رفتن به محتوای اصلی

مردی که گلبانگ آزادی و سر بلندی کشید ورفت
24.09.2021 - 06:05
 
 
یک سال از شکستن جامی لطیف که عقل آفرینش می گفت وصد بوسه مهر برحبینش می زد گذشت!
یکسال ازرفتن مردی می گذرد که نامش دردرازنای تاریخ این سرزمین پیوسته در یاد ها تکرار خواهد شد. انسان هائی می آیند پای برهستی می نهندکه گوئی تمامی عناصر طبیعت دست بدست هم می دهند!تااز او پیکره ای بسازند نماینگر عظمت انسان!جان های آزادی که مسئولیت کشیدن بار امانتی بزرگ بر دوش دارند.
باری که کشیدنش ممکن نیست جز در سایه تلاشی عظیم وافسر کردن روح بر جسم !چرا که سخن ازعاشقی است،افکندن سپراز دست است ونهادن سینه در برابر تیر بد خواهان.
تنها صدای انالحق حلاج نیست که برای رسیدن به آن وضو بخون باید کرد.انجام هر کار بزرگ انسانی، عشقی چنین ووضوئی چنان را باید!
فرقی نمیکند ،چه درعالم علم باشدچه در عالم هنر،که برای رسیدن به تعالی در آن رنج بسیار باید کشید ،خون دل خورد مداومت کرد، عرق ریخت تا کاری عمیق ،شایسته ،اصیل وماندگار در درازنای تاریخ خلق کرد .
هنری که نبوغ هنرمند با عرق او در هم نیامیزد،با تلاش شب وروز او ساروجش قوام نگیرد ! بباد و بارانی فرو میریزد ! رنج سی ساله فردوسی است که دربیت بیت شاهنامه بازتاب می یایدوکاخی چنین عظیم می سازد " که از باد وبارانش ناید گزند."
شاهکار آفرینش بر سقف کلیسای "سیستین"ممکن نبود! جز با رنج سی سال دراز کشیدن بر داربستی که جوانی وتوان از میکل آنجلوی جوان را گرفت و پیر شده در پای هنر از دار بستش فرود آورد!
هنر رنج است، جوشش خون است،نبوغ است آمیخه با جنونی مقدس پیچیده در توالی سال ها کار طاقت فرسا .چنین هنری است که سینه به سینه جریان می یابد، روح را صیقل میدهد ،امید میآفریند، بر دل می نشیتد وثبت تاریخ می گردد.
مردی که یکسال قبل درمیان سرود ،اشگ وبوسه میلیون ها ایرانی با کوله باری از ترانه وآواز ،از ردیف ها ،گوشه های گمشده ،دستگاه های مقامی ،آواز ها و ملودی ها وفولکور های موسیقیائی یک ملت به جاودانگان پیوست ودر کنار فردوسی آرام گرفت. از تبار چنین هنرمندانی بود.
هنرمندی که تمام جوانی ،میان سالی و پیرانه سریش که دیری نپائید.در خدمت هنر ومردم گذشت.
بسختی کار کرد،رنج کشید! آفرید و برای مردم خواند !با مردم ماند!وصدای خود را باصدای آزادی خواهانه مردم در آمیخت ودر روزهای تلخ وطن که حاکمان با سلاح وگلوله با مردم سخن می گفتند و می گوینداو از برادری گفت وزمین نهادن سلاح !
همراه مرغ سحر ناله سر دادودر رسای آزادی خواند و شکستن قفس ساخته بیداد گران را آرزو کرد.
گلبانگ سر بلندی بر فلک کشید.همراه و در کنار ملتی که فرومایگانش خس وخاشاک نامیدند! با افتخار ماندو روز های خوش آزادی را پیام داد .
او بمردمانی ساده، بجان های آزادی تعلق داشت که حماسه آبان نود وهشت را آفریدند .
بمردانی جون شاهین ناصری که شکوه ایستادگی و پایداریش به حقیقت ،که خود را در سیمای دفاع از خون به ناحق ریخته بیگناهی بنام نوید افکاری نشان داد ودر مصافی نابرابر و ناجوانمردانه حماسه آفرید وحان داد تعلق داشت.
هنرمندی از جنس مردمانی عادی که نه با حکومت که در برابر حکومت بود. با آتشی بر جان! از این روی اورا بدیر مردمش عزیز می دارند.
مردی با نام محمد رضا شجریان که نامش وصدایش جاودان در تاریخ این سر زمین خواهد ماند. باد عزیزش گرامی باد. ابوالفضل محققی
 
 

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

کیانوش توکلی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.