در توفان توییتری که شامگاه شنبه با هشتگ‌های فارسی و انگلیسی منتشر شد، کاربران با طرح دوباره این پرسش که زینب جلالیان کجاست، خواستار آزادی تنها زندانی سیاسی زن محکوم به حبس ابد شدند.

دادگاه انقلاب در سال ۸۸ زینب جلالیان را به اتهام «محاربه از طریق عضویت در گروه پژاک» به اعدام محکوم کرد و این حکم در سال ۹۰ به حبس ابد کاهش یافت. او این اتهام را به شدت رد کرده و برخی نهادهای مدافع حقوق بشر نیز شرح شکنجه‌های او برای اعتراف به چنین جرمی را منتشر کرده‌اند.

زینب جلالیان در طول چهارده سال گذشته بدون مرخصی در زندان به سر می‌برد و با وجود مشکلات چسمی، از جمله بیماری چشم، ناراحتی کلیه و بیماری آسم، بارها بین زندان‌های خوی، قرچک ورامین، کرمان، دیزل‌آباد کرمانشاه و یزد جابه‌جا و تبعید شده است.

روز شنبه همچنین کاربران توییتر با هشتگ‌های فارسی و انگلیسی، نسبت به وضعیت جمشید شارمهد ابراز نگرانی کردند. غزل شارمهد که این هشتگ را برای پدرش به راه انداخته بود در توییتی «از همه کسانی که دل در گروی آزادی و دادخواهی دارند» خواست که به این کارزار بپیوندند.

جمشید شارمهد، ۶۶ ساله و مدیر گروه تندر، در مرداد ۹۹ در جریان سفری که از آلمان به هند داشت پس از یک توقف سه روزه در دبی از سوی ماموران جمهوری اسلامی ربوده و به ایران منتقل شد.

روز شنبه همچنین پدر مصطفی عبدی، درویش زندانی، نیز با اشاره به وضعیت نامناسب جسمی فرزندش، در توییتی نوشت داروهایی را برای او به زندان فرستاد اما «بعد از ۶ ساعت سرگردانی و مذاکره جهت تفهیم نیاز شدید مصطفی به دارو جهت کاهش التهاب شدید ریه، متاسفانه زندانبان‌ها از تحویل دارو خودداری کردند، صد رحمت به زندان‌های قرون وسطی!»

یک روز پیشتر نیز منابع حقوق بشری گزارش داده بودند زرتشت احمدی راغب، فعال زندانی که از زمان بازداشت در دوم اسفند در اعتصاب غذا است، روز جمعه مورد حمله شماری از زندانیان جرایم خطرناک در زندان تهران بزرگ قرار گرفت.