پس از گذشت چهل و سه سال از قیام پیرومند بهمن و شکست انقلاب، نگاهی به گذشته جهت روشنائی راه آینده و در عین حال پاسخ به کج اندیشی ها و تحریف های مطرح، ضروری به نظر می آید.

پس از گسترش سرمایه جهانی و در پاسخ به نیاز آن، ناقوس مرگ نظام فئودالی هم بصدا درآمد و در یک روند، نقش “رعیت” در جامعه کمرنگ شده و “شهروند” و جامعه شهروندی مدرن متولد شد. مناسبات سرمایه داری، توقعات جامعه را بالا برد و رفرم در حوزه های گوناگون را می طلبید. حقوق شهروندی و حق نه به دیکتاتوری و استفاده از حق شرکت در تعیین سرنوشت کشور و جامعه، در شکل مخالفت با حکومت فردی شاه پر رنگ تر می شد.

تحولات سیاسی و اجتماعی یک قرن گذشته، زنجیره بهم پیوسته و آئینه بازتاب دهنده پتانسیل و کاستی های جامعه ما، پیروزی ها و شکست ها، فداکاری ها و از خودگذشتگی ها، و همچنین تصویر گویای نیروهای بازدارنده داخلی و خارجی در تحولات ایران است.

انقلاب مشروطه از انجام وظایف تاریخی خود عاجز ماند و به دیکتاتوری سقوط کرد. جنبش ضد انگلیسی نفت، با دخالت خارجی و کمک ارتجاع داخلی سرکوب شد. قیام پیروزمند بهمن، درهماهنگی جهانی و سرمایه گذاری روی اسلام سیاسی، اهداف مردم را زیر آوار جهل، خرافات و اسلامیزاسیون بخاک سپرد. بسترهای استفاده ارتجاع داخلی و خارجی در قالب های شناخته شده زیر مطرح بوده و هست: ۱- اسلامگرایی ۲- قوم و نژاد پرستی، حق ویژه برای حکومت موروثی- خونی ۳- فزون طلبی همسایگان ۴- باج خواهی جهانیان. چهار مورد ذکر شده، ویروس های غیرفعال بوده که در شرایط حساس فعال شده و نقش ویرانگرانه بر عهده گرفته یا خواهند گرفت. اینها آدرس های دره های سقوط جامعه و کشوری هستند که می خواست و می خواهد روی پای خود بایستد، خودآگاهانه امروز و فردای خویش را بسازد.

سخن بر سر پیروزی قیام بهمن و وفاق جهانی برای سند مالکیت آن بنام اسلامگرایان و تحقق اسلامیزاسیون ایران است. هر انقلابی چالش های خود را دارد. در قیام بهمن، سلطنت را که پس از مشروطه تحمل شده بود و فاقد پشتوانه ملی و مردمی بود و در انزوا قرار داشت، برچیده شد، بی آنکه جامعه، تصوری از ابعاد لجنزار اسلام سیاسی و حکومت اسلامی باشد.

در کشوری که شهروندان (ملت یا باشندگان) از حق اصلاح و تغییر نومید شوند، طبعن حق عزل در دستور کار قرار می‌گیرد و انقلاب (انفجار خشم متراکم جامعه برای برون رفت از شرایط) اجتناب ناپذیر می شود.

دیکتاتوری شاه، قیام را به جامعه ناراضی و خشمگین تحمیل کرد و خوشه چین قیام دیکتاتورستیزانه ملت، نیرویی بربرمنش بود که از قهر تاریخ به صحنه سیاسی ایران رانده شد.

در آستانه قیام بهمن، اقلیتی از جامعه با مشاهده ویروس اسلام سیاسی در تظاهرات ضد دیکتاتوری، مخالفت و مقاومت را آغاز کرده و با قدرتگیری اسلامگرایان، برای پیشگیری از استقرار فاشیسم اسلامی بسیار هزینه دادند. اما تریبون بی بی سی و .. از صدای آنها رساتر بود و از فیلتر دستگاه مهندسی افکار عمومی بی بی سی، “امام” ظهورکرد.

جامعه ایرانی در آستانه قیام بهمن ماه، از فقدان احزاب سیاسی رنج می برد و راه گفتگو، مصالحه و رفرم را در چشم انداز خود نمی دید. از آنجاکه اصلاحات به بن‌بست رسیده بود، مردم بر سر عزل دیکتاتور همکلام شدند و بسمت قیام رفتند. قیام علیه جباریت پیروز شد و شور و همبستگی شکوهمند در عزل دیکتاتور شکل گرفت و این شادی همگانی با سقوط دستاوردهای مبارزات مردم در منجلاب حکومت اسلامی، به عزا تبدیل گشت. اکنون چهل و سه سال از مبارزه برای بیرون آمدن از منجلابی می گذرد که؛

محصول آموزش اسلامی اجباری در مدارس شاهنشاهی، آزادی خرافه پراکنی اسلامگرایان، گره زدن زبان دگراندیشان و خیز اسلامگرایان برای حمله دوم اسلام به ایران بود.

اینروزها مدافعان نظام پیشین، با لاپوشانی اشتراکات حکومت اسلامی و دیکتاتوری پهلوی و نیز این مهم که اسلام سیاسی یار همیشگی و دست پروده سلطنت بوده، در جستجوی مقصرین انقلاب می گردند تا دیکتاتوری را موجه جلوه دهند و انچه در آغاز سخن طرح کردم، انکار کنند. آری؛ انتخاب نظام سیاسی – اداری جامعه حق مردم، و حق عزل نظام هم روی دیگر این اصل تخطی ناپذیر دمکراسی است. کسانی که حقانیت قیام علیه جباریت را نفی می کنند، در عمل به منشور جهانشمول حقوق بشر و اصول اساسی دمکراسی پشت کرده و در جناح جباریت می ایستند.

دمکراسی یعنی آزادی انتخاب و حق عزل! این اصل همانطور که در ارتباط با برچیدن دیکتاتوری شاه درست بود، در مورد سلطنت خامنه ای (رژیم اسلامی) هم صادق است.

اصلی ترین دلائل دو انقلاب مشروطه و بهمن، در سلب حق مردم در انتخاب حکومت و عزل آن بود.

تجربه ۴۳ سال گذشته، حکایت از شکست کوشش های متوهمین به حکومت اسلامی در اصلاحات و تغییرات در نظام دارد. جامعه ایران امروز (سال ۱۴۰۰)، مصمم بر استفاده از حق دمکراتیک خود در عزل حکومت اسلامی است و اگر رژیم عقب نشینی نکند، انقلاب سوم در ایران مبارک باد!

برای ما چون روز روشن است که نیروهائی به صف ایستاده‌اند تا ویروس های غیرفعال نهفته در بخش های عقب مانده جامعه را در تندپیچ های سرنوشت ساز ایران، فعال کنند و اهداف خود را تعقیب نمایند. اما نقطه امید، آگاهی، هوشیاری، خرد جمعی و همبستگی مردم کف خیابان برای ساختن جامعه و میهن است.

ملت ایران در قیام بهمن، از حق دمکراتیک عزل شاه استفاده کرد و استفاده از این حق برای عزل حکومت اسلامی هم محفوظ است. چنین باد!

اقبال اقبالی

۲۰ بهمن ماه ۱۴۰۰

09.02.2022

www.tribineiran.org