دیروز یازده نفر از دوستانی که بعد از تنبیه شدن من از طریق مسدود شدن کارت تلفنم کمک کرده بودند تا تماس های ضروری ام برقرار شود، توسط حفاظت اطلاعات زندان تهدید شدند که با من همکاری نکنند. احتمالاً نیروهای امنیتی به جز کار خلاف کار دیگری بلد نیستند زیرا هم تهدید یاری رسانند گان به این فقیر خلاف است و هم اساساً محروم کردنم از تماس تلفنی.

بر اساس قوانین بالادستی و نیز مفاد آیین نامه ی سازمان زندانها مصوب ۱۴۰۰/۰۲/۲۸ که در شکواییه ایی رسمی در ذیل به آن اشاره خواهم کرد، برخورد اخیرشان در محروم کردنم از تماس تلفنی با نزدیکانم به خاطر ذکر نظرات و تحلیل سیاسی ام، غیرقانونی و قابل پیگیری است.

ضمناً ماده ی ۴۱ همین آیین نامه به تفهیم اتهام و استماع دفاعیات متهم اشاره دارد اما در مورد من این مرحله انجام نشده است. علاوه بر آن تصمیم بر اجرای محرومیت غیرقانونی را هم صرفاً به صورت شفاهی به من اطلاع دادند. این نشان از آن است که خود مسئولان مربوطه از خلاف بودن اقدامشان اطلاع داشته و لذا نخواستند مدرکی کتبی از عملشان برجای بماند.

این در حالی است که در زندان تنبیهات قانونی زندانی کتباً به وی ابلاغ و از او امضاء گرفته می شود. گویا مسئولان اوین از تخلفات گذشته‌شان که منجر به معذرت خواهی رئیس سازمان زندان‌ها شد، درس نگرفتند و باز هم مشغول زمینه‌سازی برای عذرخواهی و یا عذرخواهی کردن مقام دیگری هستند.