دمکراسی به فرمان ژنرال!
دمکراسی امری اجتماعی سیاسی فرهنگی و اقتصادی است. انقلاب سیاسی فقط تغییر در عرصه سیاسی است و اگر به سایر حوزه های اجتماعی فرا نروید، فقط تغییر ظاهری و در سطح است. سیاست امری تمام اجتماعی است. احزاب سیاسی را می توانید از جامعه حذف کنید یا به دست ارتش و ژنرال ها برکنار کنید اما جریان اجتماعی را به هیچ وجه. تعبیر دمکرات طلبان ایرانی از وقایع مصر فقط بیانگر آن است که درک مغلوطی از دمکراسی دارند. و کماکان نگاه همان نگاه حذفی است. مثال بچه لوس و ننر درست در مورد مخالفان حزب حاکم و رئیس جمهور آن است که چون از قدرت بهره ای ندارند رئیس جمهور منتخب را به ضرب کودتا برکنار می کنند. این بچه های لوس و ننر به جای این که شکیبائی پیشه کنند و به تقویت جامعه مدنی و ساماندهی مقاومت مدنی بپردازند و در حقیقت جامعه را نسبت به تهدید دمکراسی واکسینه کنند، ساده ترین کار را انتخاب کرده اند
نمونه پیروزی اسلام گرایان در الجزایر در سال های اول دهه نود میلادی و پیروزی آنان در اولین انتخابات آزاد آن سرزمین و کودتا علیه آنان و خونریزی های خوفناک را فراموش نکرده ایم. فرمان ژنرال نمادی از فقدان جامعه مدنی و سرمایه گذاری بر روی سیاست هراس مداری یعنی عوامگرایی و پوپولیسم.