پس از نقدِ جامعِ فخرالدین عظیمی بر کتابِ «شاهِ» عباس میلانی، که در آن به خطاهای تاریخیِ متعددِ میلانی و بغرنجهای روش-شناسیِ وی پرداخته بود؛ این نقدِ روانکاوانه به قلمِ داریوش برادری به نظرم یکی از بهترین نقدهایی است که بر کتابِ مذکور نگاشته شده است. خواندنِ آن را حتما توصیه می کنم.