ازشعارهای رنگ باخته باصطلاح

منوچهر هزارخانی که با ترجمه آثاری از "امه سزر"، شاعر سیاهپوست فرانسوی در میان کتابخوانان پیش از انقلاب در ایران مشهور گردید در زمانه قحطی سیاستمداران پس از انقلاب با پیوستن به جمع هواداران مجاهدین باصطلاح سری توی سرها درآورد. او شهرت خود را بعنوان یک مترجم برای توجیه سیاست های سازمان مجاهدین بکار گرفت و درین راه نیز چیز دندانگیری در زمینه تئوری سیاسی از خود بروز نداد. نمونه آن همین مصاحبه است که در آن درماندگی خود را در توجیه انقلاب درونی سازمانی نشان میدهد و بقول خودش حرکات "نامانوس مریم" را بعنوان احقاق حق زنان جا میزند و از آن بعنوان یک "ابتکار خصوصی و ویژه" یاد میکند که نتیجه آن بعدا معلوم خواهد شد! و باین ترتیب دنباله روی کورکورانه اش از سیاست های سازمان را بصورت یک دترمنیزم مضحک بنمایش میگذارد یعنی میتوان بمبارزه مسلحانه دست زد و منتظر بود بعدها نتیجه اش معلوم شود! یا ده ها هزار جوان بیگناه را به قتل گاه فروغ جاویدان فرستاد تا بعدها نتیجه آن معلوم شود! دراین مصاحبه طولانی دریغ ازیک نقد سیاسی یا یک تاثیر مثبت در دگم های مجاهدین همچون مقاومت مسلحانه یا شکل اسلامی جمهوری دمکراتیک مورد ادعای آنها و چه نزدیک ست لحن این مترجم پیر ما با احمدی نژاد زمانی که از پخش و پلا کردن نامه های مخالفین مجاهدین بجای انتشار آنها میگوید که همان قضیه خس و خاشاک را بخاطر می آورد.
ازشعارهای رنگ باخته باصطلاح انقلابی درتوجیه بن بست سیاسی مجاهدین در تمامی این مصاحبه که بگذریم هزارخانی در ده دقیقه آخر آن بشکست سیاست های سی ساله سازمان دراز میان بردن سایر اشکال مبارزه سیاسی اذعان میکند