کارگروه حقوق بشر زنان ایران برای برابری پایدار
خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط نسرین ستوده است
نسرین ستوده وکیل حقوق بشر، زندانی سیاسی وعضو کانون مدافعان حقوق بشر از سه‌شنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۹، در اعتراض به برخوردهای غیرقانونی و بی‌اعتنایی مسئولان قوه قضائیه به حق آزادی مشروط زندانیان سیاسی بویژه در شرایطی که بیماری کرونا در زندان‌ها شیوع پیدا کرده است
به نظر می رسد که تئوریسین اصلاح طلبان دوم خردادی پس از کش و قوس های متعدد استراتژیک مانند "فشار از پایین و چانه زنی در بالا"،"آرامش فعال"، "گفتار درمانی"، "راهبرد توافق"، "راهبرد صبر و انتظار"، "راهبرد پذیرش" و "راهبرد کنش محدود و انتظارات محدود"، "بهبود خواهی حکومتی" و "نرمالیزاسیون" به "راهبرد مشاوره" روی آورده است. در حقیقت توصیه تئوریسین اصلاحات به اصلاح طلبان دوم خردادی چیزی جز این نیست، که از ترس مرگ راضی به خودکشی شوند
اگرچه سیاست موازنه منفی مصدق امکان اجرایی نداشت و سیاست موازنه مثبت هندی‌ها قابل قبول‌تر بود، ولی پایه فکری مشترک همه این نیروها نوعی فرا رفتن از چنبره تسلط دو قطب جهان آن دوره بود. سیاست نه شرقی نه غربی رژیم که نوع مسخ شده ایده موازنه منفی و عدم تعهد بود، در آن زمان در سطح بخش بزرگی از مردم و نخبگان جامعه قدرت نفوذ داشت
چهارشنبه ۱۵ مرداد ماه اعلام شد که حکم اعدام مصطفی صالحی یکی از معترضین مظلوم حرکت اعتراضی جان به لب رسیدگان دی ماه ۹۶ اجرا شد. حکمی غیر قانونی، ظالمانه و سفاکانه که توسط قضات دست نشانده و فاقد صلاحیت و تحت فرمان نیروهای امنیتی در دادگاهی فرمایشی صادر شده بود، این اعدام ورق سیاه دیگری بر پرونده سیاه دستگاه قضایی، نیروهای امنیتی ومستبد امروز ایران علی خامنه‌ای افزود.
همه کشورها حوزۀ امنیت ملی دارند و نسبت به دهه‌های قبل، به مراتب بیشتر به آن توجه می‌کنند. ریشۀ اصلی تصمیم‌سازی امارات در عادی‌سازی با اسراییل دسترسی به اهرم‌های جدید در تامین امنیت ملی است.
عصر یکشنبه، ۲۶آبان۱۳۹۸، در سومین روز اعتراضات آبان، ویدیویی از زنی کُرد در تظاهرات بوکان، در شبکه‌های اجتماعی پخش و بارها بازنشر شد که به یکی از نمادهای این اعتراضات بدل شد. نمادی از زنان معترض در میانه میدان، آن‌چنان که کارگزاران تبلیغاتی حکومت هم از آن با عنوان «حضور پررنگ برخی زنان به عنوان لیدر» در اعتراضات نام بردند.
در تازه‌ترین اظهار نظر سعید حجاریان کشور را دچار بن‌بست سیاسی توصیف کرده و گفته که راه برون‌رفت از آن اصلاحات ساختاری است. آیا کشور ایران دچار انسداد سیاسی است؟ یا این سیاستمداران فعلی و در دایره بسته حکومت ایران هستند که دچار انسداد شده و باز هم در فکر گشایشی برای بقای حکومتی سراپا فساد و تبعیض و ستم هستند؟
وضعیت ذهنی مقامات تصمیم‌گیر نظام بسیار مشابه با دهه شصت و نیمه اول دهه هفتاد است که حکومت از ترس سقوط، دست به ترورهای گسترده در داخل و خارج، کشتار هزاران زندانی سیاسی در زندان‌ها، زندانی کردن مسیحیان، یهودیان و بهاییان و قطعه قطعه کردن کشیش‌ها می‌پرداخت.
انقلاب بهمن زمانی به کج راهه افتاد که اکثریت مردم ایران بویژه بسیاری از ما روشنفکران بی‌توجه به خطرات فاجعه‌بار درهم تنیدگی دین و دولت رهبری خمینی را در هدایت انقلاب پذیرفتیم و بدیل دولت بختیار را همراه با بنیادگرایان “دولت بی‌اختیار” نامیدیم.
