تداوم وضعیت پیشین میدانید یا چرخش در وضعیت پیشین؟

حجاريان: انتخاب ۱۴۰۰ به‌گمان من گسست از همه ادوار پیشین است. به‌طوری که می‌توان گفت نظام قصد آن کرد که هیچ نیروی غیرخودی ولو در دایره اصول‌گرایانِ معتدل را تحمل نکند. ترکیب کابینه دولت سیزدهم و همچنین مجلس یازدهم آیینه تمام‌نمای این تصمیم است.

اگر مقصود از مشی اصلاحات، اصلاحات از طریق صندوق رأی است، گمان نمی‌کنم این راه به دهی ختم شود و اصلاح‌طلبان باید بتوانند راه‌های اصلاحی جز صندوق رأی پیدا کنند و از آن طریق پیش بروند زیرا انتخابات در ایران با وضعیت گفته شده تهی از معنا شده است و وقتی امری معنادار نباشد، انسان عاقل دست به انجام‌اش نمی‌زند. اما، این وضعیت مانع از تلاش ما برای آزادسازی انتخابات نیست هر چند سخت و زمان‌بر باشد.

مهم‌ترین چالش اصلاح‌طلبان در دوران فعلی، خالص‌سازی صفوف‌شان از شبه‌اصلاح‌طلبان از یک‌سو و بسط پایگاه اجتماعی‌شان از سوی دیگر است. این دو مؤلفه بسیار دشوار است اما به‌ هر حال باید این راه را رفت.

صف‌بندی قطعاً در نیروهای سیاسی کشور اتفاق می‌افتد در وضعیت پیش‌رو، گمان می‌کنم اصول‌گرایان به دو دسته «شبه‌کارگزار» و «شبه‌حزب‌الهی» تقسیم خواهند شد که درباره کیفیت این اتفاق پیش‌تر توضیح داده‌ام. اما، در میان اصلاح‌طلبان معتقدم شکاف میان آن‌هایی که هنوز باور دارند که می‌توانند با صندوق رأی و بدون پشتوانه مردمی به منزل مقصود برسند از یک‌سو و دیگرانی که به این امر باور ندارند، عمیق خواهد شد.

بنابراین، ما یک الگو یا جناح‌بندی چهار‌گانه خواهیم داشت شامل اصول‌گرای رادیکال، اصول‌گرای میانه، اصلاح‌طلب میانه و اصلاح‌طلب رادیکال.

منتهی باید توجه کنیم کارکرد حاکمیت و پروژه‌اش ممانعت از ائتلاف «میانه»‌ها است