اصلا بیائید واژه "بعضی" را "

؟ شاید میخواهد بگوید آنها که به او رای دارای توهم هستند ولی اگر چنین است چرا "جوی از تشنج و آشفتگی" آنها را فرا بگیرد. آنها که باید خوشحال باشند و بعضا منتظر معجزه ازین امامزاده. منی که به روحانی رای دادم میخواستم ومیخواهم که بخش های مختلف حاکمیت را رو در روی هم قراردهم و این میان مردم ایران امکان ابرازنظرات خودشان را داشته باشند. آنچه در آینده پیش بیایدرا کشاکش نیروهای مختلف حاکمیت در یکسو و کل مردم در سوی دیگرنشان خواهد داد و گمانه زنی و رمل انداختن من و شما کاری صورت نخواهد داد که اگر روحانی به وعده هایش عمل نکند مردم رو در رویشخواهند ایستاد همچنانکه رو در روی خاتمی ایستادند. آنهائی هم که رای ندادند دلیلی برای انگشت بدهان بودن ندارند. این وسط میماند خود نویسنده که عشوه را "اشوه" مینویسد و منتظر اینست که روحانی "در مذاکرات اتمی وقت بیشتری بخرد و از ان برای مقاصد مخرب خود استفاده کند." که اگر اینکار را نکرد لابد ایشان انگشت بدهان خواهد ماند. ادبیات سیاسی این آقایان شده ست بازی با کلمات و چه میشود گفت با آنکه نداند و نداند که نداند.