یکی از ویژیگیهای حاکمان جمهوری اسلامی این است که با مردم بیچاره و کشورهای ضعیف با قلدری رفتار میکند و با تهدید و ارعاب میخواهد قدرت خود را به نمایش بگذارند، اما در مقابل کشورهای قدرتمند خیلی زبون رفتار میکند. هر چند وانمود میکند که در مقابل انها نیز کوتاه نمی آید، اما تجربه تسخیر سفارت امریکا، جنگ با عراق، توافق نامه دریای خزر و در این سالها در رابطه با برنامه اتمی خود نشان میدهد که همواره بازنده بوده است و هزینه انرا مردم بیچاره باید پرداخت کنند.

جمهوری اسلامی در تمام مذاکرات با قدرت های بزرگ و گاهی قدرت های منطقه ای بدون توجه به توان و امکانات خود و توان و امکانات حریف تلاش میکند که تا دقیقه های اخر مقاومت نشان دهد، در حالیکه در میانه مذاکرات به راحتی میتواند امتیازات زیادی بگیرد و امتیازات کمی پرداخت کند. همین تاخیر ها باعث میشود که رقبا به راحتی اجازه دهند که کاملاً خسته شود و تمام برگ های برنده خود را بسوزاند. در نتیجه در هر کدام از این ماجراها میلیارها دلار خسارت و گاهی صدها هزار جان مردم را هزینه میکند و در پایان بدون کسب حداقل امتیاز با دست خالی دمش را روی کولش میگذارد و زبونانه همه چیز را میپذیرد. از انجاییکه که میخواهد در مقابل مردم بیچاره و گاهی کشورهای ضعیفتر منطقه خود نمایی کند همواره با شعارهای بزرگ، توخالی و دهن پرکن قلدری میکند و نمایش قدرت میدهد، در حالیکه همه چیز را از دست داده است. بقول مثل معروف: «در خانه شیر است ودر بیرون از خانه روباه» یعنی برای مردم بیچاره خود «جمهوری قلدر اسلامی« و در مقابل کشورهای بزرگ «جمهوری زبون اسلامی» است.

مهر 1400

محمد برزنجه