یوسف عزیز، نظرم را در پاسخ سئوال شما و درباره وارلیق در این صفحه نوشته ام. در دیالوگ هیچ قرار نیست من یا شما نظرات یکدیگر را بپذیریم. ما دانسته های خود را روی میز میریزیم - چه چیزها درست و بدرد بخور هستند یا خواهند بود ، این را تنها زمان میتواند تعیین کند. نظرم را باز مینویسم : - از 21 آذر فرقه تا 1357 ما دو نوع ادبیات ترکی داشتیم : منتشر شده- و مخفی. منتشر شده ها بخشی مربوط به خارج کشور میشود که آن موقع توسط دانشجویان مخفیانه به داخل نیز میرسید. برای آگاهی از تاریخ این دو قسمت نیاز هست که بررسی هایی صورت بگیرد و خوشبختانه نوشته هایی نیز منتشر شده است. ولی کافی نیست. من آثار هردو قسمت را استاندارد میدانم. چرا که به زبان کتبی نوشته شده اند. با تمام اشکالات ممکنه. نقش ادبیات ترکی مخفی از نظر من بیشتر و سازنده تر و پیشرو تر از نقش ادبیات رسمی منتشر شده بود.
در این دوران بزرگانی چون پروفسور حمید نطقی، پروفسور محمد محمد زاده، استاد گنجعلی صباحی، پروفسور محمد تقی زهتابی، استاد محمد علی فرزانه، میر مهدی اعتماد، جبار باغچه بان و بسیاری دیگر پا به عرصه دفاع از زبان و فرهنگ و تاریخ آذربایجان گذاشتند و با آثار جاودان خود در عرصه های گوناگون فرهنگ آذربایجان روح جدیدی در کالبد حیات مردم آذربایجان دمیدند.»