دیدگاهها

از گفتار شاهزاده چنين پيداست كه او به هر قيمتی، چه با تاج و چه بی تاج، تنها به دنبال فرمانروايی در كشوری ست كه پدر تاجدارش آن را به امان خدا رها كرد و گريخت! و اما فرمانروایی فرمانروايانی هم كه ديگران، و نه ملت، بر سرير قدرت مي نشانند نيز دوامي ندارد!

سیاست مردمی نه افتادن در دام سیاست های جنایتکاران حاکم بر ایران، و نه همسوئی با ائتلاف ایران ستیزانه امریکا – عرببستان، بلکه اتکاء به جنبش های پیشرو، لائیک (سکولار) دمکراتیک سیاسی – اجتماعی، اقدام در خیابان، محیط کار و زیست برای خارج ساختن کنترل سرمایه کشور از دست حکومت و تغییر توازن قوا بسود ملت ایران است.

دعوت امانوئل ماکرون رییس جمهوری فرانسه از رهبران سیاسی جهان به مناسبت یکصدمین سالگرد پایان جنگ جهانی اول، فرصتی به سیاستمداران می‌دهد تا با چشم‌های خود یک بار دیگر نظاره‌گر گور هزاران نفری باشند که قربانی رقابت‌های یک نظامی- سیاسی جاه‌طلبانه گردیدند. نگاه مستقیم به گور کشته‌شدگان شاید خطر ناسیونالیسم کور و عواقب رقابت‌های بی‌رحمانه را به آنها گوشزد کند.

خفقان مذهبی در فرانسه زمان دکارت چنان خشن بود که مبلغان فلسفه “غیرارسطویی” مانند دکارت را به مرگ محکوم می نمودند.به این دلیل او بیش از 20 سال در هلند و سایر کشورهای اروپایی زندگی نمود و مهمترین آثارش را در مهاجرت نوشت. جالب اینکه او در جنگهای مذهبی سی سال اروپا مدتی در ارتش کاتولیکها و مدتی در ارتش پروتستانها جنگید. دکارت را فیلسوف با ماسک در آغازقرن17 میلادی اروپا مینامند چون اوغیراز احتیاط کاری امنیتی شدید، اصرار به مخفی کاری عظیم نیز مینمود.

November 25th "World Wide Women's Day". The UN General Assembly in November 1999 set the International Day for the Elimination of Violence Against Women on November 25th.

بحث پیرامون سکولاریسم در بین نخبگان تحصیل کرده هندی همچون پدیده غربی ارزیابی میشد که با تشدید طغیان خشونت دینی – قومی که در دهه های اخیر در هندوستان پدیدار شدند مورد شناسایی قرار میگیرد. نخستین منتقد سکولاریسم هندی در دوران پس از استعمار، Ashis Nandy بود که موضوع را در چندین کتاب و مقاله، هم در حوزهِ تئوریک و هم عمل، به بحث میگذارد.

حکومت هنگامی دست و بالش در سرکوب باز است، که مردم متفرق، متزلزل و پراکنده هستند. راه خنثا کردن سیاست سرکوب، حضور عظیم، همدل و همصدا در سنگرهایی به گستره ایران است.

تشکر میکنم از فرهنگیان ایران که نه تنها به شاگردانشان، که به ملت ایران درس اتحاد و مقاومت دادند تا در مقابل ستمگران با اتحاد بایستند....از کسانی که مبارزه ی معلمان را می خواهند در چهار چوب معیشت محدود کنند، باید پرسید که چرا بیش از یکصد سال از آموزش و پرورش نوین می گذرد و معلم به حقوقش نرسیده است؟ جز این است که کشور در آتش استبداد سوخته و می سوزد و معلمان نیز از همین سوختگان هستند؟