گروگان نگه داشتن توافق هسته‌ای ایران برای روسیه مزایای بالقوه‌ای دارد. این امر باعث می‌شود بایدن نتواند به یک پیروزی کلیدی در سیاست خارجی دست یابد، آمریکایی‌ها را در یک بحران بزرگ گسترش تسلیحات هسته‌ای در خاورمیانه گرفتار نگه خواهد داشت و توانایی واشنگتن برای حفظ فشار علیه روسیه را کاهش خواهد داد. هم چنین، سبب خواهد شد تا یک میلیون بشکه نفت خام ایران از بازار جهانی دور نگه نگهداشته شده و قیمت‌ها را برای روسیه که هم چنان صادر کننده بزرگ انرژی است بالا نگه دارد.

«علی واعظ» کارشناس مذاکرات هسته‌ای در گروه بین‌المللی بحران می‌گوید: «صددرصد واضح نیست که روسیه بخواهد احیای برجام را به تاخیر اندازد یا خیر. آنان ممکن است بخواهند از موضوع توافق به عنوان اهرمی برای ایجاد ترک و شکاف رژیم تحریم‌های آمریکا علیه روسیه استفاده کنند».

«هنری روم» که مذاکرات ایران را در گروه اوراسیا رصد کرده می‌گوید: «توافق هم چنان محتمل است، زیرا همه طرفین تا اینجا پیش رفته‌اند و بسیاری از مسائل واقعا پیچیده حل شده‌اند و ما اکنون در جایی قرار داریم که ایرانی‌ها همراهی می‌کنند. با این وجود، برای انجام این کار باید دیپلماسی خلاقانه زیادی وجود داشته باشد».

«رابرت اینهورن» کارشناس منع اشاعه تسلیحات کشتار جمعی در اندیشکده «بروکینگز» تردید دارد که روس‌ها به دنبال ایجاد «حفره بزرگی» در توافق هسته‌ای با ایران به دلیل تحریم‌های ایالات متحده علیه مسکو باشند و باور دارد که روس‌ها به دلیل منافع ملی خود خواستار نهایی شدن توافق هسته‌ای با ایران هستند.

او می‌افزاید: «با این وجود، نکته خنده دار آن است که اقدام روسیه توانسته آمریکا و ایران را متحد کند. واشنگتن و تهران اکنون هر دو از تعیین شرط از سوی مسکو در ساعت یازده آزرده خاطر شده اند».

یکی از دیپلمات‌های ارشد اروپایی می‌گوید: «توافق هسته‌ای تقریبا انجام شده است، اما با روس‌ها و نحوه مدیریت تعهدات تجاری روسیه در قبال ایران در چارچوب برجام مشکل وجود دارد. با تحریم‌هایی که اخیرا علیه روسیه در زمینه نفت و گاز اعمال شده فکر می‌کنم که باید روی همه موضوعات کار صورت گیرد. اما تا آنجایی که به بخش ایران و امریکا مربوط می‌شود توافق تقریبا قطعی است».

هنوز مشخص نیست که آیا روسیه آماده تلاش برای نابودی توافق هسته‌ای در صورت برآورده نشدن شرایط آن کشور است یا خیر و این که آیا روس‌ها به دنبال گرفتن برخی امتیازات نهایی هستند یا خیر. این دیپلمات اروپایی می‌افزاید: «تقاضای روسیه باعث می‌شود تا کشور‌های غربی احساس کنند باید به دنبال کشور‌های دیگری به منظور پذیرش سوخت مازاد هسته‌ای ایران باشند. شخصا فکر می‌کنم باید کشور دیگری را در نظر بگیریم و تاسیساتی برای آن کشور بسازیم تا بتواند سوخت مصرف شده ایران را به جای ارسال به روسیه دریافت کند. این کار، اما زمان بر خواهد بود».

فرارو- کالم لینچ گزارشگر ارشد دیپلماتیک مستقر در سازمان ملل و برنده جایزه فارین پالسی است. او پیش از همکاری با نشریه فارین پالسی بیش از یک دهه برای واشنگتن پست کار کرده بود.

لینچ برنده جایزه مجله ملی در سال ۲۰۱۱ میلادی برای بهترین گزارش در رسانه‌های دیجیتال و برنده مدال نقره جایزه یادبود «الیزابت نوفر» در سال ۲۰۱۳ میلادی برای مجموعه گزارش سه قسمتی درباره شکست سیستماتیک سازمان ملل متحد در حفاظت از غیر نظامیان در دارفور سودان بود.