رفتن به محتوای اصلی

شجاعت تصمیمات مهم
10.12.2021 - 06:15
 
 
از وقتی که سیستم انتخاباتی ایران تغییر کرد و از سیستم شبه دمکراسی به نظامی کاملا مکتبی تغییر کرد و آقای رئیسی شدند رئیس‌جمهور کشور، با خودم عهد کردم تا مدتی از سیاست و نقد عملکرد ایشان و دولت‌شان خودداری کنم و فکر می‌کنم تا حدود زیادی آن‌را رعایت کرده‌ام و همچنان از نقد دولت اجتناب می‌کنم، نه می‌خواهم وقتم تلف شود و نه این جواب را دریافت کنم که کدام دولت ظرف ۴ ماه موفقیت‌های مهمی داشته که این دولت داشته باشد.
اما چند نکته را احساس می‌کنم نگفتنش خیانت به کشور است. البته مخاطب من نه دولت در ظاهر، بلکه دولت واقعی حاکم بر کشور است؛
۱- علت سکوت مردم در برابر افزایش مشکلات آن نیست که تحمل آن‌ها زیاد است، علتش این است که اکثر مردم ایران منطقی هستند و اهل خشونت و خرابکاری نیستند و گر نه به عقیده بسیاری از اهل تفکر، جامعه در آستانه انفجار قرار دارد. دلسوزانه باید بگویم مردم اصلا امیدی به آینده پیدا نکرده‌اند و کشور در بحران خطرناکی قرار دارد.
۲- تصور اینکه از دل مذاکرات برجام در دولت جدید چیزی به سود کشور در بیاید را باید رها کرد. شک نیست اعزام هیئت بلندپایه به وین از اشتیاق ایران برای رفع مشکل تحریم‌ها حکایت دارد، تردیدی نیست ایران آماده است امتیازات بیشتری بدهد و سپس از توافق جدید به عنوان حماسه یاد کند، اما یادمان باشد این یک طرف ماجراست، آن طرف ماجرا را هم باید دید.
چرا آمریکا بعد از طی ۸۰ یا ۹۰ درصد از مسیری که رفته و نتیجه گرفته، باید آن را تغییر دهد؟
با وجود تاکتیک‌های متفاوت دو حزب جمهوری‌خواهان و دمکرات‌ها در آمریکا، هر دو حزب یک سیاست کلی را دنبال می‌کنند، و آن هم وجود ایرانی ضعیف شده و در چاه افتاده به هر نامی است، جمهوری اسلامی، حکومت الهی، ولایت فقیه، دمکراتیک یا هر نام دیگری.
مگر تا حد زیادی به آن دست نیافته؟
چرا مسیرش را عوض کند!
واقعیت‌ را باید پذیرفت.
احتمال اینکه آمریکا به برجام یا هر توافقی برگردد بسیار کم است.
۳- پایگاه نظام در بین مردم بسیار ضعیف شده و سیستم‌های امنیتی و نظامی هم تا حدی کاربرد دارند. این کاربرد در حال حاضر چیزی به انتهایش نمانده.
اگر در همین چند ماهه بازگشت واقعی به مردم صورت نگیرد، ایران با خطرات متعددی مواجه خواهد شد. این فرصت تا ابد وجود ندارد، به هر طریقی باید امور را به مردم سپرد، مردم باید احساس کنند صاحب کشورند، امروز این احساس را جدا ندارند و این بسیار خطرناک است.
انتخاب بسیار مشکلی است و شاید از توان یک سیستم بسته بر نیاید، اما تنها راه چاره است.
۴- نخواهم خیلی نوشته را طولانی کنم، باید حقیقت تلخی را بگویم.
نیاز به فداکاری به‌شدت احساس می‌شود.
به‌خاطر اسلام، به‌خاطر ایران، به‌خاطر فرزندان‌مان و نسل‌های بعد. تمام افراد نسل انقلاب باید بروند کنار. تمام افراد بالای ۵۰ و ۶۰ سال، بدون استثنا، جز در موارد انتخابی که مردم مستقیما بخواهندشان.
نسل جدید این طلب را به‌حق از ما دارد که خودش سرنوشت کشورش را در دست بگیرد. این ایده نه ضد ولایت‌فقیه است نه ضد دین، نه ضد انقلاب.
امروز وقتش است و خیلی دیر هم شده، نه آقای جنتی، تمام آنهایی که در این سی چهل سال در مصادر بوده‌اند باید رسماً بازنشسته شوند، از آقایان خاتمی و میرحسین و کروبی گرفته تا لاریجانی و احمدی نژاد و رضایی و ائمه جمعه و همه.
از بالا تا پایین.
مگر پیشوایان ما نگفته‌اند "مُوتُو قَبلَ اَن تَمُوتُو" بمیرید قبل از آنکه میرانده شوید. محاسبه کنید قبل از آنکه محاسبه شوید.
مگر نگفته‌اند؟
برای که گفته‌اند؛ فقط افراد بدبخت و بیچاره، یا مؤمنین و مسئولان هم باید متعهد باشند؟
به عنوان یک کارشناس علوم سیاسی و دلسوز ایران و نظام ناقص برآمده از انقلاب تاکید می‌کنم، امروز ما در شرایطی قرار گرفته‌ایم که دقیقا اهداف دشمنان کشور عزیز ایران در حال برآورده شدن است.
مردمی مستاصل، دیانتی در حال از دست رفتن، فاصله حاکمیت و مردم در حداکثر ممکن، اقتصاد در حال ویران شدن.
موقع تصمیم‌گیری های مهم است.
نه مذاکره با آمریکا، نه عفو عمومی، نه آزادی حجاب، نه پول پاشی بین مردم، شاید تا دو سال پیش چنین پیشنهاداتی می‌توانست راه‌حل موقتی باشد، ولی امروز هیچ کاربردی ندارند.
اگر ایران را دوست داریم، اگر اسلام را دوست داریم، اگر به فکر نسل‌های آینده‌ایم، اگر به خدا ایمان داریم، وقت کنار رفتن ماست.
بگذاریم تصمیمات مهم را نسلی بگیرند که مثل ما احساسی رفتار نمی‌کنند، آینده‌نگرند، جهانی فکر می‌کنند، با تعقل به مشکلات نگاه می‌کنند و ایران را دوست دارند.
ممکن است اسلام را هم وقتی برویم کنار دوست داشته باشند.
خدایا شاهد باش آنچه گفتنی بود گفتم.
وارد تصمیمات مهم نشویم همه خواهیم باخت.
این قانون تاریخ است.
این قانون خداست.

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

کیانوش توکلی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.