● زنان

حسن روحانی سومین آزمون استخدامی مشترک فراگیر دستگاه‌های اجرایی را به تعویق انداخت تا عدالت در سهمیه‌های در نظر گرفته شده برای زنان و مردان رعایت شود.برخی دستگاه‌های اجرایی در اعلام فرصت‌ها وعناوین شغلی، سهمیه‌هایی در نظر گرفته‌اند که از نظر جنسیتی "تبعیض‌آمیز" بوده است. روحانی در جلسه امروز هیات وزیران، سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور را موظف کرد سهمیه‌های مبتنی بر تبعیضات ناروا را باطل کند و بسرعت در عناوین شغلی و سهمیه‌های استخدامی، با رویکرد عدالت، شایستگی‌ و در چارچوب

در روزهای اخیر همچنان که در سایت های خبری و گزارشات، منتشر شده، شاهد افزایش ازدواج دختران "7تا10" ساله بودیم و این موضوع درخبرگزاریهای مختلف برسی شده اما مسولان حکومتی وارگانهای مربوطه توجهی به این پدیده شوم ومعظل اجتماعی ندارند،فرانک الماسی در این رابطه مصاحبه ای کوتان با جناب اقای "ایرج عبادی" سردبیر مجله "لوتکه" شاعر و نویسنده کرد انجام داده ، که متن کامل ان در ذیل مشاهده نماید.

بیش از سی و هفت سال از اجباری شدن حجاب برای زنان در ایران می‌گذرد. زنانی که از ابتدایی‌ترین حق و حقوق شهروندی خود محروم شدند .

در واقع حق انتخاب پوشش جزو حقوق ابتدایی هر انسانی است و در گیر شدن با آن مانع شکوفایی زنان در جامعه ایران شد.

آمران و عاملان جمهوری اسلامی بی رحمانه در طول این سی و اندی سال صف آرایی کرده اند و تا سر حد جنون به سرکوب زنان پرداخته اند.

اولین بار که تصمیم گرفتم راجع به بدنم فکر کنم، وقتی بود که مهاجرت کرده بودم. با دوست غیر ایرانی‌ام قرار رفتن به کلاس ورزش را داشتیم. وقتی وارد رختکن زنان شدم، چیزی که توجهم را جلب کرد، برهنه شدن زنان در رختکن بدون توجه به حضور دیگران بود.

رئيس ستاد انتخابات کشور می‌گوید که وزارت کشور موضوع رد صلاحیت مینو خالقی، از نمایندگان منتخب اصفهان را بررسی کرده و در این خصوص با شورای نگهبان اختلاف نظر دارد. به گفته او، علت ابطال آرای خالقی به او اطلاع داده شده است.

موارد ذکر شده‌نمونه‌ای از دهها مورد دیگر است که‌نشاندهندەی این واقعیت هستند که‌قوانین جمهوری اسلامی تا چه‌اندازه‌با موازین حقوق بشر و بویژه‌حقوق زنان مغایرت دارند‌. در این قوانین زنان نه‌تنها یک انسان مستقل نیستند، بلکه‌تحت کنترل و مراقبت مردان و دولت قرار دارند‌. به‌همین دلیل این قوانین نمی‌توانند معرف قوانینی که‌متضمن برابری و عدالت در همه‌ی جوانب زندگی هستند،‌باشند.تازە در کنار همە این قوانین لیست شدە در قوانین مدنی و جزایی حقوق دیگری هم از زنان در جامعە نقض ما شود مثل حق انتخاب پوشش ،کە دخت

چشمهایمان همچون چراغ، دل تاریکی را خواهد شکافت تا آیندگان بدانند در این زمان، زنان و مردانی بودند که در مقابل بیداد بر دادخواهی پافشاری کردند

در شهر مکه محدودیتی برای پوشش زنان وجود نداشته و شکل لباس زنان تنها بر اساس کارکرد آن به عنوان تن پوش و زینت تعیین می شده است. برهنگی امری رایج و عادی بوده و حتی رسم بوده که زنان هنگام طواف کعبه (که در آن هنگام بتخانه بود) لباس خود را می کندند و بر زمین می انداختند و برهنه طواف می کردند، گویا با این انگیزه که مردانشان در پایان طواف و به جا آوردن مراسم مذهبی سالیانه که عید حساب می شده، به آنان لباس نو هدیه دهند. آن گونه که در صحیح مسلم نوشته شده، در سال پس از فتح مکه (سال نهم هجری) پیامبر اسلام د

بعد از سقوط گروه طالبان و روی کار آمدن دولت جدید، وضعیت زنان در افغانستان رو به دگرگونی نهاد. پول زیادی از سوی کشورهای حامی دولت برای بهبودی وضعیت زنان به افغانستان آمد. جامعه جهانی روی حقوق زن، موقعیت زن و توانمند سازی زنان در افغانستان حساسیت زیادی نشان داد و به همین دلیل هزاران پروژه را برای بهبود وضعیت زنان در آن کشور، سرمایه گذاری کرد. انبوهی از عوامل سبب شد تا در زمان کمی، حضور زنان در عرصه‌های مختلف در افغانستان قابل توجه شود.

روز جهانی زن را با نگاهی به هشت واقعیت وضعیت زنان جهان و ایران، که نشانگر راه دراز و دشواری که پیش رو داریم، و هشت دستاورد زنان سوئد، که نشانگر امکانات عملی است، گرامی می داریم.

بربرگ برگِ شاخه ی ما رقصِ رنگ هاست./
ما را زتُندبادِ حوادث، هراس نیست./
هرچند در گذرگه ی ما،غیرِ داس نیست./
ای دستها که از دلِ پاییز، سرزدید !/
هرلحظه، ریشه های جوان را تبر زدید !

پیش از ازدواج کار می کرد، اما شوهرش از او خواست کار کردن را کنار بگذارد و به زندگی بچسبد. خودش می گوید: "این اولین اشتباهی بود که انجام دادم. استقلال مالی‌ام گرفته شد. هر بار پول می‌خواستم باید دقیق می‌نوشتم که چرا این مقدار پول را می‌خواهم

اما خشونت در کشورهایی که قوانین ضدیت با زن اساس و ارکان پایه آن است.ابعاد وحشتناکی دارد از جمله یک مرکز دایمی خشونت علیه زن در جهان ایران است.طبعآ این داستان و مسأله خشونت علیه زنان قدیمی تر از حیات جمهوری اسلامی است در زمان شاه نیز مذهب رسمی اسلامی و قوانین حاکم بر جامعه متآثر از قوانین ارتجاعی اسلامی و تبعیض علیه زن بود.

نبش ِ قبر ِ گذشته ها با تو
ما، ولی، با زمانه همخوانیم

روزگار ِ تو می شود سپری
ما که آزاده ایم، می مانیم

تاجهانی به کام ِ خود سازیم
دولت ِ مردگان بر اندازیم!

اکثر کشورهای جهان کنوانسیون رفع تبعیض را امضا کرده اند. از این کشورها بعضی کنوانسیون را در مجالس قانونگذاری ملی خویش تنفیذ کرده و به این وسیله مکلف به اجرای آن هستند. جمهوری اسلامی از امضای این کنوانسیون مهم خود داری کرده است .
روز جهانی زن می تواند برای زنان و مردان ایران فرصت مغتنمی باشد که مواد کنوانسیون رفع تبعیض از زنان را به عنوان معیاری از برابر حقوقی و رفع نابرابری بازبینی و برای تحقق آن در ایران تلاش ورزند.

پژوهش‌ها نشان میدهند که بسیاری از افراد حتی متوجه رفتار یا اظهار نظر سکسیتی نمی‌شوند با اینکه رفتار سکسیستی جلوی چشم خودشان اتفاق می‌افتد.وقتی یک نفر می‌گوید زنان رانندگی بلد نیستند و نمی‌توانند پارک دوبل کنند، شما به خوبی متوجه این اظهار نظر سکسیستی می‌شوید اما خیلی وقت‌ها هم سکسیسم آشکار نیست چون در تاروپود عادت‌های رفتاری ما، زبان و فرهنگ و سنت تنیده شده است. چطور باید در برابر این سکسیسم‌ روزمره واکنش نشان بدهیم؟

جشن "سپندارمذگان" یا اسفندگان، جشن باستانی ایرانیان در بزرگداشت زن است. ابوریحان بیرونی در کتاب "آثار الباقیه" این روز را روز ارج گزاری بر زن و زمین در ایران باستان دانسته است. جشن اسفندگان درروز "سپندارمذ" در پنجم اسفند ماه هر سال برپا می شده و برخی نیز این جشن را در روز 29 بهمن یا 25 بهمن برپا می داشته اند. جشن اسفندگان هنوز در جاهایی از ایران، همچون پشتکوه یزد و نیز میان هم میهنان زرتشتی برگزار می شود. در سال های اخیر برگزاری جشن اسفندگان در میان گروه هایی از ایرانیان رواج دوباره یافته است.

آیا فمینیسم ایرانی٬ جنبشی یکدست و همگن است؟ آیا دغدغه ها و مطالباتی که فمینیستهای ایرانی در کمپین ها٬ مقالات و سخنان خود مطرح می کنند٬ درون کل جنبش٬ یکسان و مشابه است یا تفاوت و گونگونی زنان ایران دراقلیتهای قومی و اتنیکی باعث لزوم تشکیل فمینیسم های منطقه ای و محلی شده است؟ سیمین صبری، سویل سلیمانی و ترکمن گمیچی سه تن از فعالان مسایل زنان ترک از منظرهای گوناگون به این مساله پرداخته اند ...

در کشور ما همدلی و کشش نسبت به عرفان و معرفتِ اشراقی، در میان طیف وسیعی از تحصیل‌کرده‌گان طبقه متوسط و نخبگان دولتی همواره وجود داشته که پس از انقلاب، این کشش و گرایش، گسترده تر شده است.

بیش از دو دهه است که جنبش زنان ایران برای رفع تبعیض و تامین حقوق برابر، فراز و فرودهای زیادی را از سر گذرانده و درعین ناملایمات و تنگناها، دوران پرشور و پر دستاوردی هم داشته است.

ذست‌کم ۲۰۰ میلیون زن و دختر در سراسر جهان قربانی ختنه زنان شده‌اند. این تعداد ۷۰ میلیون نفر بیشتر از آمار سال ۲۰۱۴ است.

وقتی دیوار برلین در نوامبر ۱۹۸۹ سقوط کرد، تلویزیون هیچ چیز دیگری غیر از آن نشان نمی‌داد. من متحیر نشسته بودم و گروه‌ گروه از مردم برلین غربی و شرقی را می‌دیدم که روانه دروازه‌ای می‌شدند که بالاخره بعد از دهه‌ها جدایی، گشوده شده بود.

در سال 2012 وقتی نتایج انتخابات ایالات متحده اعلام شد، مسئله جالب توجهی به دست آمد. این مساله پیروزی باراک اوباما برای دومین بار به عنوان ریاست جمهوری آمریکا نبود، بلکه این موضوع بود که در سال 2008، 56% افرادی که به باراک اوباما رای موافق دادند زنان بودند،

هنگامی که لورا آگیو کالدون در سال گذشته چند ماهی را با پناهندگان سوریه در لبنان گذراند، او با مادر بارداری ملاقات کرد که سه موضوع در زندگی روزمره اش تکرار می شد: مراقبت از کودک یک ساله اش، تمیز کردن خانه و خواندن قرآن.

با رد صلاحیت بخش قابل ملاحظه ای از کاندیداهای زن نمایندگی مجلس دهم، یک بار دیگر موضوع نظارت بر اجرای انتخابات در میان حقوقدانان، فعالان مدنی و دانش آموختگان جامعه مطرح شده است.

مطلب زیر به قلم شیرین کریمی، درباره کتاب «زبان زنان، بررسی زبان زنانه در نمایشنامه‌های نغمه ثمینی و چیستا یثربی» نوشته‌ی «محمد نجاری» است که در سال 1394 توسط نشر اختران منتشر شده است:

در حالی که در هفته گذشته خبر توافق هسته ای، خبر خوشایندی بود که بازتاب گسترده ای در فضای مجازی داشت اما هنوز چندی از این خبر نگذشته بود که خبر دیگری مبنی بر رد گسترده صلاحیت زنان کاندیدای نمایندگی مجلس منتشر شد

از دوران انتخابات است و باز هم زنان و مردان ایران از زبان زمامداران کشور «شهروندان محترمی» معرفی می شوند که به پای صندوق های رای خواهند رفت.

خبر رد صلاحیت گسترده کاندیداهای نمایندگی مجلس دهم در روزهای گذشته، آن هم پس از بارقه امیدی که به واسطه اجرایی شدن توافق هسته‌ای در دل مردم شعله‌ور شده بود، به راستی کام همگان را تلخ کرد.

ولین نشست پرسش و پاسخ از کاندیداهای زن نمایندگی مجلس دهم، به همت کمپین تغییر چهره مردانه مجلس روز سه‌شنبه 22 دی ماه برگزار شد. نعیمه (یاسم) آرنگ، دکتر ملیحه کیان فر، منیژه فتحی، افسر مومندی کاظمی چهار تن از کاندیداهایی بودند که به پرسش های حاضران در این جلسه و کمیته های زیربط کمپین تغییر چهره مردانه مجلس پاسخ دادند.

در ماه‌های اخیر بخش‌هایی از جنبش زنان کارزاری انتخاباتی با عنوان «کمپین تغییر چهره مردانه مجلس» به راه انداخته‌اند. به نظر می رسد که این کارزار مدنی با توجه به شرایط سیاسی کشور و افول خرده‌جنبش‌های اجتماعی، توانسته انفعال جامعه مدنی زنان را بشکند. این حرکت، نشان از پیشگامی زنان نسبت به دیگر بخش‌های جامعه مدنی دارد، به طوری که پس از این حرکت زنان، ما شاهد ظهور حرکت هایی مشابه در دیگر بخش های جامعه مدنی هستیم

در بخش پیشین این گزارش[۱] رفتار «زرین‌کلاه» قهرمان قصه «زنی که مردش را گم کرد» (نوشته صادق هدایت) عمدتاً از منظر فرهنگ و سنت‌هایمان پیگیری شد. اما در این بخش پایانی سعی شده که این قصه ایرانی با قصه دیگری به قلم «رومن‌گاری» که در آن وابستگی قهرمان داستان به شکنجه‌گرش نقش کانونی دارد مقایسه شود تا شاید در فرآیندِ مقایسه تطبیقی‌مان، درک واقع‌بینانه‌تری از دلایل وابستگی زرین‌کلاه به همسر خشونت‌پیشه‌اش، به دست آوریم.

آیا میتوان همچو مردان در پی قدرت بود اما در کمال ضعف و زبونی توان شنیدن اعتراض و انتقاد مخالفی را نداشت. وهمین جاست که قدرت خواهی اینگونه زنان دچارخدشه گشته ودر واقع اینها هستند که شکننده اند یا آنکه دمکراسی و حقوق بشررا میشکنند و نه زنانی که ضد قدرت یا منقد آنند

ناجیه بیست و چند سال دارد. دقیق نمی داند کی متولد شده است. در نوجوانی ازدواج کرده است. حالا چهار فرزند دارد، دو دختر و دو پسر. یکی از فرزندانش را به زن برادرش سپرده است تا بوسیله آن بتواند گدایی کند. هر روز دم در داروخانه در گرمای طاقت فرسای جنوب به امید خرده اسکناس های 200 و 500 تومانی که متصدی داروخانه به مراجعین می دهد وقت می گذراند.

در روزگاری نه چندان دور که مردم به جهل و خرافه خو کرده بودند پسران کم و بیش به مکتب فرستاده می‌شدند و سوادآموزی برای دختران ننگ به شمار می‌آمد و خلاف حدیث معتبر مشهور «طلب العلم فریضه علی کل مسلم و مسلمه»(2) که دانش‌اندوزی را صراحتاً برای هر مرد و زن مسلمان واجب می‌دانست، برخی از روحانیان آن را بر خلاف دین می‌دانستند