● سیاست

سپاس از شما که چنین تریبیونی برای نویسندگان ایجاد کرده اید. کمک شما به آزادگان و مبارزان راه آزادی ایران قابل ستایش است

بارها وبارها می گویئم از زبان های مختلف می شنویم "خلایق هر چه لایق." این خلایق چه کسانی هستند؟ ما در کجای این خلایق قرار می گیریم ؟ نسبت دهندگان تحقیر آمیز این صفت به ملتی که روزانه در جنگی نابرابر با حکومتی بغایت مستبد ،جنایتکارو سرکوب گرقرار داشته وبا چنگ ودندان از موجودیت خود دفاع می کند چه کسانی هستند؟

همزمان با افزایش ابهامات درباره به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته‌ای، یائیر لاپید، نخست‌وزیر اسرائیل از قدرت‌های جهان خواست که به مذاکره با تهران پایان دهند.

زندگی خوابی بیش نیست!خوابی توام با دو رویا !
رویای نخست غوطه ور شدن است درون پوسته بسته حیات! بریده نشدن است از بند ناف آن.تن دادن است به نواله ای ناچیزدرون دنیائی بسته! دنیائی بی سوال !بی خواست،بی شاهی همنشین!
 یکنواخت که فراتر ازخور وخواب نیست. دنیای تسلیم شده گان به سرنوشتی که دیگران برایشان رقم می زنند.

سخن از جابجائی طبقه متوسط سنتی بود با طبقه متوسط جدید .جابجائی بسیار تلخ ودردناکی که واقعیت زندگی عملا بخش زیادی از طبقه متوسط که کم جان بودند اما جایگاه طبقاتی و در آمد محدودشان هنوزاجازه می داد که با چنگ ودندان از موقعیت خود حراست کند وبه هر جان کندی بود چرخ زندگی را بچرخانند! بیان می کند.

تازه از ایران برگشته زمانی کارخانه کوچکی داشت وبه اصطلاح کار آفرین بود. اماچندسالی می شود که بخاطر بچه هایش بخارج مهاجرت کرده فعال اجتماعی ،فرهنگی است.

تمام روزهای محرم آخوند ها ونوحه خوان ها در سرتا سر تکیه ها ومساجد شهر زنجان  مانند دیگر شهر های کشور  می چرخیدند و اوهام خود را انتشار می دادند.هرمسجد پیشنماز ، مکبر ،روضه خوان ، دسته عزادارن و علم های خود را داشت. با علم کش های مخصوص به خود که اکثرا لات ها , دو اسمی های زنجان وآدم های کم بضاعت که هرگز امکان دیده شدن و عرض اندام در جامعه را نداشتند در این علم کشی ها خودی نشان می دادند و زیر بارعلم می رفتند .

آخرین قسمت اپوزیسیون را با نام آن پیرزن بهائی که جزئی از پیکر سرزمینی بنام ایران است آغاز می کنم . مادری ،مادر بزرگی که در روشنکوه در مقابل خانه ویران شده خود ایستاده عصا بر زمین می کوبد داوری ویاری مردم را طلب می کند.

اکنون دیگر معلوم شده که مقالات  علی تهرانی نیا توسط عبدالستار دوشوکی در سایت ایران گلوبال گذاشته شده، چون ایشان داری یک حساب دسترسی به این سایت بوده و میتوانست مقالات مورد نظر خود را در این سایت منتشر کند. همین اطلاع،  نقطه شروعی بود برای نگاهی دقیقتر به محتوی نوشته های علی تهرانی نیا و مشابهت های آن با نوشته های عبدالستار دوشوکی.

با آمدن هرماه مرداد قلبم بی تابی می کند اندوه بر آن سنگینی می نماید .یاد یاران رفته در ذهنم می چرخد. چونان خواب‌زده‌ای در میان اصوات، در میان چهره‌هایی که گذشت زمان کم رنگ ترشان می سازد میگردم. چهره‌هائی که یکی بعد از دیگری ظاهر می شوند با چشمانی غمناک از مقابل دیدگانم می گذرند درست بسان تصویری بر پرده سینمائی که مردی تنها ،بغض کرده در گلو بر آن می نگرد. "بر سینما پرده سی ده گوزمده تک اوتوروب سیر ادرم اوزمده "شهریار

بعد از انتشار مقاله ای از شخصی به نام علی تهرانی نیا بر علیه تلویزیون ایران-انترنشتال و شورای ملی تصمیم در سایت ایران گلوبال، مدیر سایت در صدد اطلاع از هویت واقعی ارسال کننده مطلب بر آمد و پاسخهای زیر را از وی در مورد هویتش دریافت کرد:

زمان چه با سرعت می گذرد وما چه زود پیر می شویم . آدم ها ، توانائی ها بسرعت از دسترسمان خارج می شوند. هنوز بسیار کار ها که نکرده ایم وبسیار آرزوها که هرگز بر آورده نشده اند .

ماشینی به آرامی از مقابل دیدگانم عبورمی کند. زنی با چشمانی سخت مغموم ازپنجره ماشینی که اورا به زندان کجوئی کرج می برد بر خیابان خیره گردیده است. زنی که زندگی آرامش در چشم برهم زدنی دگرگون گشت.

بی سبب نیست که هر تشکل، هرجمعیت که با فکر اتحاد نیروها قدم بمیدان می نهد قبل از این که از طرف جمهوری اسلامی زیر ضرب برود در جریان کشاکش دیگر جریان های سیاسی و افراد مورد نقد وافشا گری قرارمی گیرد. تمام نیرویش صرف جواب دادن به بحث های بی انتهای ایدئولوژک و تئوریک می گردد. بعد از مدتی جریان تازه پا گرفته خسته از این همه پلمیک انتزاعی عطای مبارزه با حکومت را به لقایش می بخشد و از میدان خارج می شود.

همه از این فاصله می گوئیم اما هر گز به عمق این فاصله درعرصه های مختلف نمی رویم .هرگز درکی درست از رابطه والدین با فرزندان ،رابطه جامعه با نسل جدید ،رابطه گذشته با حال و آینده و رایطه اپوزیسیون پر مدعای خارج با نسل جوان ایران نداریم

با خنده می پرسد "هنوز در کشاکش نقش ایوانید ؟هنوز دنبال راه های مبارزه با جمهوری اسلامی هستید ؟ درحال بحث وجدل سر تئوری وسیاست ؟دنبال راهی برای اتحاد و نشستن سر یک میز با گروه های مختلف اپوزیسیون ؟"

پیامدهای این گزافه گویی خامنه‌ای جملگی مطرح‌اند و جای نگرانی هم دارند. با اینهمه اما، آنچه در این میان به موضع‌گیری وی جنبه خطرناک‌تری می‌دهد چیزی است که بر آن نام دیگری نتوان نهاد مگر هموار شدن راه برای آتش گشایی علیه کشور ما توسط هر دولت دیگری که در پی فرصت و بهانه است. تکرار استدلال پنج ماهه پوتین از سوی خامنه‌ای در رابطه با لشکر کشی‌ مسکو به کشور همسایه‌اش، نه چیزی است که صرفاً بخواهد در حلقه روسیه – اوکراین بسته شود و پایان گیرد، بلکه در تشدید خطرات متوجه ایران است که بیشتر رو می‌‌آید و روی

تحولات اخیر در زمینۀ دادخواهی و حکم صادره از دادگاه سوئد به محکومیت حمید نوری و تلاش خستگی ناپذیرآقای ایرج مصداقی و نیز مردان و زنانی که این غیرممکن را ممکن ساختند، سبب شد تا دگرباره به پرسش هایی بیندیشم که دیر زمانی ذهنم را به خود مشغول کرده بود: قهرمان کیست؟ قهرمانان چگونه ساخته می شوند؟ آیا کسی قهرمان زاده می شود یا درطی زمان و به مرور ساخته و به هیئت قهرمان پرداخته می شود؟

حکومتی خدائی که بنا به تعریف خمینی"قدرتی که خدا برای پیغمبر قائل شده برای ولی امر وولی فقیه هم قائل شده است ..حکومت شعبه ای از ولایت مطلقه رسول الله ویکی از احکام اولیه اسلام است ومقدم برتمام احکام فرعیه حتی نماز روزه وحج"نامه خمینی به خامنه ای زمانی که امامت جمعه داشت.

کیانوش با همه گروها واشخاص مصاحبه میکرد بدون استثناء جز سازمان مجاهدین خلق که البته این گروه نه با کیانوش بلکه با هیج رسانه غیر خودی اجازه مصاحبه نمیدهند رهبران این سازمان برخلاف سایر سازمانها هیجگاه حاضر به گفتگو با رسانه غیر خودی نیستند از جنبه با خامنه ای فرقی ندارند.

عصر جمعه ۲۴ تیر ماه ۱۴۰۱ برابر با ۱۵ ماه ژوئیه، شاهزاده رضا پهلوی در نشستی دوستانه با اعضای شورای مرکزی “جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران” شرکت داشتند و با اعضای این “شورا” و تنی چند از میهمانان جمعیت به گفتگو پرداختند و به پرسش‌های آنان پاسخ دادند.

تحركات در صفوف اپوزیسیون جمهوری اسلامی سرعت ‌گرفته‌ و فعالیت‌ها‌ در آن، سیر صعودی می‌پیماید. دور تازه‌ای از نزدیکی‌ها، هماهنگ شدن‌ها و برآمدهای مشترک موردیآغاز شده و سطحی از اعلام مواضع

حاکمان «خداپرست و خداترس» تهران که خود را «وارث زمین» سوخته و برهوتی تا بیکران ها می دانند با اطمینان از خستگی و بی عملی مردم آذربایجان و سکوت در دیگر نقاط ایران، منتظر هستند تا وضع اورژانسی «بیمار» او را از پای درآورد. حاکمیت در تهران و بازوهای هیولاوش او در آذربایجان مدت‌ها است برای مرگ دریاچه و درناها بشکن می زنند. بشکن می‌زنند چون مسئولیت احیای آن را نمی‌خواهند به دوش داشته باشند. بشکن می‌زنند چون می‌خواهند وضعیت «پسادریاچه» را هر چه زودتر اعلام کنند، رویش را با قیر و کثافت های نفتی...

محاکمه طولانی نوری، با شاهدان بسیار، با کوشندگان پرتوان، با دادرسان بیطرف، و با شاکیان داغدیده ی منتظر، بپایان رسید و جانی محکوم شد. مهم تر از شدت

"یقین دارم که سرانجام آن روز بزرگ فرا خواهد رسید و صدای تظلم خواهی مادران خاوران شنیده خواهد شد.."

اصل مطلب این است که اگر ما بخواهیم و بتوانیم به دموکراسی برسیم بسیاری از این اختلافات را می شود با رای اکثریت مردم حل نمود.
اما گویا مشکل در اینجاست که ما برداشت و تعریف واحدی از دموکراسی نداریم و بنابر این هر گروهی تلاش می کند "قبل از گذار" موقعیت برتری در اپوزیسیون برای خود فراهم کند و شوربختانه راه دست یابی به چنین موقعیتی را هم تخریب رقبا می انگارد.

عبور می کنم از سالها رنج. از روزهای تلخ، ازمیان آتش و خون. گذر می کنم ازدروازه وطن بعنوان یک تبعیدی باریشه هایم مانده در آن خاک باستانی.بارشته های بافته شده از عشق!با سایه روشن هائی ازیک زندگی که زیستم!باچهره هائی که هرگز فراموششان نکردم! چه آن هائی که ماندند و چه آنانی که رفتند.

اگر منظور اعلام موضع سیاسی در باره آینده ایران است این مجموعه تبدیل به یک حزب میشود که در کنار احزاب بی شمار دیگر قرار خواهد گرفت . اگر منظور جبهه سیاسی متشکل از احزاب است پس باید نام جبهه را برای خود انتخاب کند و مواضع سیاسی آن را تبلیغ کند

 -قبل از هر چیز باید یادآوری کنم که دوستان اعضای شورا در مصاحبه بسیار مورد احترام من هستند. با احد عزیز می توانم بگویم بزرگ شدم. اعتماد بالای من به علی یعقوبوند خوشفکر را کوچکترین تردید ندارم . خارج از موضوع سیاسی عزیزانی هستند که من به آنها اعتماد دارم و در پاک سرشتی و دلسوزی آنها تردیدی ندارم. با نظرات آقای برومند سالهاست آشنا هستم چه در گفتار دلسوزانه و چه عمق صمیمت در نهایت دلسوزی برای میهن آتش گرفته ما.

متن زیر شامل دوازده پرسش آقای عبدالستار دوشوکی از شورای ملی تصمیم و پاسخ های من، محمد نیکبخت، عضو شورا، به آنها، می باشد

کشورروز به روز در سراشیبی تندی که  خامنه ای  و دار دسته نظامی او کنده اند به سقوط وحشتناک خود نزدیک می شود. همه از این استبداد بی شرمانه، از این سقوط دردناک سخن می گوئیم و می نالیم ! ازاین ناروشی وتاریک بودن آینده کشور در هراسیم ودنبال راه چاره می گردیم .

داستان غریبی است داستان این اپوزیسیون جمهوری اسلامی ونقادان روشنفکر آن! اکنون دیگر کاملا به این نتیجه رسیده ام که من آدم ساده اندیشی هستم که نمی توانم، نه مفاهیم خوابیده در یک بیانیه سیاسی را درک کنم ! نه قادر به آنالیز شخصیت ورفتار افراد وعناصرتنظیم کننده این بیانیه ها هستم .

در شرایطی که کشور و مردم در اوج تنگناهای اقتصادی هستند و مردم در زیر فشار تورم کمرشان شکسته, حاکمیت یاد حجاب و دستگیری دگر اندیشان و هم اندیشان غیر خودی افتاده است. در دوران کارم در صنایع ایران اصطلاحی بو

شاهزاده یک نماد است. تاج زاده مانند دیگر شناخته شدگان صحنه سیاسی نیز رهبر فکری یک طیف میدانی است. شاهزاده را نباید در مسائل اجرایی و میدانی داخل کرد این کار خطرناک است.نباید از شاهزاده خواست که حزب تشکیل بدهد این خطرناک است! اگر از دیکتاتور شدن او در هراس هستید، او فردا روز با در اختیار داشتن یک حزب سیاسی و میلیونها عضو (چی؟ غیر ممکنه؟ مطمئنی؟ ایرانی را نمی شناسید؟) آنچنان قدرت و توان سیاسی و اجرایی بالقوه ای خواهد داشت که میتواند مثل خمینی همه تان را مثل بلدوزر بیرون بریزد.

به مصاحبه بسیار زیبا ودرعین حال آموزنده آقای "عادل فردوسی پور" با آقای" سعید معروف" نگاه می کنم .مصاحبه ای که خواب از دیدگانم می رباید.