روزبه کردونی درباره مطالعه فقر و نابرابر در ایران گفته: "این مطالعه نشان می دهد در حالی که جمعیت زیر خط فقر مطلق از سال ۹۲ تا ۹۶ به ۱۵ درصد رسیده بود اما از سال ۹۶ تا ۹۸ به ۳۰ درصد افزایش یافت."

به گفته آقای کردونی گزارش این پژوهش "در مراکز مهم تصمیم گیر کشور" ارائه شده است.

فقر مطلق به شرایطی گفته می‌شود که در آن امکانات مادی فرد یا خانوار تکافوی نیازهای اولیه آنها را نکند. دسترسی به غذا، آب آشامیدنی سالم، سرپناه مناسب، آموزش اولیه و خدمات بهداشتی ضروری جزو این نیازهای اولیه‌اند.

پیش از این محمدحسین شریف‌زادگان، رئیس یک نشست علمی موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی در ایران جزئیاتی از مطالعات رسمی فقر و نابرابری را بیان کرد.

آقای شریف‌زادگان گفت یکی از مشکلات رفاهی در ایران "عدم تعادل منطقه‌ای" است به ترتیبی که در استان سیستان و بلوچستان "فقر درآمدی آن بالای ۷۰ درصد و فقر چند بعدی بالای ۷۰ است."

شاخص فقر چند بعدی به جای تعیین یک میزان مشخص به عنوان آستانه فقر، با بررسی اجزای دسترسی به آموزش، بهداشت و استانداردهای زندگی محاسبه می‌شود.

محمدحسین شریف‌زادگان در اشاره به ابعاد نابرابری در ایران گفته است: "اصل ۳۰ قانون اساسی آموزش رایگان را به دولت حکم می‌کند که متاسفانه خلاف آن عمل کردیم و نابرابری آموزشی شدیدی در ایران وجود دارد و کرونا نیز به آن شدت بخشیده است."