وی در ایران و فرانسه تحصیل کرد و مدتی نیز به قضاوت در دادگستری مشغول بود و پس از آن به وزارت خارجه رفت و همزمان نویسنده ستون طنز "آسمون ریسمون" در مجله فردوسی نیز بود.
او کار نویسندگی را را در اوایل دهه ۱۳۳۰ با نوشتن داستانهای کوتاه برای مجلهها و برگردان نوشتههای ولتر، مولیر و چند رمان تاریخی آغاز کرد.
پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ آقای پزشکزاد به فرانسه رفت و عضو شورای نهضت مقاومت ملی به رهبری شاپور بختیار شد و برای نهضت چند کتاب نوشت.
یکی از معروفترین آثار ایرج پزشکزاد رمان دایی جان ناپلئون است که آن را در سال ۱۳۴۹ نوشت و شهرت او زمانی بیشتر شد که سریال تلویزیونی دایی جان ناپلئون، ساخته ناصر تقوایی، بر اساس قصهای که او نوشته بود ساخته شد.
از جمله آثار دیگر ایرج پزشکزاد، کتابهای "ماشا الله خان در بارگاه هارون الرشید" و "حاج مَم جعفر در پاریس" است.
او بعد از انقلاب، در فرانسه و آمریکا زندگی میکرد.
ایرج پزشکزاد (الف. پ. آشنا) (زادهٔ ۱۳۰۶[۱] از نویسندگان و طنزپردازان ایرانی معاصر بود. او بیشتر به خاطر آفرینش رمان داییجان ناپلئون و شخصیتی به همین نام شناخته میشود.[۲] در سال ۱۳۵۵ مجموعهٔ تلویزیونی داییجان ناپلئون توسط ناصر تقوایی برگرفته از این رمان ساخته شد. کتاب دایی جان ناپلئون در سال ۱۹۹۶ میلادی توسط دیک دیویس به زبان انگلیسی برگردان شدهاست. وی در ۲۲ دی ۱۴۰۰ در سن ۹۴ سالگی در لسآنجلس فوت کرده است
پزشکزاد در سال ۱۳۰۶ در تهران زاده شد. پدرش حسن پزشکزاد یک پزشک و مادرش شاهزاده فکری ارشاد دختر مؤیدالممالک فکری ارشاد بود. معزدیوان فکری نیز دایی او بود. وی پس از تحصیل در ایران و فرانسه در رشتهٔ حقوق دانشآموخته شد و به مدت پنج سال در ایران به قضاوت در دادگستری مشغول بود. پس از آن به خدمت در وزارت امور خارجه ایران ادامه داد و آخرین سمتش مدیرکل روابط فرهنگی بود.[۳][۴]
وی کار نویسندگی را در اوایل دهه ۱۳۳۰ با نوشتن داستانهای کوتاه برای مجلهها و برگردان نوشتههای ولتر، مولیر و چند رمان تاریخی آغاز کرد.[۴] او هنگام کار در وزارت امور خارجه، نویسنده ستون طنز «آسمون ریسمون» در مجله فردوسی نیز بود.[۳]
ایرج پزشکزاد شیفته سعدی است.[۵]
پزشکزاد دربارهٔ خود میگوید:
از پدری پزشک و مادری معلم به دنیا اومدم. تحصیلات ابتدایی و متوسطه در تهران و تحصیلات عالیه رو در فرانسه در رشته حقوق گذراندم. بعد از فارغالتحصیلی به استخدام وزارت امور خارجه درآمدم و به عنوان دیپلمات تا انقلاب در اونجا کار کردم. بعد از انقلاب از کار اخراج شدم به طوری که حتی حقوق بازنشستگی هم شامل حالم نشد. بعد از اون به فرانسه برگشتم و به کار روزنامهنگاری و قلم زنی و نوشتن اراجیف مشغول شدم.
پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران به فرانسه رفت و عضو شورای نهضت مقاومت ملی شد که با رهبری شاپور بختیار تشکیل شده بود. وی برای نهضت چند کتاب نوشته که نمونه آن «مروری بر واقعه ۱۵ خرداد ۱۳۴۲» است.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید