با اندوه فراوان خبردار شدیم که رفیق احمد مرادی روز سه‌شنبه، 11 آبان ماه 1400 (۲ نوامبر ۲۰۲۱ میلادی) بعد از جدالی دو ساله با عفریت سرطان ما را ترک کرد.

احمد در سال 1336 در بندر ترکمن چشم بر جهان گشود. وی از همان اوان جوانی با اوج‌گیری مبارزات مردم ایران علیه استبداد شاهنشاهی در زادگاه خود ترکمن صحرا که در تمامی دوران استبداد سلطنتی از ستم ملی-قومی و بی‌عدالتی موجود در زمینهٔ مسئلهٔ ارضی رنج می‌برد، برای احقاق حقوق ملی و فرهنگی خلق ترکمن و حل عادلانهٔ مسئلهٔ ارضی و در سازمان‌دهی مبارزات مردم ترکمن شرکت فعال داشت. هم‌راه با شکل‌گیری کانون فرهنگی و سیاسی خلق ترکمن، کانون جوانان پیشگام بندر ترکمن و در فعالیت در میان صیادان بندر ترکمن و گومیش تپه، جنبش معلمان و ستاد شوراهای دهقانی ترکمن صحرا احمد شبانه روز در بطن این مبارزات به عنوان یک فعال و کادر جنبش بر حق مردم ترکمن صحرا مبارزه می‌کرد. او پس از سرکوب جنبش ملی و دمکراتیک خلق ترکمن و ایجاد هزاران مانع بر سر راه نیز آن کماکان در اشکال مختلف به مبارزات خود ادامه داد.

رفیق احمد مرادی پس از ربودن زبونانه و کشتار رهبران جنبش مردم ترکمن صحرا، فداییان خلق، رفقا توماج، مختوم، واحدی و جرجانی توسط جمهوری اسلامی و هجوم حکومت به ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا و کانون فرهنگی و سیاسی خلق ترکمن هم چنان در تشکیلات غیرعلنی سازمان به مبارزه ادامه داد و تا زمان خروج از کشور درسال 1362 در تشکیلات غرب ترکمن صحرا دارای مسئولیت بود.

احمد در مهاجرت اول، چه در ترکمنستان و چه در موقع تحصیل در تلاش پیگیر در انتشار نشریه «ایل گوجی» فعالانه شرکت داشت.

او در مهاجرت دوم، در بنیان‌گذاری «انجمن پژوهشی ترکمن» مشارکت فعالی داشت و یکی از چهار عضو هیات تحریریهٔ نشریه آن به نام «سؤز (söz)» بود. احمد پس از الکترونیکی شدن نشریه «تازه یول» با نام «تورکمن صحرا مدیا» چند سالی مسئول هیات تحریریهٔ آن شد. یکی از زمینه‌هایی که احمد عزیز به آن توجه داشت مساله ملی با تمرکز روی مسایل ملی خلق ترکمن در ایران بود. او در این عرصهٔ نظری هم مقالاتی نوشت و هم مصاحبه هایی ترتیب داد.

احمد در کار تحقیق و ترجمه در زمینه فرهنگ و زبان مردم ترکمن و مسایل سیاسی ایران نیز فعال بود. در این عرصه وی کتاب «تورکمن اتنونیم‌لار» را نیز به زبان فارسی ترجمه کرد.

رفیق احمد مرادی هر چند در سال‌های آخر زندگی پربار خود به فعالیت تشکیلاتی سازمانی ادامه نداد، اما همواره روابط عاطفی و انسانی خود با گذشته‌اش را حفط کرد و برای گذشتهٔ خود ارزش فراوانی قایل بود. او با قلم و گام‌های استوارش تا به آخر بر سر پیمان خود بر سر مبارزه در راه رفع ستم ملی از مردم ترکمن و هم چنین برای استقرار دموکراسی و عدالت اجتماعی و علیه استبداد و دیکتاتوری در کل ایران وفادار ماند و از یکی از فعالین پیگیر برای احقاق حقوق خلق ترکمن و مردم ایران بود.

با درگذشت زود هنگام رفیق احمد، جنبش دموکراسی‌خواه و چپ ایران یکی از یاران وفادار خود را از دست داد. فقدان احمد مرادی برای جنبش ملی و همهٔ مبارزان راه آزادی‌خواه ترکمن و برای دموکراسی و عدالت اجتماعی برای تمام ایران ضایعهٔ بزرگی است.

ما به سهم خود درگذشت نابهنگام رفیق احمد مرادی را به مرجان و سونای عزیز همسر و دختر او، به خانواده‌های مرادی و تکه و به همهٔ دوستان و یاران او تسلیت می‌گوییم و در غم آنان شریکیم.

به یقین می‌دانیم که نام این رفیق شریف و آزاده به عنوان یک ایرانی ترکمن که به کشورش عشق می ورزید، همیشه زنده خواهد ماند.

دوشنبه، ۱۷ آبان ۱۴۰۰ (۸ نوامبر ۲۰۲۱ میلادی)