شوربختانه در کتاب "مقدس" مسلمانان هیچ شاهدی دال بر انسان بودن یا اهل کتاب بودن پیروان آئین بابی و بهائی به چشم نمی خورد. نقل قول هائی نیز که به کار رفته است، در نگاه درون متنی معنا دارد و شامل همان باصطلاح "اهل کتاب" است. غیر از این هم البته ممکن نبود و نیست، چون پدیده آئین بابی و بهائی، پدیده جدیدی است. هرچند بنیانگزار آئین بابی مدعای خود را با موضوع "امام موعود" و سپس پیامبر یا مظهر امر جدید با تکیه بر اعتقادات شیخی استوار ساخت و از سنت اسلامی بهره گرفت. ازاین حیث، کتاب "مقدس" مسلمانان راه حل نیست، بخشی از مشکل است. هرچند تلاش برای خوانش انسانی و تفسیر نوعدوستانه از این کتاب، امری پسندیده است زیرا خشونت زداست. آئین بابی و بهائی هر دو به دفاع از اسلام پرداخته اند و می پردازند، و از خانواده ادیان پشتیبانی می کند. دریغ این است که این نواندیشان دگردین به ناحق توسط خشک اندیشان مسلمان سرکوب و
ازهمین روی است که سخنان زنده یاد آیت الله منتظری و به تبع او، سایر نواندیشان دینی که بر اساس تعریفی از رواداری به معنای حق ناروا بودن از حقوق دینداران آئین بابی و بهائی دفاع می کنند. و این نشانه و موید تمایز میان آنان و آن تفسیرهای انقباضی و خشونت پرور امثال مصباح یزدی است. ایدون باد.