آفرینش در شش روز اتفاق افتاد-خیلقت آلتی گونده باش وئردی

آلتینجی گون ایدی. تانری اؤنجه دن، بیرینجی گون گونشی، ایکنجی گون دنیزی، اوچونجو گون سسی، دوردونجو گون بویالاری و بئشینجی گون حایوانلاری یاراتمیشدی.

سونرا بو گون، آلتینجی گون اولاراق گلیب چاتمیشدی.  بوتون ملکلر، اجیننه لر و شئیطان، توخوم زیمیشقا پاکئتلری اللرینده، او بیری دونیانین "سامان مئیدانیندا*"، تانرینین اطرافینا، دایره شکلینده ییغیشمیشدیلار.

تانری آووجلارینین ایچینه توپوردو. هیه دئدی و بئلی آلدی الینه و اؤنجه دن ال داشقاسی ایله مئیدانا گتیردیگی تورپاغی قربیله توکوب، اَله دی. سونرا اله دیگی تورپاغین ایچینه دنیزین سویوندان تؤکدو و پالچیق دوزلتمه یه باشلادی.

تانری شالوارینین پاچالارینی قاتلامیشدی و ریتیم توتاراق، پالچیغی آیاقلارینین آلتیندا ازیردی، هم ده اوخوردو.

- بو گون آیین آلتیسی، ده گؤروم گولوم نای نا، نینای **

ایسرافیل شئیپورونو چالیردی و اطرافینداکی میللت بیرلیکده جاواب وئریردیلر:

- گیرمه بوستان ایچیدی، یار گیرمه بوستان ایچیدی

سونوندا پالچیق حاضیر اولدو. تانری هوببولا هوببولا اللرینی هاوایا قووزادی و قاچا قاچا مئیداندا بیر- ایکی دؤور ووردو.

هامی سس سسه وئردی. چپیی چالدیلار. فیشقالادیلار. ایسرافیل شئیپورونا پوفله دی:

- دوت دورو، دوروت

ایسرافیلین یانیندا اوتوران جبرائیل، اوجادان قیشقیردی:

- تیراختور***

دالیدان عزرائیل اوراغینین ترسه طرفی ایله جبرائیلین تپه سینه بیر دنه ووردو و دئدی:

- گئده! سن آدام اولماسان. بو اَدابازلیغین بیر گون سنی، گودازا وئره جک.

سونرا تانری، حاضیرلادیغی پالچیغا ساری گئتدی و او پالچیقدان بیر هئیکل دوزلتدی. هامی سس سیز ایدی. هر کس اؤز- اؤزونه دئییردی.

- گؤره سن بو نه دی؟

تانری درین بیر نفس آلدی و دوزلتدیغی هیکلین اوستونه پوفله دی. هئیکل بیر آن جانلاندی و ایکی آیاغینین اوستونده دوردو. سونرا قاچا قاچا گئتدی تانری یا ساری. آتیلدی تانرینین قوجاغینا دئدی:

- مامان!

تانری هیرسلندی ودوزلتدیگی تازا یاراتیغی، قوجاغیندان یئره دیغیرلاتدی و بیر شاپالاق قولاغینا یاپیشتیریب دئدی:

- بیرینجیسی، مامان یوخ آنا. ایکینجیسی ده. کوپک اوغلونون قودوغو! من سنین آنان دئییلم کی، سنی یارادانام. بیلدین می؟

سونرا دا اوزونو چئویردی اطرافینداکی میللته دئدی:

- ای میللت! بونون آدی اینساندی. هامی بونا سجده ائله سین.

هامی اییلدی، آمما شئیطان سجده ائتمه دی.

تانری هیرسلندی، آمما اوزونه گتیرمه دی. ایچینده اؤز- اؤزونه دئدی:

- استغفرآلله هاااا! ائله بیل کی بوگون بونلار، اعصابیمیزین ایچینه آفتافا گؤتورمه سه لر، ال چکن جانلاری اولمایاجاق.

تانری ایستمیردی کیمسه بو گون سامان مئیدانینی، ناراحات ترک ائتسین. بونا گؤره ده، قالان پالچیقدان باشقا بیر هئیکل دوزلتمه یه باشلادی، دوشونوردو بلکی ده  بو تازا یاراتدیغیندان، شئیطانین خوشو گلسین.

هئیکلی دوزلتدی و سونرا ایسته دی اوستونه پوفله سین . آمما نه قدر چالیشدی اولمادی کی اولمادی. چون پوفو قورتارمیشدی. اوزونو چئویردی میللته ، دالیسین  هئیکله؛ و عذر ایسته دی.  
بو آرا د بیر اوستوراخ، توپ کیمی سسلندی. ملک لر بیر-بیرینه گؤز گزدی لر...
  هئیکل آیاغا قالخدی. تانری میللته ساری دئدی:

- ای میللت بونون آدی موللادی. هامی بونا سجده ائله سین.

کیمسه اییلمه دی، آمما شئیطانین اوندان خوشو گلمیشدی؛ و اونا سجده ...

.....

* تبریزین سامان مئیدانی

** رشید بهبودوفون اوخودوغو ماهنی لاردان

*** فوتبول تیمی

روز ششم بود.

خدا قبلا، روز اول خورشید، روز دوم دریا، روز سوم صدا، روز چهارم رنگ ها و روز پنجم حیوانات را خلق کرده بود.

آخر سر روز ششم از راه رسید. همه ی  فرشتگان، جن ها و شیطان با پاکت های تخمه و آجیل توی دستشون، وسط "سامان میدانی"(میدان کاه)*" اون دنیا ، دور خدا حلقه زده بودند.

خدا با آب دهان  کف دستاش را خیس کرد  و یا قوت گفت: بیل رو برداشت و خاکی رو که قبلا با چرخ دستی آورده بود وسط میدون، تو الک ریخت و غربالش کرد.
بعد با آب دریا  در هم آمیخت و مشغول درست کردن گل شد.

خدا پاچه های شلوارش رو تا کرده بود و با ریتمی، هم گل زیر پا رو لگد  میکرد، و هم آواز می خوند:

- امروز روز ششمه، بگو گلم نای نا نینای (بو گون آیین آلتیسی، ده گؤروم گولوم نای نا، نینای**)

اسرافیل شیپورش رو می زد و مردم یک صدا می خوندند:

- یار! نرو توی بوستان! نرو توی بوستان! ( یارگیرمه بوستان ایچیدی، یار گیرمه بوستان ایچیدی).

عاقبت گل درست شد.
 خدا جست و خیز کنان، دست هاش رو به هوا کرد ، و بدو بدو  چرخی به  دور میدان زد صدای صوت زدن ها بلند شد. همه هورا کشیدند. کف زدند.
 اسرافیل در شیپورش دمید:

- دوت! دورو! دوروت!...

جبرائیل که بغل دست اسرافیل نشسته بود، بلند داد زد:

- تراکتور***

عزرائیل از عقب،  با پشت  داسش، زد تو سر جبرائیل :

- عوضی! تو آخرش آدم نمی شی. با این دلقک بازی هات، یه روز سرت را به باد میدی.

 خدا به سمت گلی که آماده کرده بود رفت ؛ و با آن یه هیکل درست کرد. همه ساکت بودند. توی دلشان می گفتند:

- این دیگه چیه؟

خدا نفس عمیقی کشید و روی هیکله فوت کرد. هیکل یه هویی جون گرفت و روی دو پا ایستاد.
بعد بدوبدو طرف خدا رفت و توی بغلش پرید و گفت:

- مامان!

خدا عصبانی شد .
و اون آفریده  رو از بغلش روی زمین پرت کرد و سیلی محکمی توی گوشش خواباند  و گفت:

- اولندش، مامان نه ؛ مادر! دومندش، پدرسوخته من مادرت نیستم، آفریننده ی توام. شیر فهم شدی؟

بعد رو گرداند به سوی مردم و گفت:

- آهای مردم! این که مبینید، انسانه. همه بهش سجده کنند!

همه  دولا شدند؛ به جز شیطون.

خدا عصبانی شد، اما به روی خودش نیاورد. ته دلش گفت:

- استغفرآلله! امروز تا اینا نرینند توی اعصابم، ول کن معامله نیستند.

خدا نمی خواست اون روز کسی، دلخور از "سامان مئیدانی (میدون کاه)" بره بیرون. به خاطر همین هم ، با باقیمونده ی گل شروع به درست کردن یه پیکره تازه کرد.
 اندیشید شاید شیطون از این آفریده جدید خوشش بیاد.

هیکل رو درست کرد و بعد  به سویش فوت نمود که جون بگیره، اما هر چی زور زد نشد که نشد. به خاطر اینکه  فوتش تموم شده بود.
 برگشت  به  طرف مردم.
پشت به  پیکره؛  عذر خواهی کرد.
ناگهان گوزی، مثل توپ ، ترکید. فرشته ها بهم چشم گرداندند.
هیکل از زمین بلند شد...
خدا رو کرد به مردم و گفت:

- آهای مردم! اسم این آفریده «ملا»ست.  بهش سجده کنید.

کسی دولا نشد و سر خم نکرد.
 اما شیطون از اون خوشش اومده بود؛ و سجده ...

---------------------

* سامان میدانی (میدان کاه تبریز)

** ترانه ای از رشید بهبودوف

*** تیم فوتبال