بر کسی پوشیده نیست که یکی از دلایل اصلی و بی شک علت و العلل عدم اتحاد عمل و ایجاد ائتلاف نیروهای سیاسی ایران همانا ترس از مطرح شدن خواسته های ملی دمکراتیک ملییت های ایران است. با وجود آنکه بیش از نیمی از جمعیت ایران را ملییت های غیر فارس تشکیل می دهند ولی با اینحال نیروهای سراسری هیچگاه در ائتلافها و اتحادهایی که در آن بر حق و حقوق ملییت های دیگرایران تاکید شود شرکت نمی کنند. و هرگونه همراهی با ملییت های ایران را در راه رسیدن آنان به مطالبات سیاسی و انسانی خود خطری برای تجزیه ایران قلمداد می کنند. این موضوع همانگونه که ذکر شد دلیل اصلی عدم توافق نیروهای سیاسی عرصه مبارزه علیه جمهوری اسلامی ایران است.

 ملییت های ایران دستیابی به حق و حقوق سیاسی و انسانی خود را در این برهه از تاریخ ایران مهمترین هدف و آرمان خود قرار داده اند و برای رسیدن به این حقوق از هیچ کوششی فروگذار نخواهند کرد و تا رسیدن به رهایی و برطرف کردن ستم ملی از پای نمی نشینند. این موضوع امری است که به مذاق نیروهای سراسری تمامیت خواه و برتری طلب ملی خوش نمی آید و آنرا با منافع ملی و سازمانی خود در تضاد می بینند. بر همین اساس هر گونه ائتلاف عملی را با نیروهای ملییتهای ایران نمی پذیرند سهل است که برای جلوگیری از دستیابی ملییت های ایران به حق و حقوق خود با جنایتکاران حاکم در تهران نیز هم پیمان و همراه شوند.

 از دیدگاه این برتری طلبان ادامه حکومت قرون وسطایی جمهوری اسلامی در ایران برای حفاظت منافع کلان ملت فارس در یک دایره بزرگتر به صرفه تر از پیش آمدن فضایی است که ملییت های ایران بتوانند در آن به حق و حقوق اساسی خود دست یابند. چرا که به باورنادرست این برتری طلبان قومی تقسیم عادلانه ثروت و قدرت بین همه ملییت های ایران باعث می شود که ملت فارس سهم بسیار کمتری نسبت به وضعیت کنونی و حاکمیت جمهوری اسلامی داشته باشند.

 این روزها ویدیویی ازفرامرز فروزنده مدیر یکی از تلویزیون های ماهواره یی در فیسبوک به صورت گسترده منتشر شده است که در آن  نامبرده توافقنامه حزب دمکرات کردستان ایران و کومله کردستان را سرآغاز حرکت به سوی تجزیه ایران خوانده و با مبنا قرار دادن این پیش فرض انتزاعی و ذهنی خود نتیجه می گیرد که برای جلوگیری ازاحتمال تجزیه ایران باید به پابوس خامنه ای "ولی امر مسلمین جهان" رفت.

"از دست بوس میل به پا بوس کرده ای

خاکت به سر ترقی معکوس کرده ای."

 اینکه فروزنده دفاع از جنایتکاران حاکم در تهران را بر ایده خیالی تجزیه ایران ترجیح داده است و مقدم میداند حرف و حدیث تازه ای نیست. تمامی نیروها و شخصیت های سیاسی سراسری ایران نیز دفاع از تمامییت ارضی کشور را مقدم بر همه مطالبات، اهداف و خواسته های سیاسی خود می دانند و مدام در نوشته ها و سخنرانی های خود بی دلیل و بی مقدمه بر این اصل من درآوردی و ساختگی (دفاع تمامییت ارضی کشور)تاکید کرده اند و می کنند. تنها تفاوتی که میان فروزنده و سایرین هست شجاعت این "ایراندوست اصیل!" است که وی را از دیگران ممتاز می کند.

 دیگر نیروها و شخصیت های ایرانی نیز با مطرح کردن مداوم و پی در پی موضوع دفاع از تمامییت ارضی کشور و مبنا قرار دادن این اصل به عنوان مهمترین و اولین گام هر حرکت و ائتلافی در مبارزه علیه جمهوری اسلامی عملا همان ایده فروزنده را مطرح کرده اند و می کنند. چرا که عدم تلاش نیروهای سیاسی ملییت های ایران برای تجزیه ایران و تاکید مداوم آنان چه در برنامه های سازمانی و چه در نوشته ها و سخنرانی هایشان بر تلاش برای ایجاد ایرانی یکپارچه و آزاد نشانگر بی پایه و اساس بودن این فرضیه نادرست است. با وجود این مطرح کردن ابتدا به ساکن موضوع دفاع از تمامییت ارضی کشور از سوی هر شخص و سازمانی بدون هیچ دلیل و برهانی معنا و مفهومی غیر از دفاع از دیکتاتوری جمهوری اسلامی ایران نداشته و نخواهد داشت.

عدم اعتراض و رخنه از ایده شونیستی فروزنده از سوی همزبانان وی نیز خود گواه دیگری است که نشانگر مهر تایید گذاشتن بر این ایده ضد انسانی است. اعتراضاتی که در دنیای مجازی از سخنان فروزنده شده همه از سوی افرادی از ملییتهای تحت ستم ایران بوده است. چرا که همفکران و همزبانان فروزنده هیچ اعتقادی به حق تعیین سرنوشت و ازادی انسانها در رقم زدن سرنوشت خود ندارند و تمامییت خواهی و حس برتری طلبی در یکایک آنان وجود دارد و هیچگاه نمی توانند بپذیرند که ملییت های مختلف ایران نیز همچون دیگر ملتها و مردمان جهان از حق وحقوقی انسانی خود برخوردا باشند.