در جلسه‌ای که در ۲۵ فروردین ۱۴۰۰ بین مصطفی تاج زاده و فائزه هاشمی رفسنجانی برگزار گردید، رکورد پرمخاطب‌ترین جلسه با حضور حدود بیست و چهار هزار نفر به صورت زنده در کلاب‌هاوس فارسی ثبت شد

در پایان سالی دیگر به رسم هر سال در برنامه شب گذشته نگاهی به آنچه که در یک سال گذشته انجام دادم، داشتم تا در ادامه فعالیت هایم در سال آینده، کمتر مرتکب تکرار اشتباهات گذشته شوم.

۱-برخلاف ۲۲ سال گذشته در راه اتحاد مخالفین رژیم به سهم خود تلاشی نخواهم کرد، زیرا با توجه به فرآیندهای موجود آن را امکانپذیر نمی دانم.

۲-انتظار اقدامی جدی از سوی فعالین مدنی و سیاسی داخل کشور ندارم. چرا که عمیقأ معتقدم این رژیم نه اصلاح پذیر است و نه تحولی در چهارچوب آن صورت میگیرد.

۳- معتقدم کار روشنگری و افشای سیاستهای رژیم هم از سوی ما ایرانیان خارج اهمیت چندانی ندارد، چون اثرگذاری این کار توسط عوامل حکومتی در داخل و خارج کشور(به خصوص داخل ایران) از بین می رود. به طور نمونه، در همین برنامه, ویدیوئی را که مربوط به سخنان روح الله حضرت پور نماینده ی مجلس از ارومیه بود را پخش کردم که در فاصله ی یک نطق ۷ دقیقه ایی به مراتب بهتر از من در مورد تمام کمبود و مشکلات جامعه ایران سخن میگوید و در پایان رئیس مجلس و سایر نمایندگان برایش کف میزنند و ازاو استقبال میکنند .

۴- معتقدم عناصری شناخته شده در بین بخش با نفوذ اپوزیسیون در خارج و داخل کشور و با امکانات تبلیغاتی فراوان از عوامل جدی در برابر شکل گیری نیروی آلترناتیو ملی و دموکراتیک متحد، آموزش دیده و با سناریوهای از پیش مشخص شده، هستند و تمام فعالیت های آزادی بخش و مبارزه با رژیم را خنثی میکنند که مخالفین واقعی رژیم هم از پس آنها برنمیآیند.

۵-معتقدم بسیاری از ادعا های ما مبنی بر مخالفت با هر نوع تبعیض واقیعت ندارد.

به طوری که حتی در مورد خواست آزادی زندانیان سیاسی به درستی عمل نمی کنیم. در طول سالهای متمادی فقط بر روی نامهای معیّنی از بین زندانیان متمرکز میشویم و حاضر نیستیم به زندانیان سیاسی گمنام کمک کنیم و آن ها را نادیده میگیریم.

۶-معتقدم در روش و رفتار کم و بیش مانند رژیم عمل میکنیم و برخلاف ظاهر فرد محور، گروه گرا و در پی کسب قدرتیم.

 

 

 ####################

Shahab Feyzi
آقای اعتمادی! کوتاه بگویم " نا امیدی" شما برایم تکان‌دهنده بود. بویژه نومیدی شما از نیروهای داخل کشور، اگر آنچه به آن اشاره کردید واقعی باشد حساب ایران با کرام‌الکاتبین است. زیرا تغییرات داخل امری نیست که نیرو‌های مخالف خارج با کنترل از راه دور از پیش ببرند. از سویی دیگر لازم است هر چند گاهی ایستاد و کارنامه خود و جامعه را ارزیابی کرد. مخالفین ۴۲ سال است با تاکتیک همیشگی فعالیت میکنند و این در حالی است که رژیم همواره با توجه به نیاز بقای خود با سوءاستفاده از سرمایه های مادی و معنوی ملت ایران تاکتیک های خود را تغییر داده است. متاسفانه مخالفین بدون درک صحیح از خواسته‌های عاجل امروز مردم همان راه‌های رفته را تکرار میکنند. به درستی نوشتید مردم ایران به افشاگری نیازی ندارند آنها نقشه راه و امید میخواهند. با آرزوی سالی پر از امید و موفقیت برای شما

 

 

اما در مورد بند اول و اجماع و اپوزیسیون فراگیر و… تصور می کنم نه تنها در جامعه ایران که تقریبا در هیچ کشور استبداد زده ای امکان پذیر نیست شاید در مورد مسائلی چون محیط زیست امکانپذیر باشد اما در مورد سرنگونی و کسب قدرت غیر ممکن است در عصر قهاریت نئولیبرالیسم ، هیچ نیروی سیاسی ‌ و اجتماعی بدون سهم خواهی وارد اینگونه اتحاد ها نمی شود کمااینکه متاسفانه در اپوزیسیون بودن برای خیلی از جریانات سیاسی نه مسئله ای از روی اجبار بلکه تبدیل به هویت شده است همانطور که خیلی ها استراتژی ( اصلاح طلبی ، براندازی و.. ) را با هویت و ارمانخواهی آمیخته اند .