عدم تطابق معاش با تورم و عدم توانایی در تامین هزینه هاي سنگین زندگی، مجبورا اخذ وام از صندوقهای مختلف و یا بانک‌ها، اشتغال در کار مزدی دوم(بعد از کار سنگین تدریس روزانه) یکی از عوامل مهمی است که آسایش فکری لازمه برای بازدهی خوب کلاس درس را از او سلب می‌کند.

جهت حل و رسیدن به مطالبات عدیده معیشتی و صنفی-سیاسی موجود تشکل هایی مانند؛ کانون صنفی معلمان، متاسفانه بعلت دست اندازی مستقیم و یا غیر مستقیم نمایندگان ذینفع حکومتی نتوانسته خواسته های واقعی و کلان معلمان شاغل و بازنشسته را به مرحله عمل برساند و یا حتی در بعضی موارد شاهد تقلیل این خواستها توسط این نهادها هستیم در حالی که بدنه فعاله این نهادها در عملکرد، بحث ها مطالبات رادیکالتر و اساسی تری را بیان میکنند. نمونه بارز و آشنای دست اندازی عوامل ذینفع حکومتی  در صندوق  فرهنگیان بر همگان آشکار است.

دست اندازی در کانون ها و مراکز صنفی معلمان در تعاونی مسکن فرهنگیان به اوج خود میرسد. معلمانی که در پی افزایش روز افزون نرخ اجاره مسکن و عدم پرداخت کمک هزینه مسکن فرهنگیان با توجه به افزایش تورم تحمیل شده بواسطه سیاستهای دزد محورانه حکومت اسلامی، چاره را در خرید خانه توسط تعاونی‌ های مسکن میدانند.

همین عضویت در تعاونی مسکن به عنوان نهادی که پیشتر توسط فرهنگیان و کارمندان آموزش و پرورش اداره میشد با دست اندازی نیروهای وابسته به برادران مافیایی سپاه در سالهای اخیر موجب گردابی برای غارت جیب خالی معلمان و بازنشستگان کشور بجای دریافت مسکن شده است.

تعاونی مسکن تبریز، ورامین، کرج و چند شهر دیگر نمونه بارز این فسادهای وابسته به دستهای مافیایی حکومتی هستند که  معلمان و بازنشستگان را با افزایش قیمت‌ها تحت عناوین مختلف نسبت به رقم اصلی قرارداد تحت فشار گذاشته  و عملاً در مواردی همچون تعاونی مسکن فرهنگیان تبریز شاهد فروش کاغذ بجای زمین و یا واحدهایی هستیم که وجود خارجی ندارند.

در کنار کمر شکن بودن مشکلات معیشتی برای معلمان، فرهنگیان و بازنشستگان معضل کرونا نیز گریبانگیر معلمان و دانش‌آموزان و سیستم آموزشی کشور شده است که معضلی مشترک برای معلمان، دانش آموزان و دانشجویان می‌باشد. بواسطه سیاستهای سودمحورانه و ضد انسانی حکومت اسلامی جامعه وارد موج ششم کرونا شده و عملاً شاهد روز افزون کشتار مردم هستیم. در این میان مشکلات بوجود آمده  در  سیستم آموزشی کشور که دستخوش ویروس وفلاکت طبقاتی می باشد موجب آن شده است تا بیش از ۵ میلیون دانش آموز از تحصیل بازمانده و صدها نفر دیگر از سیستم مناسب آموزشی که در برهه کرونا مجازی و یا اینترنتی است برخوردار نباشند.

فلاکت طبقاتی و فقر موجب آن شده تا خانواده ها از خرید لوازم مورد نیاز تحصیل آنلاین از تبلت گرفته تا گوشی همراه هوشمند بی بهره بمانند. معلمان نیز از این فلاکت طبقاتی نصیب خود را میگیرند‌. معلمانی که حقوق زیر خط گرسنگی دریافت میکنند بدون دریافت هرگونه کمک هزینه ای مجبور به پرداخت هزینه‌های اضافی برای آموزش آنلاین میباشند.

وارد شدن کرونا به موج ششم بدلیل عدم تخصیص امکانات لازم در سطح کلان و عدم تامین واکسیناسیون رایگان و معتبر در حد کلان معلمان را وارد چالشی جدی کرده است. در این شرایط است که با هزینه های سرسام آور بستری شدن در بخش آی سی یو حتی در بیمارستان فرهنگیان (شبی ۷ میلیون تومان)، عدم دسترسی به داروها در داروخانه‌های دولتی و قیمت نجومی این داروها در بازار آزاد و بعلاوه چند برابر بودن هزینه کرایه دستگاه تنفسی نسبت به حداقل حقوق معلمان باعث افزایش درصد فوت معلمان و عموم مردم شده است.

نکته جالب اینجاست که کارکنان آموزش و پرورش علی رغم برخورداری از دو نوع بیمه درمانی و تکمیلی از هیچ کدام این بیمه ها نمیتوانند در شرایط کنونی به درصد کافی بهره مند شوند.

بدنبال خواست‌های طبقاتی، صنفی و کلان معلمان و بازنشستگان و برگزاری تجمعات مقابل ادارات مربوطه در جهت رسیدن به این مطالبات در سالهای گذشته و عدم محقق شدن این خواستها به میزان مطلوب، امروز شاهد اعتراضات در سطح گسترده و سراسری هستیم.

در این اعتراضات کارنامه سبزها (قبول شدگان آزمون استخدامی معلمان در سال ۹۹ که به بهانه های مختلف و دستهای مافیایی حکومتی که قصد استخدام وابستگان به حکومت در سیستم آموزشی را دارند، از چرخه استخدام کنار گذاشته میشوند)، معلمان، کارمندان آموزش و پرورش و بازنشستگان حضور دارند و خواست‌های فوری خود را در کنار خواست‌های کلان فریاد میزنند.

در میان معلمان، آموزگاران نهضت سواد آموزی که در بین آنان حتی با وجود داشتن بیش از ۱۵ سال سابقه کاری با شرایط سخت در مناطق محروم و روستاها هنوز به استخدام رسمی درنیامده اند نیز حضور دارند که صدایشان کمتر شنیده میشود.

خواست فوری و مشترک معلمان شاغل تصویب قانون رتبه بندی بر اساس ۸۰ درصد حقوق هیأت علمی بوده و خواست بازنشستگان یکسان سازی می‌باشد. کارنامه سبزها و معلمان نهضت نیز خواستار برطرف شدن مشکل استخدامی خود هستند.

نکته مهم اینجاست که یکسان سازی با حقوق زیر خط فقر یعنی عقب ماندن از چرخه زندگی و قبول کردن استثمار شدن مزدی توسط حکومت دزدمحور اسلامی است. رتبه بندی نیز به منزله تبعیض بین معلمان کم سابقه و با سابقه بالا هست. در حالی که بخشهای مختلف جامعه خواست‌های حداقلی معیشتی خود را با پایه حقوق ۱۲ میلیون مطرح کرده و سایر خواست‌ها را در ادامه طلب میکند، رتبه بندی یعنی سر خودمان را شیره مالیدن.

اما خواست کلان معلمان فراوان اند، از جمله خواست کوتاه شدن دست اندازی ایدئولوژیک و سودجویی های حکومت از سیستم آموزشی کشور می‌باشد. آموزش رایگان حق هر دانش آموز بوده ولی حکومت عملاً سعی می‌کند تا با بخش نامه های مخفی به مدیران تحت عنوان مختلف از کمک به مدرسه گرفته تا هر عنوان دیگری کسب درآمد کند.

در میان معلمان شاهد بازداشت و تهدیدات گسترده فعالین پیشرو ای هستیم که توانسته اند بخشی از خواست‌های اصلی معلمان را مطرح کنند.

خواست آزادی معلمان دربند و لغو احکام صادره بر فعالین نیز خواستی است که باید به خواست محوری مبارزات معلمان و بازنشستگان بدل شود.

مسئله پیشرو و اساسی در آموزش کشور، کرونا و تحصیل مجازی است که حکومت اسلامی باید لوازم آموزشی آنلاین از تبلت گرفته تا گوشی هوشمند و تعرفه اینترنت پر سرعت برای دانش آموزان و معلمان را فراهم آورد.

خواست های معلمان فراوان هستند ولی با توجه به جوابگو نبودن بعضی ظرفها همانند کانون در مطرح کردن خواست‌های معیشتی و طبقاتی هماهنگ با سایر بخشهای جامعه، فعالین را مجاب میکند تا برای بیان رادیکال خواست‌های خود حول شوراهای مستقلی جدید تر از آن چه موجود است تشکل بیابند.

این را باید بدانیم با خواست‌های حداقلی نمیتوان به مطالبات برحق خود و جامعه رسید و لازم است در این راستا با عزم راسخ و ایستادگی به رادیکال ترین شکل ممکن به مبارزات طبقاتی خود ادامه داد.