چه کسی می ترسد؟ دیگر بجرئت می توان گفت از حکومتیان نشسته بر قدرت از شخص خامنه ای تا آبدارچی" آقا ". از فرمانده سپاه متوهم، تا امنیتی های پنهان شده در تاریکی! از فرماندهان انتظامی تا فرمانده بسیجی بی هویت! کسی ترسو تر نیست!

طنز تلخ و شیرین مبارزه مردم زمانی است که حکومتیان و فرماندهانی که امر بر سرکوب وکشتار مردم می دهند .خائف تر از همه هستند .خائف از چشم انداز گسترش دامنه اعتراضات که میدانند سرانجام به کجا ختم خواهد شد.. خائف از آن پاسدار و بسیجی زیر دستی که شاید در زمان اعتراض های پراکنده به ابعاد فاجعه بار کاری که می کرد پی نمی برد .اما بهر میزان که بر میزان نارضایتی مردم از شرایط اقتصادی ،سیاسی و اجتماعی افزوده می شود و حضورشان در صحنه مبارزه پر رنگ تر می گردد! ترس و سوالش بیشتر می گردد.

رودرروئی دائم نیروهای ساده دستگاه سرکوب که جزئی از همین مردم هستند ودر هر قدم وهر لحظه در برابر مردمی که حال بر تعداشان افزوده می شود آن ها رادر وضعیت دوگانه ای قرار میدهد .

نیرو های ساده ای که شب با شرمندگی باید از مسیر کوچه یا خیابانی به خانه خود بر گردند! که روز در مقابل اهالی آن سلاح بر دست ایستاده بودند.باید با بقال محل با همکلاسی سابق با پسر خاله و یا با برادری روبرو شوند که مخالف حکومت است .حکومتی که خودآنها نیزبعد از د یدن عملکرد چهل ساله اش در اعماق وجود خود هیچ اعتقادی به آن ندارند.! اما ناگزیر از تبعیت نظامی هستند .

تبعیت سربازانی که هرمیزان حضورشان درخیابان بیشتر شود شکننده تر خواهند بود.هر فرمانده در پیتی هم می داند که حضور دائم و طولانی مدت سربازان در خیابان در مقابل مردم چه میزان برای آمران مسئله ساز است .

شاید در شروع کاردر گرما گرم شعار ،فرمان و دسپلین نظامی این ترک خوردن! بفکر رفتن احساس نشود . اما بهر میزان که بر دامنه اعتراضات افزوده می شود به همان میزان بر میزان ترس و این که چه خواهد شد ؟چه خواهم کرد؟ حق با کیست ؟ در بدنه دستگاه سرکوب افزوده می شود.آن ها را آسیب پذیر ترمیکند.

آن چه که امروز حکومیان را ترسانده ودر هراس افکنده است صرفا آمدن مردم به خیابان ها نیست. مسئله عمیق تراست .مسئله کارنامه وعمل کرد رژیمی است که طی چهل سال کشوری را که داشت بطرف کشورهای پیشرفته جهان می رفت وتلاش می کرد جایگاهی در خور از حیث اقتصادی ،اجتماعی ،سیاسی وفرهنگی برای خود کسب کند را بفلاکتی کشانده که قابل توصیف نیست .

طی این چهل سال عرصه ای از حیات اجتماعی واخلاقی مردم نبوده که توسط این حکومت ابتر ،نا لایق ،دزد وفاسد به تاراج نرفته باشد.اگر دریچه قلب هر انسان ایرانی را باز کنی .جز کینه تلنبار شده ،جز تفرت از حکومت چیز نخواهی یافت. این بزرکترین نقطه ضعف حکومت است .حکومتی که می داند چه با مردم کرده وچگونه کاسه صبر مردم لبریز گردیده است .جنس اعتراضات امروز دیگر از جنس اعتراضات سال های قبل نیست .هرکس امروز می داند کیست ودر کجای کار قرار گرفته است .راه برگشتی نیست. تمام ظرفیت هائی رژیم خالی شده کفگیر به دیگ رسیده است .گرگ های چمباتمه زده دور حکومت با وجود آگاهی از خطر مترصد دریدن همدیگرند. این قانونمندی تمام رژیم های استبدادی است که راهی برای بازگشت خود نمی گذارند.چرا که در ظزفیتشان نیست!خامنه ای وسپاهیان نشسته بر قدرت هرگز دست از قدرت بر نمی دارند.

این قانون مندی تمام خیزش های واعتراضات مردمی است که سرکوب شدید، فشار زندگی ،نبود چشم اندازی برای تغیر دررفتارحکومت وبهتر شدن وضعیتشان آن ها را به رودروئی تا پای مرگ با حکومت می کشاند.

مردمی که طی سال ها نخست امیدوار بودند .سپس سر خوردند ،برای مدتی دندان روی جگر نهاده انتظار کشدند .در این مسیر از هم جدا شدند .شخصیت های فردی شان در ناگزیری زندگی به گنداب حکومتی آلوده شد .اما رفته رفته واقعیت زندگی ،کینه از دزدان قانونی که گوهر زندگیشان را بتاراج برده و با نهادن دست بر گلوی آن ها راه تنفس برملت بسته اند کاررا بجائی رسانده که مردم ازعمیق ترین لایه های درون خود فریاد میکشند یا مرگ یا آزادی!

فریادی که تن می لرزند .فاصله های ایجاد شده را درهم می ریزد.مردم را بمیدان گاهی مبارزه می کشاند ،هم دلی می آفریند.شهامت از دست رفته باز می گرداند.مردم بمیدان آمده را در جریان مبارزه ای که هر روز گسترده تر می شود وچهارسوی کشور را فرا میگیرد مصمم تر می سازد.از درون خود رهبران خویش را بیرون می دهد .شکاف درصف دشمن می افکند.قدرت خویش باز می یابد. قدرتی که واقعیست وتکیه بر قلب های خواهان آزادی ! برعدالت، دمکراسی مبتنی بر اراده جمهور مردم دارد.انتخابی آزاد بر اساس رای آزادانه مردم .بر اساس سکولاریسم جدا کننده دین از حکومت! زندگی صلح آمیز تمام ملیت های کشور وبر گرداندن نظم جامعه بر پایه دستاورد های بشری در سیمای انسان قرن بیست ویکم درسیمای انسان ایرانی تلاش گر برای یک زندگی شرافتمندانه، ،خلاق،پاکیزه،مصلحانه ،خالی از بغض وکینه.

متنفرازجنگ طلبی ،بی قانونی، فساد،دزدی،ریا،پاچه خواری،حق کشی وبی مایگی ناشی از جهل وتعصب! عناصری که جمهوری اسلامی رواج دهنده آنهاست. دور افکندن چنین جامه چرکینی که حکومت چهل ساله اسلامی به اجبار برتن مردم پوشانده امری است سخت اما لازم و ممکن .

پوشیدن جامه نووپاکیزه در خورشان انسان ایرانی !حال کیست چون ما پاکیزه؟ ابوالفضل محققی