صدای سوم صدای دیگریست

من بعنوان یک فعال سیاسی آزادی خواه وصلح طلب با بیانیه فعالان سیاسی تحت عنوان نه به جنگ، نه بجمهوری اسلامی ایران!موافقم 
هیچ فرد انسان دوست ،آزادی خواه ،طرفدار صلح ومخالف جنگ نمی تواند این دعوت به صلح و منزلت نام هائی را که زیر این بیانیه  تحت عنوان صدای سوم امضا نهاده اند نا دیده بگیرد .
از نظر من بیانیه ای است که در هرزمان و هر شرایطی می توان داد ومانند ده ها بیانیه که تاکنون طی این چهل سال داده شده وخواستی کلی را مطرح کرده است . 
اما از 360 + بقیه می توانم سئوال کنم آیا این صدای سوم باز گو کننده  صدای آن اکثریت مخالف جمهوری اسلامی است که شصت در صد طبق آمار دولتی به انتخابات  نه گفتند و قریب به نود درصد مخالف این رژیم هستند ؟ اکثریتی که ما خود را مدافع آنان می دانیم.
اکثریتی که چه این امضا کنندگان بخواهند یا نخواهند چنان از وضعیت موجود ناراضی وبجان آمده اند که بهر قیمت خواهان سرنگونی این حکومتند . حداقل یک نیم نگاهی به وضعیت امروز جامعه درب وداغون شده ایران بیاندازیم به افکار عمومی چه هم نسلان خود وچه جوان هائی که جنبش مهسا را آفریدند نگاه کنیم.
جامعه نه در آتش جنگ جمهوری اسلامی با اسرائیل! بلکه در میان آتشی می سوزد که از بیداد حاصل از عملکرد حکومت بوجودآمده  . ویران گری بنام فقر ،سرکوب ،اعدام ،چپاول وغارت ،ومهم تر از همه ندیدن کوچکترین روزنه امید نسبت به آینده و تغیر در بافت این حکومت.اکثریت  مردم این  حکومت را نه از آن خود بلکه از آن نیابتی هائی می دانند که مانند چاه ویل دها ن گشوده ،تمام سرمایه های ملی و درآمد کشوررا می بلعد .
مردم بدرستی می گویند این جنگ ملت ایران با اسرائیل نیست .این جنگی است که حکومت بر مردم تحمیل کرده و مردم حاضر نیستند زیر علم این حکومت غیر ایرانی با اسرائیل بجنگند .
این تفکر که مایه ترس حکومت است در پرو پاگاندی حکومتی بمنزله دفاع از هجوم اسرائیل شمرده می شود. طرفندی که مخالفان حکومتی مخالفان حزب الله ،حماس جیش های رنگارنگ جمهوری اسلامی را طرفداران اسرائیل می خواند. مردمی را که.به مرگ اسماعیل هنیه وسید نصرالله چنان نگاه نمی کنند که خامنه ای می کند. مردمی که عزایشان مرگ مظلومانه پنجاه واندی معدنچی طبس است! نه پنج روز عزاداری برای سید نصرالله . این مردم از دید حکومت  معادل طرفداران حمله اسرائیل اند .
صدای سوم درون کشور همین صداست . صدای در صد بالائی از جامعه ایران  که متاسفانه فاقد سازماندهی ،رهبری و چهره کازیزماتیک رهبری است. صدائی که از تمامی  فعالان سیاسی اپوزیسیون خارج کشور که زیر علم های مختلف سینه می زنند می پرسد و حاصل این همه بیانیه ،همایش ،کنگره ،ووو.. در عمل مشخص  امروزچیست؟
در این شرایط حساس که جمهوری اسلامی در ضعیف ترین وضعیت خود قرار گرفته و یک خیزش سازمان یافته عمومی قادر به تغیر این شرایط جهنمی است .چگونه قادر هستید بیاری مردم بشتابید ؟
اپوزیسیون جمهوری اسلامی از تمام طیف های فکری از جمهوری خواه ،چپ،مشروطه خواه سلطنت طلب ،مجاهد تا فعالان مستقل همه در این بحران رهبری سهیم هستیم. غم ایران و آینده ایران به آن اندازه قوی وتاثیر گذار نبود که بر منیت های گروهی ،شخصی  وتفکرات روشنفکری مجرد ما فائق آید ! با وجودی که همیشه چپنین شرایط وپیش آمدی بخاطر هم سیاست های داخلی و هم خارجی برای رژیم متصور بود .این اپوزیسیون گرفتار در خود  و پر مدعا !هرکس ، هر جریان که می خواهد باشد حاضر نشدند از جایگاهی که خود برای خویش تغریف کرده بودند پائین بیایند . پیه هر گونه انتقاد و درشت گوئی را بر تن بمالند و قدمی در جهت شکل دادن بیک میثاق ملی رابرای  مبارزه با جمهوری اسلامی وعبور از آنرا  بردارند. تا امروزش قادر شوند بعنوان قطبی در صحنه عمل نمایند .
وقتی چنین نکردیم ! مردم پراکنده ای  که هیچ امیدی به اپوزیسیون و آینده این رژیم  ندارند طبیعی است که در انتظار قدرتی باشند که پر وبال این رژیم بشکند تا شاید حداقل نتواند چنین بی باک عمل کند،هر شب اعدام نماید ! چنان که جنبش مهسا را با آن وحشیگری سرکوب کرد این بار نیز خیزش مردم را بدان گونه سرکوب کند .
صدای سوم این صداست !
صدائی که متاسفانه ما قادر بشنیدن آن نیستیم !  گوش های ما تنها صدا هائی را می شنوند که در مخیله خود دارد.
 
ضمن تقدیر از تلاش صلح خواهانه بیانیه دهندگان  .ناگزیر از انعکاس آنچه که در افکار اکثریت مردم می گذرد هستم.  بشنویم صدائی که درست یا غلط می گوید" بگذار بزند راحتمان کند " ابوالفضل محققی