1-پوتین حکومتی مادام العمر برای خود تعریف کرده که در منطق و خوانش روابط بین الملل این نوع از حکومت ها و حکومتداری ها مشروعیت اخلاقی ندارد. به هر حال این شیوه از حکمرانی به شیوه آشکار بیانگر «تعارض منافع شخصی و ملی» است که متاسفانه گریبانگیر بسیاری از کشورهای غیرغربی است؛ از این رو باید تداوم این شیوه از حکومتداری و حکومت ها و تاثیرات مخرب آن بر عرصه سیاست خارجی توسط نخبگان تدبیر شود.

2-پوتین با چالش مشروعیت در بین کشورهای غربی مواجه است و در بن بست سیاسی قرار دارد .

3-اوکراین پاشنه آشیل روسیه است.

4-روزی روزگاری، آلمان مرز شرق و غرب بود اما الان این مهم به اوکراین رسیده است و پیشروی غرب به طرف شرق اجتناب ناپذیر و منوط به گذشت زمان است.

5 - سیاسیون در شرق اگر در امر حکومتداری تجدید نظر اصلاحی نکنند گرایش ملت ها به نوع حکومتداری غربی ادامه خواهد داشت.

6 - روند پیشروی نفوذ جغرافیای غرب از آلمان به اوکراین بیانگر این امر است که غرب در عرصه نفوذ ژئوپلتیک موفق بود و آینده تمامیت ارضی روسیه در هاله ای از ابهام است.

7- پوتین در مناقشه اکراین دلخوش از انحصار صدور انرژی به اروپاست غافل از این که غرب هم دسترسی به منابع انرژی سیبری را در دستور کار دارد. ضمن اینکه واشنگتن با همکاری اروپا در صدد جایگزینی صدور گاز و انرژی به قاره سبز است و عملا پروژه نورد استریم دیگر برگ برنده روسیه در برابر اروپا نخواهد بود.